भारतको भूगोल

भारत भूमध्य रेखाको उत्तरमा ८°४' उत्तर (मुख्य भूमि) देखि ३७°६' उत्तर अक्षांश र ६८°७' पूर्व देखि ९७°२५' पूर्वी देशान्तरको बीचमा अवस्थित छ।

भारतको भूगोल

महादेश	एसिया
क्षेत्र	दक्षिण एसिया र दक्षिणपूर्व एसिया (भारतीय उपमहाद्वीप)
निर्देशाङ्क	२१°उ॰ ७८°पू॰
क्षेत्रफल	७औँ
• जम्मा	३२,८७,२६३ किमी२ (१२,६९,२१९ वर्ग माइल)
• भूमि	91%
• जल	9%
तटीय क्षेत्र	७,५१६.६ किमी (४,६७०.६ माइल)
सीमाना	कुल भूमि सीमानाहरू: १५,२०० किमी (९,४०० माइल) बङ्गलादेश: ४,०९६.७० किमी (२,५४५.५७ माइल) चीन: ३,४८८ किमी (२,१६७ माइल) पाकिस्तान: ३,३२३ किमी (२,०६५ माइल) नेपाल: १,७५१ किमी (१,०८८ माइल) म्यानमार: १,६४३ किमी (१,०२१ माइल) भुटान: ६९९ किमी (४३४ माइल)
उच्चतम् विन्दु	नाङ्गा पर्वत
निम्नतम् विन्दु	कुट्टानड −२.२ मी (−७.२ फिट)
सबैभन्दा लामो नदी	गङ्गा नदी २,५२५ किमी (१,५६९ माइल)
सबैभन्दा ठुलो ताल	लोकतक ताल (स्वच्छ पानी) २८७ किमी२ (१११ वर्ग माइल) to ५०० किमी२ (१९० वर्ग माइल) चिलिका ताल (खारा पानी) १,१०० किमी२ (४२० वर्ग माइल)

दक्षिणमा, भारतले हिन्द महासागरमा परियोजना गर्छ र त्यसले घेरिएको छ - विशेष गरी, पश्चिममा अरब सागर, दक्षिणपश्चिममा लक्षद्वीप सागर, पूर्वमा बङ्गालको खाडी र दक्षिणमा हिन्द महासागर। पल्क स्ट्रेट र मन्नारको खाडीले भारतलाई श्रीलङ्काबाट यसको नजिकैको दक्षिणपूर्वमा अलग गर्दछ, र माल्दिभ्स लगभग १२५ किलोमिटर (७८ माइल) छ। भारतको लक्षद्वीप टापुहरूको दक्षिणमा आठ डिग्री च्यानल पार। भारतको अण्डमान र निकोबार टापुहरू, लगभग १,२०० किलोमिटर (७५० माइल) मुख्य भूमिको दक्षिणपूर्व, म्यानमार, थाइल्यान्ड र इन्डोनेसियासँग समुद्री सीमाहरू साझा गर्नुहोस्। भारतीय मुख्य भूमिको दक्षिणी छेउ कन्याकुमारीको ठीक दक्षिणमा छ, जबकि भारतको सबैभन्दा दक्षिणी बिन्दु ग्रेट निकोबार टापुको इन्दिरा पोइन्ट हो। उत्तरी बिन्दु जो भारतीय प्रशासन अन्तर्गत छ, इन्दिरा कोल, सियाचिन ग्लेशियर हो। भारतको क्षेत्रीय जल समुद्रमा १२ समुद्री माइल (१३.८ माइल; २२.२ किमी) सम्म फैलिएको छ। तटीय आधार रेखाबाट। भारतमा २३,०५,१४३ किमी^२ (८,९०,०२१ वर्ग माइल) को १८औँ सबैभन्दा ठुलो विशेष आर्थिक क्षेत्र छ।

