पाली साहित्य

पाली साहित्य मुख्यतया थेरवाद बौद्ध धर्म सम्बन्धित छ, जसमध्ये पाली परम्परागत भाषा हो। प्रारम्भिक र सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण पाली साहित्यले पाली क्यानन, थेरवाद स्कूलको आधिकारिक धर्मशास्त्रहरू गठन गर्दछ।

टिपिटाकाका पूर्व-आधुनिक प्रतिलिपिहरू पाम-पात पाण्डुलिपिहरू संरक्षित गरिएको थियो, जसमध्ये अधिकांश दक्षिण एसिया र दक्षिणपूर्व एसियाको आर्द्र जलवायुबाट बाँचेका छैनन्।

पाली साहित्यमा सुत्तहरू (बौद्ध प्रवचन विनय) (मठवासी अनुशासन अभिधम्म (दार्शनिक कविता, इतिहास, भाषाशास्त्र, हागियोग्राफी, धर्मशास्त्रको व्याख्या, र ध्यान नियमावली सहित धेरै विधाहरू समावेश छन्।

इतिहास

पाली भाषा एक मिश्रित भाषा हो जसले विभिन्न मध्य आर्य भाषाहरूमाथि प्रभाव पार्छ।

धेरैजसो विद्यमान पाली साहित्य श्रीलङ्काको हो, जुन शताब्दीयौँसम्म थेरवादको मुख्यालय बन्यो। धेरैजसो विद्यमान पाली साहित्य त्यहाँ लेखिएको र रचना गरिएको थियो, यद्यपि केही दक्षिण भारत चौकीहरूमा पनि उत्पादन गरिएको थियो। पाली साहित्यको सबैभन्दा पुरानो सङ्ग्रह, पाली क्यानन, श्रीलङ्कामा लगभग पहिलो शताब्दी ईसा पूर्वमा लेख्न प्रतिबद्ध थियो (यद्यपि यसमा धेरै पुरानो सामग्री समावेश छ, सम्भवतः पूर्व-साम्प्रदायिक बौद्ध धर्मको अवधिको हो।

१०औँ देखि १३औँ शताब्दीको बिचको सुधार कालले नयाँ पाली साहित्यको विस्फोट देख्यो। यी साहित्यिक प्रयासहरू पछाडिको आवेगको एक भाग टापुमा युद्धले बौद्ध धर्मको पतन निम्त्याउन सक्छ भन्ने डर थियो। यस साहित्यमा अनुराध, सुमङ्गल, सिद्धार्थ, सारिपुत्त थेर, डिम्बुलगलका महाकसपा र मोगल्लन थेराजस्ता प्रमुख विद्वानहरूको काम समावेश छ।