कलिङ्ग युद्ध ( अन्दाजी २६१ ईपू ) [१] प्राचीन भारतमा अशोकको अधीनमा रहेको मौर्य साम्राज्य र पूर्वी तटमा अवस्थित एक स्वतन्त्र सामन्ती राज्य कलिङ्ग राज्यको बीचमा, हालको ओडिशा राज्य र आन्ध्र प्रदेशको उत्तरी भागहरूमा लडिएको थियो। दया नदीको किनारमा रहेको धौलीको धौली पहाडमा युद्ध भएको अनुमान गरिएको छ। कलिङ्ग युद्ध भारतीय इतिहासको सबैभन्दा ठुलो र घातक युद्ध थियो।[२]

कलिङ्ग युद्ध
मौर्य साम्राज्यका विजयहरूको भाग
स्थान
परिणाम मौर्य विजय
भौगोलिक
परिवर्तन
मौर्य साम्राज्य द्वारा कलिङ्ग विजय
योद्धा
मौर्य साम्राज्य कलिङ्ग
सेनापतिहरू
अशोक अज्ञात
शक्ति
६००,००० १५०,०००
मृत्यु र क्षति
७०,००० १००,००० मारिए, १५०,००० निर्वासित

अशोकले सिंहासनमा प्रवेश गरेपछि लडेको यो एकमात्र प्रमुख युद्ध हो, र मौर्य सम्राट चन्द्रगुप्त मौर्यको साथ सुरु भएको प्राचीन भारतको साम्राज्य निर्माण र सैन्य विजयहरूको समापन भएको थियो।[३] युद्धले लगभग २५०,००० जीवन खर्च गर्यो।[३]

पृष्ठभूमि सम्पादन गर्नुहोस्

राजनीतिशास्त्री सुदामा मिश्राका अनुसार कलिङ्ग जनपदले मूल रुपमा पुरी र गन्जम जिल्लाहरू समावेश गरेको थियो।[४]

कलिङ्गमाथि आक्रमण गर्नुको कारण शान्ति र शक्तिको लागि थियो। कलिङ्गा शान्तिप्रिय र कलात्मक रुपमा दक्ष मानिसहरू भएको समृद्ध क्षेत्र थियो। कलिङ्गको उत्तरी भाग उत्कल (उत्तर: उत्तर, काल: कलिङ्ग) भनेर चिनिन्थ्यो, तिनीहरू यस क्षेत्रबाट पहिलो नौसेना प्रयोग गर्ने र व्यापारको लागि दक्षिणपूर्व एसियाको तटवर्ती यात्रा गरेका थिए। त्यस कारणले गर्दा, कलिङ्गले धेरै बन्दरगाहहरू र एक कुशल नौसेनाको विकास गर्न सक्षम भयो। कलिङ्गको संस्कृति जङ्गली जनजाति र ब्राह्मणवादको शान्तिपूर्ण सह-अवस्थित मिश्रण थियो।[५]

कलिङ्ग नन्द साम्राज्यको शासन अन्तर्गत थियो जसले आफ्नो राजधानी मगधबाट ३२१ ईसा पूर्वमा आफ्नो पतन सम्म यस क्षेत्रमा शासन गर्यो।[६] अशोकका हजुरबुवा चन्द्रगुप्त मौर्यले पहिले कलिङ्गलाई जित्ने प्रयास गरेका थिए तर त्यसलाई अस्वीकार गरिएको थियो। अशोकले आफूलाई सम्राटको रुपमा सुरक्षित रुपमा स्थापित गर्ने बित्तिकै विशाल मौर्य साम्राज्यमा कलिङ्गालाई जित्ने र गाड्ने कार्यमा लागे।[५] केही विद्वानहरूले कलिङ्ग मौर्यहरूका लागि रणनीतिक खतरा भएको तर्क गर्छन्। यसले मौर्य राजधानी पाटलीपुत्र र मध्य भारतीय प्रायद्वीपको सम्पत्तिहरू बीचको सञ्चारमा बाधा पुर्‍याउन सक्छ। कलिङ्गाले बङ्गालको खाडीमा व्यापारको लागि समुद्री तटलाई पनि नियन्त्रण गर्यो।[७]