भारतको उत्तरी सिमानाहरू प्रायः हिमालय पर्वत शृङ्खलाद्वारा परिभाषित गरिएको छ, जहाँ देशले चीन, भुटान र नेपालसँग सीमा जोडेको छ। पाकिस्तानसँगको यसको पश्चिमी सिमाना काराकोरम र पश्चिमी हिमालय पर्वतमालाहरू, पन्जाब मैदानहरू, थार मरुभूमि र कच्छको नुन दलदलको रणमा पर्छ। सुदूर उत्तरपूर्वमा, चिन हिल्स र काचिन पहाडहरू, गहिरो जङ्गलले घेरिएका पहाडी क्षेत्रहरूले भारतलाई बर्माबाट अलग गर्दछ। पूर्वमा, बङ्गलाादेशसँगको यसको सीमा खासी पहाडहरू र मिजो पहाडहरू, र सिन्धु गङ्गाको समतल क्षेत्रको जलक्षेत्रले परिभाषित गरेको छ।

राजनीतिक भूगोल

भारत २८ राज्यहरूमा विभाजित छ (अझ थप जिल्लाहरूमा विभाजित) र राष्ट्रिय राजधानी क्षेत्र (अर्थात, दिल्ली ) सहित ८ केन्द्र शासित प्रदेशहरू। भारतको सिमाना कुल १५,२०० किमी (९,४०० माइल) लम्बाइमा छ।

पाकिस्तान र बङ्गलाादेशसँगको यसको सिमाना भारतको विभाजनको बेला सन् १९४७ मा सिर्जना गरिएको र्याडक्लिफ रेखा अनुसार चित्रण गरिएको थियो। पाकिस्तानसँगको यसको पश्चिमी सीमा ३,३२३ किमी (२,०६५ माइल) सम्म फैलिएको छ, पन्जाब क्षेत्र विभाजन गर्दै र थार मरुभूमि र कच्छको रणको सिमानासँगै बग्छ। यो सीमा भारतीय राज्यहरू र लद्दाख, जम्मू र कश्मीर, पन्जाब, राजस्थान, र गुजरातको केन्द्र शासित प्रदेशहरूसँग जोडिएको छ। दुबै राष्ट्रहरूले कश्मीर क्षेत्रको भारत र पाकिस्तान प्रशासित क्षेत्रहरू बीचको अनौपचारिक सीमाको रूपमा सेवा गर्न नियन्त्रण रेखा (एलओसी) लाई चित्रण गरे। भारतले पुरानो रियासत जम्मु र कश्मीरको सम्पूर्ण क्षेत्र दावी गर्दछ, जसमा अहिले पाकिस्तान र चीनद्वारा प्रशासित क्षेत्रहरू समावेश छन्, जुन भारतका अनुसार अवैध रूपमा कब्जा गरिएको क्षेत्र हो।

भारतको बङ्गलाादेशसँगको सीमा ४,०९६.७० किमी (२,५४५.५७ माइल) छ। पश्चिम बङ्गाल, आसाम, मेघालय, त्रिपुरा र मिजोरम बङ्गलाादेशसँग सीमा जोडिएका राज्य हुन्। सन् २०१५ भन्दा पहिले भारतीय भूमिमा बङ्गलाादेशका ९२ एन्क्लेभ र बङ्गलाादेशी भूमिमा भारतका १०६ एन्क्लेभ थिएँ। सिमानालाई सरल बनाउन यी एन्क्लेभहरू अन्ततः आदानप्रदान गरियो। आदानप्रदानपछि भारतले झण्डै ४० रन गुमाएको थियो किमी ^२ (१०,००० एकड) बङ्गलाादेशमा।

वास्तविक नियन्त्रण रेखा भारत र जनवादी गणतन्त्र चीन बीचको प्रभावकारी सीमा हो। यो ४,०५७ पार गर्दछ भारतीय राज्यहरू र लद्दाख, हिमाचल प्रदेश, उत्तराखण्ड, सिक्किम र अरुणाचल प्रदेशका केन्द्र शासित प्रदेशहरूसँगै किलोमिटर। म्यानमारसँगको सीमा १,६४३ किमी (१,०२१ माइल) सम्म फैलिएको छ भारतको उत्तरपूर्वी राज्यहरूको पूर्वी सीमानाहरू जस्तै। अरुणाचल प्रदेश, नागाल्यान्ड, मणिपुर र मिजोरम हिमालय शृङ्खलाको बीचमा अवस्थित, भुटानसँग भारतको सीमा ६९९ किमी (४३४ माइल) छ। सिक्किम, पश्चिम बङ्गाल, असम र अरुणाचल प्रदेश भुटानसँग सिमाना जोडिएका राज्य हुन्। नेपालको सिमाना १,७५१ किमी (१,०८८ माइल) छ उत्तरी भारतमा हिमालयको फेदमा। उत्तराखण्ड, उत्तर प्रदेश, बिहार, पश्चिम बङ्गला र सिक्किम नेपालसँग सिमाना जोडिएका राज्य हुन्। भुटान, नेपाल र बङ्गलाादेशको सिमानाबाट जोडिएको सिलगढी कोरिडोरले प्रायद्वीप भारतलाई उत्तरपूर्वी राज्यहरूसँग जोड्छ।

