गुप्त साम्राज्य

गुप्त साम्राज्य एक प्राचीन भारतीय साम्राज्य थियो जुन ४औँ शताब्दी ईस्वी देखि ६औँ शताब्दीको अन्त सम्म अस्तित्वमा थियो। यसको चरम सीमामा, लगभग ३१९ देखि ४६७ ई सम्म, यसले भारतीय उपमहाद्वीपको धेरै भाग ओगटेको थियो। यस अवधिलाई इतिहासकारहरूले भारतको स्वर्ण युग मान्छन्। साम्राज्यको शासक राजवंश राजा श्रीगुप्त द्वारा स्थापित भएको थियो; राजवंशका सबैभन्दा उल्लेखनीय शासकहरू चन्द्रगुप्त प्रथम, समुद्रगुप्त, चन्द्रगुप्त द्वितीय र स्कन्दगुप्त थिएँ। संस्कृत कवि कालिदासले गुप्तहरूलाई पारासिक, हुन, कम्बोज, पश्चिम र पूर्व ओक्सस उपत्यकामा रहेका जनजाति, किन्नर, किराँत र अन्य राज्यहरू सहित लगभग २१ वटा राज्यहरू जितेका गुप्तहरूलाई श्रेय दिन्छन्।

गुप्त साम्राज्य
चौथो शताब्दी ईस्वी–छैटौँ शताब्दीको उत्तरार्धमा
राजधानी	पाटलीपुत्र
आम भाषाहरू	संस्कृत (साहित्यिक र शैक्षिक); प्राकृत (स्थानीय भाषा)
धर्म	हिन्दु धर्म बुद्ध धर्म जैन धर्म
सरकार	राजतन्त्र
• तेस्रो शताब्दीको अन्त	श्रीगुप्त (पहिलो)
•  ५४० - ५५० ई	विष्णुगुप्त
ऐतिहासिक काल	प्राचीन भारत
• स्थापित	चौथो शताब्दी ईस्वी
• विस्थापित	छैटौँ शताब्दीको उत्तरार्धमा
क्षेत्रफल
४०० अनुमानित (शिखर क्षेत्रको उच्च-अन्त अनुमान)	३५,००,००० किमी२ (१४,००,००० वर्ग माइल)
४४० अनुमानित (शिखर क्षेत्रको न्यून-अन्त अनुमान)	२५,००,००० किमी२ (९,७०,००० वर्ग माइल)
पूर्ववर्ती उत्तरवर्ती कुषाण साम्राज्य पश्चिमी क्षत्रप पद्मावतीको नाग वंश महामेघवाहन वंश मुरुण्डा वंश मगध गुप्त वंश मौखरी वंश मैत्रक वंश पुष्यभूति वंश मथरा वंश शैलोद्भव वंश वर्मन वंश गौड राज्य कालाचुरी वंश गुर्जरदेश नाला वंश शरभपुरिया वंश राजर्षितुल्यकुल राय वंश अल्चोन हुण
अचेल	भारत पाकिस्तान नेपाल बङ्गलादेश अफगानिस्तान

धेरै हिन्दु महाकाव्यहरू र साहित्यिक स्रोतहरू, जस्तै महाभारत र रामायण, यस अवधिमा प्रचलित थिएँ। गुप्त कालले कालिदास, आर्यभट्ट, वराहमिहिर र वात्स्यायन जस्ता विद्वानहरू उत्पादन गरे जसले धेरै शैक्षिक क्षेत्रमा ठुलो प्रगति गरे। गुप्तकालमा विज्ञान र राजनीतिक प्रशासनले नयाँ उचाइमा पुग्यो। पुराणहरू, पहिले विभिन्न विषयहरूमा लामो कविताहरू, यस अवधिको वरिपरि लिखित ग्रन्थहरूमा प्रतिबद्ध रहेको मानिन्छ। हिन्दु धर्म राजाहरू द्वारा पछ्याइएको थियो र गुप्त साम्राज्यमा ब्राह्मणहरू फस्टाए तर गुप्तहरूले अन्य धर्मका मानिसहरूलाई पनि सहन गरेको थिएँ।

इतिहास

प्रारम्भिक शासकहरू

श्रीगुप्त राजवंशको सबैभन्दा प्रारम्भिक ज्ञात राजा हो: विभिन्न इतिहासकारहरूले मध्यदेखि तेस्रो शताब्दी ईस्वीसम्म उनको शासनको शुरुवातको मिति विभिन्न रूपमा राख्छन्। इलाहाबाद स्तम्भ शिलालेखमा, गुप्त र उनका उत्तराधिकारी घटोत्कचलाई महाराज ("महान राजा") को रूपमा वर्णन गरिएको छ, जबकि अर्को राजा चन्द्रगुप्त प्रथमलाई महाराजाधिराज ("महाराजाहरूका राजा") भनिन्छ। पछिको अवधिमा, महाराजा उपाधि सामन्ती शासकहरूद्वारा प्रयोग गरिएको थियो, जसले गर्दा गुप्त र घटोत्कच वासलहरू (सम्भवतः कुषाण साम्राज्यका) थिएँ भनी सुझाव दिइएको छ। चन्द्रगुप्त प्रथमले लिच्छवी राजकुमारी कुमारदेवीसँग विवाह गरे, जसले उनलाई आफ्नो राजनैतिक शक्ति र प्रभुत्व विस्तार गर्न मद्दत गरेको हुन सक्छ, जसले उनलाई शाही उपाधि महाराजाधिराजा अपनाउन सक्षम बनायो। राजवंशको आधिकारिक अभिलेख अनुसार उनको उत्तराधिकारी उनका छोरा समुद्रगुप्तले गरेका थिएँ।

