नकुल
यो लेख हिन्दीबाट अनुवाद गरिएको हो। यहाँ क्लिक गरेर यस लेखमा रहेका त्रुटिहरु सुधार्न सक्नुहुन्छ।
नकुल महान हिन्दु काव्य महाभारतमा पाँच पाण्डवहरू मध्येको एक थियो। नकुल माता माद्रीका असमान जुम्लिया पुत्र थिए, जसको जन्म दैवीय चिकित्सकुन् अश्विन (Nasatya) का वरदान स्वरूप भएको थियो, जो स्वयं पनि समान जुम्लिया बंधु थिए।
नकुल,को अर्थ छ, परम विद्वता। महाभारतमा नकुलको चित्रण एक धेरै नैं रूपवान, प्रेम युक्त, र धेरै सुन्दर व्यक्तिका रूपमा गरिएको छ। आफ्नो सुन्दरताका कारण नकुलको तुलना काम र प्रेमका देवता, "कामदेव"देखि गरिएको छ। पाण्डवहरूका अन्तिम र तेह्रवहरू वर्षका अज्ञातवासमा नकुलले आफ्नो रूपलाई कौरवहरूबाट लुकाउनका लागि आफ्नो शरीरमा धूल लीपेर लुकाए। श्रीकृष्ण द्वारा नरकासुरको वध गर्नका पश्चात नकुल द्वारा घुड प्रजनन र प्रशिक्षणमा निपुण हुने महाभारतमा अभिलेखाकरण छ। त्यो एक योग्य पशु शल्य चिकित्सक थियो, जसलाई घुड चिकित्सामा महारथ प्राप्त थियो। अज्ञातवासका समयमा नकुल भेष बदल गर्न र अरिष्ठनेमि नामका छद्मनामले महाराज विराटको राजधानी उपपलव्यको घुडशालामा शाही घो्नेको देखभाल गर्ने सेवकका रूपमा रह्यो थियो। उनी आफ्नो तलवारबाजी र घुडसवारीको कलाका लागि पनि विख्यात थिए। अनुश्रुतिका अनुसार, उनी वर्षातको समय बिना जललाई छुएर घुडसवारी गर्न सक्दथे।
नकुलको विवाह द्रौपदीका अतिरिक्त जरासंधको पुत्रीसँग पनि भएको थियो।
नकुल नामको अर्थ हुन्छ जो प्रेमदेखि परिपूर्ण हो र यस नामको नौ पुरुष विशेषताहरू छन्: बुद्धिमत्ता, सकेन्द्रित, परिश्रमी, रूपवान, स्वास्थ्य, आकर्षकता, सफलता, आदर, र शर्त रहित प्रेम।