क्षेत्रहरू

• उत्तरी पर्वत: हिमालय
• प्रायद्वीपीय पठार: पर्वत शृङ्खलाहरू ( अरबल्ली, विन्धयाचल र सतपुरा पर्वतशृङ्खला), घाटहरू (पूर्वी घाट र पश्चिमी घाटहरू) र पठारहरू (मालवा पठार, छोटा नागपुर पठार, दक्षिणी गारनुलाइट भूभाग, डेक्कन पठार र कच्छ काठियावाड पठार) समावेश छन्।
• सिन्धु-गङ्गा मैदान
• थार मरुभूमि
• तटीय मैदानहरू: पूर्वी घाट तह र पश्चिमी घाट तहहरू
• टापुहरू- अण्डमान र निकोबार टापुहरू र लक्षद्वीप टापुहरू।

हिमालय

हिमालय, हिन्दुकुश, र पटकाई दायराहरू मिलेर हिमालहरूको चापले भारतीय उपमहाद्वीपको उत्तरी सीमाहरूलाई परिभाषित गर्दछ। यी भारतीय र यूरेशियन प्लेटहरूको चलिरहेको टेक्टोनिक प्लेटहरू टक्करबाट बनेका थिएँ। यी शृङ्खलाहरूमा रहेका हिमालहरूले चिसो ध्रुवीय हावामा बाधाको रूपमा काम गर्ने विश्वका केही अग्लो हिमालहरू समावेश छन्। तिनीहरूले मनसुनी हावाहरू पनि सहज बनाउँछन् जसले भारतको मौसमलाई असर गर्छ। यी पहाडहरूमा उत्पत्ति हुने नदीहरू उर्वर सिन्धु गङ्गाको मैदानबाट बग्छन्। यी पहाडहरूले दुई जैविक भौगोलिक क्षेत्रहरू बीचको सिमाना बनाउँछन्: समशीतोष्ण क्षेत्र जसले युरेशियाको अधिकांश भाग ओगटेको छ, र उष्णकटिबन्धीय र उपोष्णकटिबन्धीय इन्डोमलायन क्षेत्र जसमा दक्षिण एसिया, दक्षिणपूर्व एसिया र इन्डोनेसिया समावेश छ। 

भारतको गढवाल हिमालयमा रहेको केदारनाथ शृङ्खला।

भारतको हिमालय उत्तरमा भारत प्रशासित क्षेत्र लद्दाखदेखि पूर्वमा अरुणाचल प्रदेशसम्म फैलिएको छ। भारतमा धेरै हिमालयन शिखरहरू ७,००० मी (२३,००० फिट) माथि उठ्छन्, कञ्चनजङ्घा सहित ( ८,५९८ मी (२८,२०९ फिट) ) सिक्किम - नेपाल सीमामा, र नंदा देवी ( ७,८१६ मी (२५,६४३ फिट) ) उत्तराखण्डको गढवाल हिमालयमा। हिउँ रेखा ६,००० मी (२०,००० फिट) को बीचमा छ सिक्किममा लगभग ३,००० मी (९,८०० फिट) लद्दाख मा। हिमालयले मध्य एसियाबाट बग्ने चिसो क्याटाबाटिक हावामा बाधाको रूपमा काम गर्दछ। यसरी, उत्तरी भारतलाई जाडोमा तातो वा हल्का चिसो राखिन्छ; गर्मीमा, उही घटनाले भारतलाई तुलनात्मक रूपमा तातो बनाउँछ।

प्रायद्वीप पठार

भारतीय क्रेटनका मुख्य विशेषताहरू हुन्:

