लेप्चा लिपि

लेप्चा लिपि, वा रोङ लिपि, लेप्चा जनताले लेप्चा भाषा लेख्न प्रयोग गर्ने अक्षरात्मक लिपि हो। असामान्य रूपमा अक्षरात्मक लिपिको लागि, अक्षर-अन्तिम व्यञ्जनहरू उपचिह्नको रूपमा लेखिन्छन्। लेप्चा तिब्बती लिपिबाट व्युत्पन्न भएको हो र यसमा केही बर्मी प्रभाव हुन सक्छ। परम्परा अनुसार, यो १८औँ शताब्दीको सुरुमा सिक्किमको नामग्याल वंशका राजकुमार छदोर नामग्यालले बनाएका थिए। प्रारम्भिक लेप्चा पाण्डुलिपिहरू ठाडो रूपमा लेखिएको थियो। जब तिनीहरू पछि तेर्सो रूपमा लेखिएका थिए, अक्षरहरू तिनीहरूको नयाँ अभिमुखीकरणमा रहे, तिनीहरूको तिब्बती मूलादर्शहरूबाट ९०° घुमाए। यसले अन्तिम व्यञ्जनहरू लेख्ने असामान्य विधिको परिणाम ल्यायो।

लेप्चा लिपि ᰛᰩᰵ
प्रकार	अक्षरात्मक लिपि
समयावधि	१७००-वर्तमान
लेखन दिशा	बायाँ देखि दायाँ
भाषाहरू	लेप्चा
सम्बन्धित लिपिहरू
अभिभावक लिपिहरू	ब्राह्मी गुप्त सम्भोट लेप्चा लिपि
बालबालिका लिपिहरू	लिम्बू

पारूपविज्ञान

लेप्चा अब तेर्सो रूपमा लेखिएको छ, तर लेखनको दिशामा भएको परिवर्तनले तिब्बती भाषामा अधिरोपित उपचिह्नमा जस्तै आठ अक्षर-अन्तिम व्यञ्जनहरू संयोजन (अक्षर) बाट रुपान्तर भएको छ। अन्य धेरै ब्राह्मि लिपिहरूमा जस्तै, छोटो स्वर (अ) लेखिएको छैन; अन्य स्वरहरू (इ, ओ), पछि (आ, उ), वा (ए) प्रारम्भिक व्यञ्जन अन्तर्गत उपचिह्नसंग लेखिएको छ। लम्बाइ चिह्न, तथापि, प्रारम्भिक, साथै कुनै पनि अन्तिम व्यञ्जन डायक्रिटिकमा लेखिएको छ, र (ओ र उ) सँग मिश्रण हुन्छ। (जब ओ को रूपमा मिश्रण गरिन्छ, तथापि, यो कुनै पनि अन्तिम व्यञ्जनभन्दा तल हुन्छ।) प्रारम्भिक स्वरहरूमा छुट्टाछुट्टै अक्षरहरू हुँदैनन्, तर र-आकारको शून्य-व्यञ्जन अक्षरमा स्वर उपचिह्नसँग लेखिन्छ।

संरचना

अक्षरात्मक लिपिको रूपमा, आधारभूत अक्षरले व्यञ्जन र अन्तर्निहित स्वर दुवैलाई प्रतिनिधित्व गर्दछ। लेप्चामा अन्तर्निहित स्वर /अ/ हो।