खान्देशी वा अहिराणी एक आर्य भाषा हो जुन उत्तर-पश्चिम महाराष्ट्रको खान्देश क्षेत्रमा र गुजरातमा पनि बोलिन्छ। यसमा खान्देशी उचित, र डांगरी र अहिरानी बोलीहरू छन्। कुणबी र रङ्गारी पनि बोली हुन्। यस भाषाको अहिराणी बोली प्रायः बोलिन्छ। खान्देशी भाषा लेख्नका लागि देवनागरी लिपि प्रयोग गरिन्छ।[]

खान्देशी
खान्देशी, अहिराणी
मूलभाषीमहाराष्ट्र
क्षेत्रखान्देश
मातृभाषी वक्ता१८,६०,०००
भाषा सङ्केतहरू
आइएसओ ६३९-३कुनै:
khn – खान्देशी
ahr – अहिराणी

भारतको सन् १९७१ को जनगणना अनुसार अहिराणीलाई आफ्नो मातृभाषा घोषणा गर्ने व्यक्तिको सङ्ख्या ३६३,७८० थियो। धुलिया, जलगाउँ र नंदुरबार जिल्लाहरू र औरंगाबाद र नासिक जिल्लाको अहिराणी वक्ता तहसीलहरूको जनसङ्ख्याको सन् २०११ अनुमान १ करोड थियो। मानक मराठी र अहिराणी संरचनामा फरक छन्। यसले सङ्केत गर्छ कि यी दुई भाषाहरूको स्रोत र विकास स्वतन्त्र छन्। पश्चिमी आर्य भाषाको रूपमा, अहिराणी भाषा राजस्थानीगुजराती भाषाको नजिक छ। राजस्थानी, गुजराती र हिन्दी भाषाका शब्दहरू सापट लीएर र मर्काएर अहिरानीले यी कुनै पनि भाषामा नपाइने आफ्नै शब्दहरू सिर्जना गरेका छन्। अहिराणी मूलतः बोलचालको रूप हो र यसको लेखनको लागि देवनागरी लिपि प्रयोग गर्दछ।[]

ग्रामीण भाषा भएकाले अहिराणीले खासै साहित्य निर्माण गर्न सकेको छैन। बहिणाबाई चौधरी खानदेशका एक प्रसिद्ध कवि हुन्, र उनको साहित्यको अध्ययन अध्ययन गरी मराठी भाषा स्रोतहरूमा समावेश गरिएको छ। उनका कविताको भाषा अहिराणीभन्दा फरक छ तर अहिराणीबाट प्रभावित छ। कवि अहिराणी होइनन, लेवा (खान्देशीको बोली) हो।[]

सन्दर्भ सामग्रीहरू

सम्पादन गर्नुहोस्
  1. १.० १.१ "Khandeshi alphabet, pronunciation and language", omniglot.com, अन्तिम पहुँच २०२३-०६-२० 
  2. P. 12535 Parliamentary Debates, House of the People: Official Report By Indian Parliament, Lok Sabha