• पहाडी दायराहरू (माथि-बायाँबाट घडीको दिशामा)
  • अरावली शृङ्खला भारतको सबैभन्दा पुरानो पर्वत शृङ्खला हो, जुन राजस्थानमा उत्तरपूर्वदेखि दक्षिणपश्चिम दिशासम्म फैलिएको छ, लगभग ८०० किमी (५०० माइल) सम्म फैलिएको छ।। दायराको उत्तरी छेउ हरियाणामा पृथक पहाडहरू र चट्टानी पहाडहरूको रूपमा जारी छ, दिल्ली नजिकै समाप्त हुन्छ। यस दायराको सर्वोच्च शिखर माउन्ट आबुको गुरु शिखर हो, जुन १,७२२ मी (५,६५० फिट) मा बढेको छ।, गुजरातको सिमाना नजिकै रहेको। अरावली शृङ्खला पुरानो तह पहाड प्रणालीको मेटिएको स्टब हो। यो दायरा अरावली-दिल्ली ओरोजेन भनिने प्रीक्याम्ब्रियन घटनामा बढ्यो। दायराले भारतीय क्र्याटन, दायराको उत्तरपश्चिममा मारवाड खण्ड र दक्षिणपूर्वमा बुन्देलखण्ड खण्ड बन्ने दुईवटा पुरातन खण्डहरू मिलाउँछ।
  • विन्ध्य दायरा, सतपुडा दायराको उत्तरमा र अरावली दायराको पूर्वमा अवस्थित छ, मध्य भारतको अधिकांश भागमा फैलिएको छ, १,०५० किमी (६५० माइल) सम्म फैलिएको छ। यी पहाडहरूको औसत उचाइ ३०० देखि ६०० मी (९८० देखि १,९७० फिट) छ र विरलै ७०० मिटर (२,३०० फिट) भन्दा माथि जान्छ। पुरातन अरावली हिमालको मौसमी फोहोरबाट ती फोहोर बनेको मानिन्छ। भौगोलिक रूपमा, यसले उत्तरी भारतलाई दक्षिणी भारतबाट अलग गर्दछ। दायराको पश्चिमी छेउ पूर्वी गुजरातमा अवस्थित छ, मध्य प्रदेशसँग यसको सिमाना नजिक, र पूर्व र उत्तरतिर बग्छ, लगभग मिर्जापुरमा गङ्गासँग मिल्छ।

    

