व्युत्पत्तिशास्त्र
एक अनाथ पृष्ठको रुपमा रहेको, अन्य विकिपृष्ठसित नजोडिएको वा एक-दुईवटा लेखहरूसँग मात्र जोडिएको हुनसक्छ। कृपया सम्बन्धित लेखहरूलाई यस पृष्ठ सूत्रसँग जोड्न सहायता गर्नुहोस् |
भाषाका शब्दहरूका इतिहासका अध्ययनलाई व्युत्पत्तिशास्त्र (etymology) भन्दछन्। यसमा विचार गरिन्छ कि कुनै शब्द ती भाषामा कहिले र कसरि प्रविष्ट भयो; कुन स्रोतबाट अथवा भनेँबाट आया; उनको स्वरूप र अर्थ समय सहित कुन तरिका परिवर्तित भएको छ। व्युत्पत्तिशास्त्रमा शब्दका इतिहासका माध्यम भन्दा कुनै पनि राष्ट्र, प्रान्त एवं समाजको भाषिक, सांस्कृतिक, ऐतिहासिक एवं सामाजिक पृष्ठभूमि अभिव्यक्त हुन्छ।
'व्युत्पत्ति'को अर्थ छ ‘विशेष उत्पत्ति’। कुनै शब्दका क्रमिक इतिहासको अध्ययन गर्न, व्युत्पत्तिशास्त्रको विषय छ। यसमा शब्दका स्वरूप र उनको अर्थका आधारको अध्ययन गरिन्छ। अङ्ग्रेजीमा व्युत्पत्तिशास्त्रलाई 'Etymology' भन्दछन्। यो शब्द यूनानी भाषाका यथार्थ अर्थमा प्रयुक्त Etum तथा लेखा-जोखाका अर्थमा प्रयुक्त Logosका योगबाट ब्ने छ , जसको आशय शब्दका इतिहासको वास्तविक अर्थ सम्पुष्ट गर्न छ |
भारतवर्षमा व्युत्पत्तिशास्त्रको उद्भव धेरै प्राचीन छ। जब वेद मन्त्रहरूका अर्थहरूलाई समझ्नु सुगम नरहयो तब भारतीय मनीषीहरू द्वारा वेदहरूका क्लिष्ट शब्दहरूका सङ्ग्रह रूपमा निघण्टु ग्रन्थ लेखिए तथा निघण्टु ग्रन्थहरूका शब्दहरूको व्याख्या र शब्द व्युत्पत्तिका ज्ञानको लागि निरूक्त ग्रन्थहरूको रचना भए। वेदहरूका अध्ययनको लागि वेदागहरूका छ: शास्त्रहरूमा निरूक्त शास्त्र पनि सम्मिलित छन्। निरूक्त शास्त्र संख्यामा १२ बताइन्छ, किन भनें यस समय आचार्य यास्क प्रणीत एक मात्र निरूक्त उपलब्ध छ।
विषयको प्राचीनतम मूल
सम्पादन गर्नुहोस्शब्दहरूको उत्पत्तिको दुनियाउँमा सबै भन्दा पहिले गहन विश्लेषण गर्नको श्रेय भारतका संस्कृत वैयाकरणहरूलाई जान्छ। जसले निरुक्त नामबाट सबै भन्दा पहिले वैदिक शब्दहरूको निर्वचन तथा व्याख्या गरयो। संस्कृतका चार व्याकरण सबै भन्दा प्रसिद्ध छन्:
संस्कृतका शब्दहरूको व्युत्पत्तिमा उपर्युक्त वैयाकरणहरूका कार्यहरूको सन्दर्भ लिइन्छ। संस्कृतका यस अग्रग कार्यको सन्दर्भ लिएर अगाडि चलेर पश्चिमी विद्वानहरूले पनि व्युत्पत्तिशास्त्रको विकास गरे।