एलु, एला, हेला वा हेलु, तेस्रो शताब्दी ईपूर्वको मध्य आर्य भाषा वा प्राकृत हो। यो भाषा सिंहलीधिवेही भाषाहरूको पुर्खा हो। हेला हवुला एक आधुनिक श्रीलङ्काई साहित्यिक सङ्गठन हो जसले संस्कृतमा एलु शब्दहरूको प्रयोगको वकालत गर्छ।

एलु
हेलु
क्षेत्रश्रीलङ्का
मातृभाषी वक्ता
भाषा सङ्केतहरू
आइएसओ ६३९-३
ग्लोटोलगकुनै पनि होईन

एलु लाई आधुनिक सिंहलीहरूले प्रायः अमिस्रा, संस्कृत र सिंहली शब्द "अमिश्रित" को रूपमा उल्लेख गरेका छन्। एलुको एउटा विशेषता भनेको छोटो स्वरहरूको लागि यसको प्राथमिकता, आकांक्षाको ह्रास र पाली जस्ता अन्य प्राकृतहरूमा प्राय: पाइने मिश्रित व्यञ्जनहरूको कमी हो।[]

पाली र संस्कृतको तुलनामा एलु

सम्पादन गर्नुहोस्

प्राकृत हुनुको नाताले, एलु अन्य प्राकृतहरू जस्तै पालीसँग घनिष्ठ रूपमा सम्बन्धित छ। निस्सन्देह, एलु शब्द-तन्नाहरूको धेरै ठुलो अनुपात पालीको रूपमा समान छ।

पारम्परिक ध्वन्यात्मक रूपान्तरणहरूको एक सेटद्वारा पाली र संस्कृतका प्राविधिक शब्दहरू सजिलै एलुमा रूपान्तरण गरिएको थियो भन्ने कुरा पर्याप्त रूपमा ज्ञात थियो। यी रूपान्तरणहरूको व्यापकताको कारण, यो बताउन सधैँ सम्भव छैन कि दिइएको एलु शब्द पुरानो प्राकृत शब्दकोशको एक भाग हो, वा संस्कृतबाट रूपान्तरित ऋणशब्द हो।[]

सन्दर्भ सामग्रीहरू

सम्पादन गर्नुहोस्
  1. १.० १.१ Rhys Davids, Thomas William (२००७), Buddhist India, T. W. Press, आइएसबिएन 978-1406756326