    भारतमा पठार क्षेत्रका सुख्खा पातलो र काँडे जङ्गलहरू

  • सतपुरा दायरा, विंध्य दायराको दक्षिणमा र अरावली दायराको पूर्वमा अवस्थित छ, पूर्वी गुजरातमा अरब सागरको तट नजिकै सुरु हुन्छ र पूर्वमा महाराष्ट्र, मध्य प्रदेश र छत्तीसगढमा बग्छ। यसले ९०० किमी (५६० माइल) विस्तार गर्दछ १,००० मी (३,३०० फिट) भन्दा माथि बढेका धेरै चुचुराहरूसँग। यो त्रिभुज आकारको छ, यसको शिखर रत्नपुरीमा रहेको छ र दुवै पक्ष ताप्ती र नर्मदा नदीको समानान्तर छन्। यो उत्तरमा रहेको विन्ध्य पर्वतशृङ्खलासँग समानान्तर चल्छ, र यी दुई पूर्व-पश्चिम दायराहरूले नर्मदा नदीको उत्तरमा अवस्थित डेक्कन पठारबाट सिन्धु गङ्गाको मैदानलाई विभाजित गर्दछ।
• पठार (माथि-बायाँबाट घडीको दिशामा)
  • मालवा पठार राजस्थान, मध्य प्रदेश र गुजरातमा फैलिएको छ। मालवा पठारको औसत उचाइ 500 मिटर छ, र परिदृश्य सामान्यतया उत्तर तिर ढलान छ। यस क्षेत्रको अधिकांश भाग चम्बल नदी र यसका सहायक नदीहरूले बगेको छ; पश्चिमी भाग माही नदीको माथिल्लो भागले बगाएको छ।
  • छोटा नागपुर पठार पूर्वी भारतमा अवस्थित छ, जसले झारखण्ड र ओडिशा, बिहार र छत्तीसगढको छेउछाउका भागहरू समेट्छ। यसको कुल क्षेत्रफल लगभग ६५,००० किमी^२ (२५,००० वर्ग माइल) छ र तीन साना पठारहरू मिलेर बनेको छ - राँची, हजारीबाग र कोडर्मा पठारहरू। राँची पठार सबैभन्दा ठुलो हो, औसत उचाइ ७०० मी (२,३०० फिट) छ। पठारको धेरैजसो भाग जङ्गलले ढाकिएको छ, जुन छोटा नागपुर सुख्खा पातलो जङ्गलले ढाकेको छ। छोटा नागपुर पठारमा धातु अयस्क र कोइलाको विशाल भण्डार फेला परेको छ। पश्चिमी गुजरातको काठियावाड़ प्रायद्वीप कच्छको खाडी र खम्बातको खाडीले घेरिएको छ। प्रायद्वीपमा प्राकृतिक वनस्पति जेरिक स्क्रब हो, उत्तरपश्चिमी काँडा स्क्रब वन इकोरेजनको भाग हो।
  • दक्षिणी गारनुलाइट भू-भाग : पश्चिमी र पूर्वी घाटहरू बाहेक दक्षिण भारत विशेष गरी तमिलनाडुलाई समेट्छ।
  • डेक्कन पठार, जसलाई डेक्कन ट्र्याप्स पनि भनिन्छ, एउटा ठुलो त्रिकोणीय पठार हो, जसलाई उत्तरमा विन्ध्यहरूले घेरेको छ र पूर्वी र पश्चिमी घाटहरूले घेरेको छ। डेक्कनले 1.9 मिलियनको कुल क्षेत्र ओगटेको छ किमी ^२ (७३५,०००-माइल ^२ )। यो प्रायः समतल छ, ३०० देखि ६०० मी (९८० देखि १,९७० फिट) उचाइको साथ। पठारको औसत उचाइ २,००० फिट (६१० मी) समुद्री सतह माथि। सतह ३,००० फिट (९१० मी) पश्चिममा १,५०० फिट (४६० मी) पूर्वमा। यो पश्चिमबाट पूर्वमा बिस्तारै ढलान हुन्छ र यसले गोदावरी, कृष्णा, कावेरी र महानदी जस्ता धेरै प्रायद्वीपीय नदीहरूलाई जन्म दिन्छ जुन बङ्गालको खाडीमा बग्छ। यो क्षेत्र प्रायः अर्ध-सुक्खा छ किनकि यो दुबै घाटको छेउमा अवस्थित छ। डेक्कनको धेरैजसो भाग काँडा स्क्रब जङ्गलले ढाकेको छ र पातलो फराकिलो जङ्गलको सानो क्षेत्रले छरिएको छ। डेक्कनको हावापानी तातो गर्मीदेखि हल्का जाडोसम्म हुन्छ।
  • कच्छ काठियावाड़ पठार गुजरात राज्यमा अवस्थित छ।

• घाटहरू
  • पश्चिमी घाट वा सह्याद्री पर्वतहरू भारतको डेक्कन पठारको पश्चिमी किनारमा बग्छन् र यसलाई अरब सागरको छेउमा एउटा साँघुरो तटीय मैदानबाट अलग गर्दछ। दायरा लगभग १,६०० किमी (९९० माइल) चल्छ गुजरात-महाराष्ट्र सीमा नजिक ताप्ती नदीको दक्षिणबाट र महाराष्ट्र, गोवा, कर्नाटक, केरला र तमिलनाडु पारी डेक्कन प्रायद्वीपको दक्षिणी छेउमा। औसत उचाइ लगभग १,००० मी (३,३०० फिट) छ। अनाइ मुडी अनाइमलाई हिल्समा २,६९५ मी (८,८४२ फिट) केरलाको पश्चिमी घाटको सबैभन्दा उच्च शिखर हो।
  • पूर्वी घाटहरू पहाडहरूको एक निरन्तर शृङ्खला हो, जसलाई दक्षिणी भारतका चार प्रमुख नदीहरू, गोदावरी, महानदी, कृष्णा र कावेरीले क्षय र चतुर्भुज बनाएको छ। यी पहाडहरू पश्चिम बङ्गलादेखि ओडिशा, आन्ध्र प्रदेश र तमिलनाडुसम्म, तटमा र बङ्गालको खाडीसँग समानान्तर फैलिएका छन्। पश्चिमी घाट जत्तिकै अग्लो नभए पनि यसका केही चुचुराहरू १,००० मी (३,३०० फिट) भन्दा बढी छन् उचाइमा। तमिलनाडुको निलगिरी पहाडहरू पूर्वी र पश्चिमी घाटको सङ्गममा अवस्थित छन्। अर्मा कोंडा ( १,६९० मी (५,५४० फिट) ) आन्ध्र प्रदेशको पूर्वी घाटको सबैभन्दा अग्लो चुचुरो हो।

