तिर्खा

तिर्खा पिउने आधारभूत मानव वा पशुको इच्छा हो। यो अनुभूति तब हुन्छ जब नुन जस्ता पदार्थहरूको एकाग्रता बढ्छ वा जब नमीको कमी हुन्छ। जब शरीरमा पानीको कमी हुन्छ, मस्तिष्कले तिर्खाको संकेत पठाउँछ।

तिर्खाएको महिला

चयापचयको प्रक्रियामा, धेरै विषाक्त पदार्थहरू उत्पादन हुन्छन्, र यदि यी फोहोरहरू उत्सर्जित भएन भने, जनावरहरूको कोशिकाहरू क्षतिग्रस्त हुन्छन्। अमोनिया, एक नाइट्रोजनयुक्त फोहोर उत्पादन, प्रोटिन चयापचय को समयमा उत्पादन गरिन्छ। अमोनिया धेरै विषाक्त भएकोले, कलेजोले यसलाई यूरिक एसिड वा यूरियामा परिणत गर्दछ, जुन कम विषाक्त हुन्छ, र त्यसपछि यसलाई शरीरमा भण्डारण वा उत्सर्जन गर्दछ। मानव लगायत स्तनधारी प्राणीहरूमा, अमोनियालाई युरियामा परिणत गरिन्छ, मिर्गौलाद्वारा फिल्टर गरिन्छ, मूत्राशयमा भण्डारण गरिन्छ र आवधिक रूपमा उत्सर्जित हुन्छ। मूत्राशय बिना चराहरू यूरिक एसिडमा रूपान्तरण पछि बारम्बार उत्सर्जन गरिन्छ।

यूरिया अमोनिया भन्दा कम विषाक्त भएता पनि यसलाई भण्डारण र उत्सर्जनको लागि धेरै पानी चाहिन्छ। यो किनभने भण्डारण र उत्सर्जन तब मात्र सम्भव छ जब विषाक्ततालाई कमजोर बनाउनको लागि एकाग्रतालाई पानीले पातलो गरिन्छ। पिसाब र पसिनाको माध्यमबाट फोहोरको उत्सर्जन शरीरको होमियोस्टेसिस कायम राख्नको लागि धेरै महत्त्वपूर्ण छ किनभने यसमा पानी र घुलनशील पदार्थहरू सन्तुलनको अर्थ छ।

सामाजिक समस्या

तिर्खाको घटना मुख्यतया अफ्रिका, मङ्गोलिया, र जनवादी गणतन्त्र चीनको भित्री मङ्गोलियामा हुन्छ, जहाँ मरुभूमि क्षेत्रहरू छन्, र धेरै गरीब पारिस्थितिक प्रणाली भएका क्षेत्रमा पानीको आपूर्ति धेरै कम छ।

यो पनि हेर्नुहोस्

• जलवियोजन
• भोकमरी