महाशक्ति

समुद्रगुप्तले ३३५ वा ३५० ई को आसपास आफ्नो बुबाको उत्तराधिकारी गरे, र ईस्वी सम्म शासन गरे। ३७५ ई. इलाहाबाद स्तम्भ शिलालेख, उनको दरबारी हरिशेना द्वारा रचित, उनलाई व्यापक विजयको श्रेय दिन्छ। युद्धको माध्यमबाट साम्राज्यको सृष्टि भए तापनि, शासनलाई हिन्दु कला, साहित्य, संस्कृति र विज्ञानको धेरै प्रभावशाली शैलीका लागि विशेष गरी चन्द्रगुप्त द्वितीयको शासनकालमा सम्झिन्छ। चन्द्रगुप्त द्वितीयले ४०९ सम्म चलेको अभियानमा मालवा, गुजरात र सौराष्ट्रका साका पश्चिमी क्षत्रपहरूलाई पराजित गर्दै आफ्नो क्षेत्र पश्चिमतर्फ विस्तार गरे। चौथो शताब्दीका संस्कृत कवि कालिदासले चन्द्रगुप्त विक्रमादित्यलाई भारत भित्र र बाहिर लगभग २१ वटा राज्यहरू जित्ने श्रेय दिन्छन्।

पतन

स्कन्दगुप्तको मृत्यु पछि, साम्राज्य स्पष्ट रूपमा पतन भएको थियो, र पछिको गुप्त सिक्काले ४६७-४६९ पछि पश्चिमी भारतको धेरै भागमा आफ्नो नियन्त्रण गुमाएको सङ्केत गर्दछ। शिलालेखहरूबाट यस्तो देखिन्छ कि गुप्तहरूले, उनीहरूको शक्ति धेरै कम भए पनि, हूणहरूको प्रतिरोध जारी राखे। हुन आक्रमणकारी तोरामना ५१० मा भानुगुप्तद्वारा पराजित भएको थियो।

आक्रमणको लगत्तै, यी आक्रमणहरू र यशोधर्मन जस्ता स्थानीय शासकहरूको उदयले कमजोर भएको गुप्त साम्राज्य पनि समाप्त भयो। आक्रमणहरू पछि, उत्तरी भारत अस्तव्यस्त भएको थियो, गुप्तहरूको पतन पछि धेरै साना भारतीय शक्तिहरू उभिए। हुन आक्रमणले युरोप र मध्य एसियासँगको भारतको व्यापारलाई गम्भीर रूपमा नोक्सान पुर्याएको बताइएको छ।

धर्म

गुप्ताहरू परम्परागत रूपमा हिन्दु वंश थिएँ। तिनीहरू रूढिवादी हिन्दु थिएँ, र बौद्ध र जैन धर्मका अनुयायीहरूलाई उनीहरूको धर्म अभ्यास गर्न अनुमति दिए। साँची बौद्ध धर्मको महत्वपूर्ण केन्द्र बनेको थियो। कुमारगुप्त प्रथम (४५५ ईस्वी) ले नालंदाको स्थापना गरेको भनिन्छ। आधुनिक आनुवंशिक अध्ययनहरूले सङ्केत गर्दछ कि यो गुप्त अवधिमा थियो कि भारतीय जाति समूहहरूले अन्तरविवाह गर्न छाडेका थिएँ (अन्तरविवाहको अभ्यास/लागु गर्न थाले)।

विरासत

यस अवधिका विद्वानहरूले वराहमिहिर र आर्यभट्टलाई समावेश गर्दछ, जसले शून्यलाई छुट्टै सङ्ख्याको रूपमा मान्ने पहिलो व्यक्ति मानिन्छन्, पृथ्वीले आफ्नै अक्षको वरिपरि घुम्छ भन्ने सिद्धान्तलाई पोष्ट गरे र सूर्य र चन्द्रग्रहणहरूको अध्ययन गरे। शकुन्तला जस्ता नाटकहरू लेख्ने र संस्कृत साहित्यको सर्वोच्च स्थानमा रहेका कालिदास पनि यसै कालका थिएँ भनिन्छ। सुश्रुत संहिता, जुन आयुर्वेदिक औषधिको शल्यक्रियामा अभिनव अध्यायहरू सहितका सबै प्रमुख अवधारणाहरूमा संस्कृत संशोधन पाठ हो, गुप्त कालको मिति हो।

शासकहरू

शासक
श्रीगुप्त
घटोत्कच गुप्त
चन्द्रगुप्त प्रथम
समुद्रगुप्त
काचगुप्त
रामगुप्त
चन्द्रगुप्त विक्रमादित्य
कुमारगुप्त प्रथम
स्कन्दगुप्त
पुरुगुप्त
कुमारगुप्त द्वितीय
बुद्धगुप्त
नरसिंहगुप्त बालादित्य
कुमारगुप्त तृतीय
विष्णुगुप्त