सिन्धु गङ्गा मैदान

इन्डो-गङ्गेटिक मैदानहरू, जसलाई ग्रेट प्लेन्स पनि भनिन्छ, तीनवटा मुख्य नदीहरू, सिन्धु, गङ्गा र ब्रह्मपुत्रले प्रभुत्व जमाउने ठुला जलोढ़ मैदानहरू हुन्। तिनीहरू हिमालयको समानान्तरमा भाग्छन्, पश्चिममा जम्मू र कश्मीरदेखि पूर्वमा असमसम्म, र उत्तरी र पूर्वी भारतको अधिकांश भाग बगाउँछन्। मैदानहरूले ७,००,००० किमी^२ (२,७०,००० वर्ग माइल) को क्षेत्र समेट्छ। यस क्षेत्रका प्रमुख नदीहरू गङ्गा, सिन्धु र ब्रह्मपुत्रका साथै यमुना, चम्बल, गोमती, घाघरा, कोसी, सतलज, रावी, ब्यास, चेनाब र टिस्टाका साथै गङ्गा मुखद्वीपका नदीहरू हुन्, जस्तै मेघना।

थार मरुभूमि

थार मरुभूमि (जसलाई मरुभूमि पनि भनिन्छ) कतिपय हिसाबले संसारको सातौँ ठुलो मरुभूमि हो, कतिपयले दशौं। यो पश्चिमी भारत को एक महत्वपूर्ण भाग बनाउँछ र २,००,००० देखि २,३८,७०० किमी^२ (७७,२०० देखि ९२,२०० वर्ग माइल) क्षेत्र कभर गर्दछ। मरुभूमि पाकिस्तानमा चोलिस्तान मरुभूमिको रूपमा जारी छ। अधिकांश थार मरुभूमि राजस्थानमा अवस्थित छ, जसले यसको भौगोलिक क्षेत्रको ६१% ओगटेको छ।

तटीय मैदान र घाटहरू

पूर्वी तटीय मैदान पूर्वी घाट र भारतको समुद्री सीमाको बीचमा रहेको भूभाग हो। यो दक्षिणमा तमिलनाडुदेखि पूर्वमा पश्चिम बङ्गलासम्म फैलिएको छ। महानदी, गोदावरी, कावेरी र कृष्णा नदीहरूले यी मैदानहरूलाई बगाउँछन्। तटीय क्षेत्रहरूमा तापमान अक्सर ३० °से (८६ °फे) भन्दा बढी हुन्छ, र आर्द्रता को उच्च स्तर संग जोडिएको छ। यस क्षेत्रमा उत्तरपूर्वी मनसुन र दक्षिणपश्चिम मनसुनी वर्षा दुवै हुन्छ। दक्षिणपश्चिम मनसुन दुई शाखाहरूमा विभाजित हुन्छ, बङ्गालको खाडी शाखा र अरब सागर शाखा। बङ्गालको खाडीको शाखा जुनको शुरुमा उत्तरपूर्वी भारत पार गर्दै उत्तरतर्फ सर्छ। अरब सागर शाखा उत्तर तर्फ सर्छ र यसको धेरै वर्षा पश्चिमी घाट को हावा तर्फ छोड्छ। यस क्षेत्रमा वार्षिक औसत १,००० र ३,००० मिमी (३९ र ११८ इन्च) सम्म वर्षा हुन्छ। मैदानहरूको चौडाइ १०० र १३० किमी (६२ र ८१ माइल) को बीचमा भिन्न हुन्छ। मैदानहरूलाई छ क्षेत्रहरूमा विभाजन गरिएको छ- महानदी मुखद्वीप, दक्षिणी आन्ध्र प्रदेश मैदान, कृष्णा-गोदावरी मुखद्वीप, कन्याकुमारी तट, कोरोमण्डल तट, र रेतीले तट।

टापुहरू

लक्षद्वीप र अण्डमान र निकोबार टापुहरू भारतका दुई प्रमुख टापुहरू हुन् र केन्द्र शासित प्रदेशहरूको रूपमा वर्गीकृत छन्।