सहरीकरण

सहरीकरण भन्नाले ग्रामीण क्षेत्रबाट सहरी क्षेत्रमा जनसङ्ख्याको परिवर्तन, ग्रामीण क्षेत्रमा बसोबास गर्ने मानिसहरूको अनुपातमा आएको कमी, र समाजहरूले यस परिवर्तनलाई अनुकूलन गर्ने तरिकाहरूलाई जनाउँछ। यो मुख्यतः प्रक्रिया हो जसद्वारा नगर र सहरहरू बन्छन् र ठूला हुन्छन् जब धेरै मानिसहरू केन्द्रीय क्षेत्रहरूमा बस्न र काम गर्न थाल्छन्।

जापानको राजधानी तथा सबैभन्दा ठूलो सहर टोकियो

सहरीकरण सहरी योजना, भूगोल, समाजशास्त्र, वास्तुकला, अर्थशास्त्र, शिक्षा, तथ्याङ्क र सार्वजनिक स्वास्थ्य सहित विभिन्न विषयहरूमा सान्दर्भिक छ। घटनालाई भूमण्डलीकरण, आधुनिकीकरण, औद्योगिकीकरण र तर्कसंगतको समाजशास्त्रीय प्रक्रियासँग नजिकबाट जोडिएको छ।

कारणहरू

सहरीकरण व्यक्तिगत, सामूहिक र राज्य कार्यको परिणाम स्वरूप संगठित वा योजनाबद्ध रूपमा हुन्छ। सहरमा बस्नु सांस्कृतिक र आर्थिक रूपमा फाइदाजनक हुन सक्छ किनभने यसले श्रम बजारमा पहुँच, राम्रो शिक्षा, आवास, र सुरक्षा अवस्थाहरू, र आवागमन र यातायातको समय र खर्च घटाउनको लागि ठूलो अवसरहरू प्रदान गर्न सक्छ। घनत्व, निकटता, विविधता, र बजार प्रतिस्पर्धा जस्ता सर्तहरू सहरी वातावरणका तत्वहरू हुन् जुन लाभदायक मानिन्छ।

धेरै मानिसहरू आर्थिक अवसरहरूको लागि शहरहरूमा सर्छन्, तर यसले चीन र भारत जस्ता ठाउँहरूमा हालैको उच्च सहरीकरण दरलाई पूर्ण रूपमा व्याख्या गर्दैन। ग्रामीण उडान सहरीकरणमा योगदान गर्ने कारक हो। ग्रामीण क्षेत्रहरूमा, प्रायः साना पारिवारिक खेतहरूमा वा गाउँहरूमा सामूहिक फार्महरूमा, निर्मित वस्तुहरू पहुँच गर्न ऐतिहासिक रूपमा गाह्रो भएको छ, यद्यपि जीवनको सापेक्ष समग्र गुणस्तर धेरै व्यक्तिपरक छ, र निश्चित रूपमा शहरको भन्दा बढी हुन सक्छ। खेतीपाती जीवन सधैं अप्रत्याशित वातावरणीय अवस्थाहरूको लागि अतिसंवेदनशील भएको छ, र खडेरी, बाढी वा महामारीको समयमा, बाँच्नको लागि अत्यन्त समस्याग्रस्त हुन सक्छ।

पर्यावरणीय प्रभावहरू

समुदायको द्रुत बृद्धिले विकसित विश्वमा नयाँ चुनौतिहरू सिर्जना गर्दछ र यस्तै एउटा चुनौती भनेको खाद्यान्नको फोहोरमा वृद्धि हो जसलाई सहरी खाद्य फोहोर पनि भनिन्छ। खाद्य फोहोर भनेको अप्रयुक्त उत्पादन, म्याद सकिएको वा बिग्रेको कारणले अब प्रयोग गर्न नसकिने खाद्य उत्पादनहरूको निपटान हो। खाद्य फोहोरको बृद्धिले मिथेन ग्यासको उत्पादन र रोग वाहकहरूको आकर्षण जस्ता वातावरणीय चिन्ताहरू बढाउन सक्छ।