धानखेत

धानखेत भनेको अर्ध जलीय बालीहरू, विशेष गरी धान र कर्कलो उब्जाउन प्रयोग गरिने कृषि योग्य भूमिको बाढीले भरिएको क्षेत्र हो। यो दक्षिणी चीनको याङ्त्जे नदी बेसिनको नियोलिथिक धानखेती संस्कृतिबाट उत्पन्न भएको हो। यो प्रागैतिहासिक कालमा अस्ट्रोनेसियाली जनताको टापु दक्षिणपूर्व एसिया, दक्षिणपूर्व एसिया सहित उत्तरपूर्वी भारत, माडागास्कर, मेलानेसिया, माइक्रोनेसिया र पोलिनेसियामा फैलिएको थियो। धान खेतीका लागि मुख्यभूमि एसियाका अन्य संस्कृतिहरूले पूर्वी एसिया, मुख्यभूमि दक्षिणपूर्व एसिया र दक्षिण एसियामा फैलिएको प्रविधि पनि प्राप्त गरेको थियो।

लाओसमा रहेका धानखेतहरू

धान खेती आधुनिक समयमा धान खेती को प्रमुख रूप हो। यो बङ्गलादेश, कम्बोडिया, चीन, उत्तरपूर्वी भारत, इन्डोनेसिया, उत्तरी इरान, जापान, लाओस, मलेसिया, म्यानमार, नेपाल, उत्तर कोरिया, पाकिस्तान, फिलिपिन्स, दक्षिण कोरिया, श्रीलंका, थाइल्याण्ड, ताइवान र भियतनाममा व्यापक रूपमा अभ्यास गरिन्छ।

संस्कृति

भारतमा विश्वमा सबैभन्दा धेरै धान उत्पादन भएको छ र सन् २०२० सम्म विश्वमा सबैभन्दा ठुलो चामल निर्यातकर्ता पनि हो। भारतमा पश्चिम बङ्गाल सबैभन्दा ठुलो धान उत्पादन गर्ने राज्य हो। उत्तरी गङ्गाको मैदान र दक्षिणी प्रायद्वीपीय पठारहरूमा धान खेतहरू भारतभर एक सामान्य दृश्य हो। नेपालमा तराई र पहाडी क्षेत्रमा धान खेती गरिन्छ। नेपालमा मुख्यतया ग्रीष्म ऋतुमा यसको खेती गरिन्छ।

पारिस्थितिकी

धान खेतहरू वायुमण्डलीय मिथेनको प्रमुख स्रोत हुन्, जसले वार्षिक ५० देखि १० करोड टन ग्यासको दायरामा योगदान गर्ने अनुमान गरिएको छ। मिथेन उत्पादनमा बाधा पुर्‍याउन माटोलाई हावामा चल्न अनुमति दिन धानलाई निकास गरेर बाली उत्पादनमा बृद्धि गर्दै यसलाई उल्लेखनीय रूपमा कम गर्न सकिन्छ भनेर अध्ययनहरूले देखाएका छन्। अध्ययनहरूले स्थानीय, क्षेत्रीय र विश्वव्यापी कारकहरू प्रयोग गरेर मिथेन उत्सर्जनको मूल्याङ्कनमा परिवर्तनशीलता पनि देखाएको छ र माइक्रो लेभल डाटामा आधारित राम्रो आविष्कारको लागि आह्वान गरेको छ।