पल्लव वंश

पल्लव राजवंश २७५ ई देखि ८९७ ई सम्म अस्तित्वमा थियो, जसले डेक्कनको एक महत्वपूर्ण भागमा शासन गर्यो, जसलाई टोन्डाइमण्डलम पनि भनिन्छ। राजवंश सातवाहन वंशको पतन पछि प्रमुखतामा बढ्यो, जससँग उनीहरूले पहिले सामन्तहरूको रूपमा सेवा गरेका थिए। पल्लवहरू महेन्द्रवर्मन प्रथम र नरसिंहवर्मनको शासनकालमा एक प्रमुख दक्षिण भारतीय शक्ति बने, र ९औँ शताब्दीको अन्त्यसम्म लगभग ६०० वर्षसम्म दक्षिणी आन्ध्र क्षेत्र र तमिल क्षेत्रको उत्तरी भागहरूमा प्रभुत्व जमाए।

पल्लव वंश
२७५ ई–८९७ ई
वस्तु-स्थिति	वंश
राजधानी	कांचीपुरम
आम भाषाहरू	प्राकृत संस्कृत तमिल
धर्म	हिन्दु धर्म, जैन धर्म, बुद्ध धर्म
सरकार	राजतन्त्र
ऐतिहासिक काल	शास्त्रीय भारत
• स्थापित	२७५ ई
• विस्थापित	८९७ ई
पूर्ववर्ती उत्तरवर्ती कालभ्र वंश सातवाहन वंश चोल वंश कदम्ब वंश पश्चिमी गङ्गा वंश
अचेल	भारत श्रीलङ्का

इतिहास

पल्लवहरूको उत्पत्तिको बारेमा विद्वानहरूले बहस गरेका छन्। उपलब्ध ऐतिहासिक सामग्रीहरूमा ४औँ शताब्दीको पहिलो चौमासिकमा शिवस्कन्दवर्मनको तीनवटा तांबे-प्लेट अनुदानहरू समावेश छन्, जुन सबै कांचीपुरमबाट जारी गरिएको थियो तर आन्ध्र प्रदेशका विभिन्न भागहरूमा फेला परेको थियो, र सिंहवर्मनको अर्को शिलालेख पहिलो आधा शताब्दी अघिको पलनाडु क्षेत्रमा।

संस्कृत र प्राकृत मुख्य भाषाहरू थिए जुन पल्लवहरूले आफ्नो शिलालेखमा प्रयोग गरेका थिए, यद्यपि केही रेकर्डहरू तमिलमा जारी छन्। धेरै पल्लव शाही शिलालेखहरू संस्कृत वा प्राकृतमा थिए, जसलाई आधिकारिक भाषा मानिन्छ। त्यसैगरी आन्ध्र प्रदेश र कर्नाटक राज्यमा पाइने शिलालेखहरू संस्कृत र प्राकृतमा छन्। संस्कृतलाई सिंहविष्णु र नरसिंहवर्मन द्वितीयले साहित्यमा व्यापक रूपमा प्रयोग गरेका थिए।