"राजा हरिशचन्द्र" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

ऐतरेय ब्राह्मणको कथा अनुसार , हरिशचन्द्रको १०० पत्नी थिए तर कुनै सन्तान थिएनन् । [[नारद]] मुनिको आज्ञा अनुसार उनले , [[वरुण]]को प्राथना गर्छन । वरुणले उनलाई पुत्र प्रदान गर्न मन्जुर भए तर उनले उक्त पुत्रको बलि चडाउनु पर्ने साट्न राखे । बरुणको वरदानले पुत्र पैदा भए र उनको नाम रोहित राखियो । तब वरुण आए र पुत्रको बलि मागे । राजाले बिभिन्न बहाना बनाउदै धेरै पातक टार्दै गए । रोहित जब ठुलो भए र यो कुरा थाहा पाए तब उनी भागे र जंगलमा लुक्न गए । वरुणले रिसाएर उनलाई पेट सम्बन्धि बिमारीको श्राप दिए । रोहितको बदलामा अन्य कोहिको बलि दिने उपाय कसैले देखाए । अजिगर्त नामक एक गरिब र दरिद्र ब्राह्मणको तीन पुत्र थिए । उनले यदि सय गाई पाए आफ्नो एक छोरा बलिको लागि दिने कुरा बताए । जेठ छोरा बाबुको तिर लागे भने कान्छा छिरा आमाको तिर लागे र महिला छोरा शुनःशेपलाई ब्राह्मणले बेची दिए  । शुन:शेप ले [[विश्वामित्र ऋषि]]को सुझावमा ऋग वेदका मन्त्रोच्चारण गरे र बलि हुन बाट जोगिए । उनको प्राथना बाट हरिशचन्द्रको बिमारी समेत निको भयो ; शुन:शेपलाई  विश्वामित्र ऋषिले धर्म पुत्र पाले।

 

राजा हरिशचन्द्र [[त्रेता युग]]का एक प्रजापलक राजा थिए । उनको शैव्या (तारामती) नामकी रानी र रोहित नामको छोरा थिए । एक पटक सिकार खेल्न जाँदा बाटो भुले । उनले  [[विश्वामित्र ऋषि]]लाई देखे र सहयोग गर्न याचना गरे ।

 

 

 

आफ्नो राज्य बाट हिंडेको झन्डै एक महिना पछी, हरिशचन्द्र [[वाराणसी|काशी]] पुगे जहाँ विश्वामित्र पुगिसकेका थिए । उनले राजाले दिएको वचन अनुसर भिक्षा माग गरे । राजाले केहि समय मागे र ऋषिले अर्को सुर्यास्त सम्ममा आफुलाई सो दान चाहिने कुरा राखेर हिँडे । एकातिर भोको छोरो रोहिरहेको छ भने अर्को तिर ऋषिलाई दिएको वचन कसरि पुरा गर्ने भन्ने चिन्ताले राजालाई निकै सतायो । रानीले उनलाई बेचेर केहि पैसा आउने प्रस्ताव गरिन् । केहि संकोच मानेर हरिशचन्द्रले रानी शैव्यालाई बेचे तर छोरा आमा छाड्न तयार थिएनन् र छोरा आमा संगै लग्यो ।

 

 

 

जब रानीले छोराको दाहसंस्कार गर्ने सुरसार गरिन् , हरिशचन्द्रले यो बताएकि उनले पैसा नदिए सम्म हरिशचन्द्रले उनलाई दाहसंस्कार गर्न दिन सक्दैनन् । त्यो बेला धर्म सहित सबै देवी देवता र विश्वामित्र उपस्थित भए । उनीहरुले हरिशचन्द्रको सत्य बादी गुण र सत्गुणको प्रशंसा गरे र उनलाई स्वर्गमा निम्त्याए ।