बिफर

बिफर एक संक्रामक रोग थियो जुन भेरिओला भाइरसको कारणले हुन्छ जुन ओर्थोपक्स भाइरस जीनससँग सम्बन्धित छ। अन्तिम प्राकृतिक रूपमा हुने केस अक्टोबर १९७७ मा निदान गरिएको थियो, र विश्व स्वास्थ्य सङ्गठनले सन् १९८० मा यो रोगको विश्वव्यापी उन्मूलन प्रमाणित गर्यो, यसलाई उन्मूलन गर्ने एक मात्र मानव रोग बनायो।

बिफर
सन् १९७३ मा बङ्गलादेशमा बिफर भएको बच्चा। बाक्लो तरल पदार्थले भरिएको बम्पहरू र बीचमा डिप्रेसन वा डिम्पल लक्षणहरू छन्।
विशिष्टता	संक्रामक रोग
लक्षणहरू	प्रारम्भिक: ज्वरो आउने, बान्ता हुने, मुख दुख्ने पछि: तरल पदार्थले भरिएको छालाहरू जो चकनाचुर हुन्छन्
जटिलता	छालामा दाग लाग्नु, अन्धो हुनु
देखापर्ने समय	समातेको १ देखि ३ हप्ता पछि
अवधि	करिब ४ हप्ता
निको हुने प्रकृया	मृत्युको ३०% जोखिम

लक्षणहरू

रोगको प्रारम्भिक लक्षणहरूमा ज्वरो र बान्ता समावेश थियो। यसपछि मुखमा अल्सर र छालामा दाग देखा पर्छ। धेरै दिनहरूमा, छालाको दाग केन्द्रमा दाँत भएको तरल पदार्थले भरिएको छालामा परिणत हुन्छ। मृत्युको जोखिम लगभग ३०% थियो, बच्चाहरू बीच उच्च दर संग। अक्सर, बाँचेकाहरूको छालामा व्यापक दागहरू थिए, र कोहीलाई अन्धो बनाउथो।

रोकथाम

बिफरलाई रोक्नको लागि प्रयोग गरिएको सबैभन्दा प्रारम्भिक प्रक्रिया भेरियोला माइनर भाइरस (सम्भावित भ्रमबाट बच्न बिफर भ्याक्सिनको परिचय पछि भेरियोलेसन भनेर चिनिन्छ) को खोप थियो, जुन सम्भवतः भारत, अफ्रिका र चीनमा यो अभ्यास युरोपमा आउनुभन्दा पहिले भएको थियो। भारतमा टीकाकरणको उत्पत्ति भएको विचारलाई चुनौती दिइएको छ, किनकि केही पुरातन संस्कृत चिकित्सा ग्रंथहरूले टीकाकरणको प्रक्रियालाई वर्णन गरेको छ। चीनमा बिफरको बिरूद्ध टीकाकरणको खाता १० औं शताब्दीको अन्त्यमा भेट्टाउन सकिन्छ, र यो प्रक्रिया १६ औं शताब्दीमा मिङ वंशको समयमा व्यापक रूपमा अभ्यास गरिएको थियो।