युद्ध को पाठ्यक्रम सम्पादन गर्नुहोस्

यो युद्ध अशोकको शासनकालको आठौं वर्षमा पूरा भएको थियो, अशोकको आफ्नै इडिक्ट्स अनुसार, सम्भवतः २६१ ईसा पूर्वमा।[१] आफ्नो बुबाको मृत्यु पछि सिंहासनको लागि रक्तरंजित युद्ध पछि, अशोक कलिङ्गलाई जित्न सफल भए - तर बर्बरताको नतिजाले युद्धको बारेमा अशोकको विचार परिवर्तन गर्यो र उनलाई फेरि कहिल्यै विजयको युद्ध नछोड्ने वाचा गर्न प्रेरित गर्यो।

चन्द्रगुप्त मौर्यको दरबारमा ग्रीक इतिहासकार मेगास्थेनिसका अनुसार कलिङ्गका शासकको एक शक्तिशाली सेना थियो जसमा पैदल सेना, घोडचढी र हात्तीहरू थिए।[८]

पछि सम्पादन गर्नुहोस्

अशोकले रक्तपात देखेका थिए र आफू नै विनाशको कारण भएको महसुस गरेका थिए। कलिङ्गको सम्पूर्ण क्षेत्र लुटियो र नष्ट भयो। अशोकका पछिल्ला केही आदेशहरूले बताउँछन् कि कलिङ्ग पक्षमा लगभग १५०,००० मानिसहरू र अशोकको सेनाको लगभग बराबर सङ्ख्यामा मृत्यु भयो, यद्यपि ओडिया मानिसहरूका किंवदन्तीहरू - कलिङ्गका मूल निवासीहरूका वंशजहरू - दावी गर्छन् कि यी तथ्याङ्कहरू अशोकले अत्यधिक बढाइचढाइ गरेका थिए। किंवदन्ती अनुसार कलिङ्ग सेनाले आफूले भोगेको भन्दा दोब्बर विनाश ल्याएको थियो। यद्यपि, प्रमुख इतिहासकारहरूले यो दावीलाई अस्वीकार गरेका छन् र अशोकका आदेशहरूलाई प्राथमिक प्रमाण मानिन्छ। हजारौँ पुरुष र महिलाहरूलाई कलिङ्गबाट निर्वासित गरियो र भविष्यमा बसोबासको लागि फोहोर भूमि सफा गर्ने काम गर्न बाध्य पारियो।[९] अशोकको कलिङ्ग युद्धको प्रतिक्रिया अशोकको सम्पादकमा रेकर्ड गरिएको छ। कलिङ्ग युद्धले अशोकलाई, पहिले नै गैर-लग्न बौद्ध, आफ्नो बाँकी जीवन अहिंसा (अहिंसा) र धर्म- विजय ( धर्मद्वारा विजय) मा समर्पित गर्न प्रेरित गर्‍यो। कलिङ्गको विजय पछि, अशोकले साम्राज्यको सैन्य विस्तारको अन्त्य गरे र ४० वर्ष भन्दा बढी सापेक्ष शान्ति, सद्भाव र समृद्धिको युग सुरु गरे।

लोकप्रिय संस्कृतिमा सम्पादन गर्नुहोस्

  • २००१ भारतीय हिन्दी -भाषा फिल्म अशोक, कलिङ्ग युद्ध मा आधारित छ

यो पनि हेर्नुहोस् सम्पादन गर्नुहोस्

सन्दर्भ सामग्रीहरू सम्पादन गर्नुहोस्

  1. १.० १.१ Le Huu Phuoc, Buddhist Architecture, Grafikol 2009, p.30
  2. "Greatest Battles In The History Of India", WorldAtlas, २०१६-०९-१९, अन्तिम पहुँच २०१९-०६-२८ 
  3. ३.० ३.१ Political History of Ancient India: From the Accession of Parikshit to the Extinction of the Gupta Dynasty, पृ: २६८,३०५। 
  4. Janapada state in ancient India 
  5. ५.० ५.१ Ramesh Prasad Mohapatra(1986) Page 10.
  6. (Raychaudhuri & Mukherjee 1996, pp. 204-209, pp. 270–271)
  7. Military Manpower, Armies and Warfare in South Asia, पृ: १५, अन्तिम पहुँच २०१९-०६-२८ 
  8. Total History and Civics, Delhi। 
  9. Military Manpower, Armies and Warfare in South Asia, पृ: १६, अन्तिम पहुँच २०१९-०६-२८