श्रीलङ्काली तमिल

श्रीलङ्काली तमिल, (तमिल: இலங்கை தமிழர்) जसलाई सिलोन तमिल वा ईलम तमिल पनि भनिन्छ, दक्षिण एसियाली टापु राज्य श्रीलङ्काका मूल निवासी तमिलहरू हुन्। आज, तिनीहरू उत्तरी प्रदेशमा बहुमत गठन गर्छन्, पूर्वी प्रदेशमा बहुलता बनाउँदछन् र देशका बाँकी भागहरूमा अल्पमतमा छन्। श्रीलङ्काका ७०% तमिलहरू उत्तरी र पूर्वी प्रदेशहरूमा बस्छन्। आधुनिक श्रीलङ्काका तमिलहरू जाफना राज्यका बासिन्दाहरूबाट आएका हुन्, जुन श्रीलङ्काको उत्तरमा रहेको एक पूर्व राज्य र पूर्वबाट वन्निमाई सरदारहरू थिए। मानवशास्त्रीय र पुरातात्विक प्रमाणका अनुसार श्रीलङ्काका तमिलहरूको श्रीलङ्कामा धेरै लामो इतिहास छ र कम्तीमा ईसापूर्व दोस्रो शताब्दीदेखि यस टापुमा बसोबास गर्दै आएका छन्।

श्रीलङ्काली तमिल

ஈழத் தமிழர் இலங்கை தமிழர்
श्रीलङ्काली तमिल महिला
जम्मा जनसङ्ख्या
~ ३० लाख (अनुमानित; मुर्स र भारतीय तमिलहरू बाहेक)
उल्लेखीय जनसङ्ख्या भएका क्षेत्रहरू
श्रीलङ्का	२,२७०,९२४ (सन् २०१२)
क्यानडा	~३००,०००
संयुक्त अधिराज्य	~१२०,००० (सन् २००६)
भारत	~१००,०००(सन् २००५)
जर्मनी	~६०,००० (सन् २००८)
फ्रान्स	~५०,००० (२००८)
स्विट्जरल्यान्ड	~३५,००० (२००६)
सिङ्गापुर	~३०,००० (१९८५)
अस्ट्रेलिया	~३०,०००
संयुक्त राज्य अमेरिका	~२५,००० (२०१०)
इटाली	~२५,०००
मलेसिया	~२४,४३६ (१९७०)
नेदरल्यान्ड	~२०,०००
नर्वे	~१०,००० (२०००)
डेनमार्क	~९,००० (२००३)
भाषाहरू
श्रीलङ्कामा बोलिने भाषाहरू: तमिल
धर्महरू
बहुमत: हिन्दु धर्म अल्पसङ्ख्यक: ईसाई धर्म बुद्ध धर्म

श्रीलङ्काका तमिलहरू प्रायजसो हिन्दु धर्मावलम्बीहरूको बाहुल्यता रहेको छ। धर्म र विज्ञान लगायतका विषयहरूमा श्रीलङ्काको तमिल साहित्य मध्ययुगीन कालमा जाफना राज्यको दरबारमा फस्टाएको थियो। सन् १९८० को दशकमा श्रीलङ्काको गृहयुद्ध सुरु भएदेखि नै यसलाई द्वन्द्वसँग सम्बन्धित विषयवस्तुमा जोड दिइएको छ। श्रीलङ्काको तमिल बोलीहरू भारतको तमिलनाडुमा दैनिक प्रयोगमा नआउने शब्दहरूको पुरातनता र प्रतिधारणको लागि प्रख्यात छन्।

श्रीलङ्काले सन् १९४८ मा बेलायतबाट स्वतन्त्रता प्राप्त गरेदेखि बहुसङ्ख्यक सिंहली र अल्पसङ्ख्यक तमिल समुदायबीचको सम्बन्ध तनावपूर्ण बनेको छ। सन् १९५६, १९५८, १९७७, १९८१ र १९८३ मा सिंहली भीडले गरेको जातीय नरसंहारसँगै सिंहली ओनली एक्टपछि बढ्दो जातीय र राजनीतिक तनावका कारण तमिलहरूको स्वतन्त्रताको वकालत गर्ने लडाकू समूहहरूको गठन र सुदृढीकरण भयो। त्यसपछिको गृहयुद्धको परिणामस्वरूप १,००,००० भन्दा बढी मानिसहरूको मृत्यु भयो र हजारौँ लाई जबर्जस्ती बेपत्ता र बलात्कार गरियो। गृहयुद्ध सन् २००९ मा अन्त्य भए पनि श्रीलङ्काको सेनाले ज्यादती गरेको आरोप लाग्दै आएको छ। संयुक्त राष्ट्रसङ्घको एउटा प्यानलले गृहयुद्धको अन्तिम महिनामा ४०,० भन्दा बढी तमिल नागरिकमारिएको हुन सक्ने निष्कर्ष निकालेको थियो। जनवरी २०२० मा, राष्ट्रपति गोटबाया राजापाक्षेले अनुमानित २०,००० भन्दा बढी बेपत्ता श्रीलङ्काका तमिलहरू मरेको बताएका थिए। श्रीलङ्कामा गृहयुद्धको अन्त्यले स्थितिमा पूर्ण सुधार हुन सकेको छैन, प्रेस स्वतन्त्रता पुनस्र्थापित हुन सकेको छैन र न्यायपालिका राजनीतिक नियन्त्रणमा आएको छ।