फोनेसियाली वर्णमाला
फोनेसियाली वर्णमाला एक वर्णात्मक लिपि हो (विशेष गरी, एक अब्जाद) आधुनिक समयमा भूमध्यसागरीय क्षेत्रमा पाइने कनानी र अरामी शिलालेखहरूबाट चिनिन्छ। नाम फोनिसियन सभ्यताबाट आएको हो। फोनेसियाली वर्णमाला प्रस्ताव गरिएको छ कि भारतको ब्राह्मी लिपि अन्ततः अरमाइक लिपिबाट व्युत्पन्न भएको थियो, जसले फोनेसियालीलाई लिखित कोरियालीको उल्लेखनीय अपवादको साथ आज प्रयोगमा रहेको लगभग हरेक वर्णमाला लेखन प्रणालीको पुर्खा बनाउँदछ।[१]
| फोनेसियाली लिपि | |
|---|---|
 | |
| प्रकार | |
| लेखन दिशा | दायाँ देखि बायाँ  |
| सम्बन्धित लिपिहरू | |
अभिभावक लिपिहरू | इजिप्टेली चित्रलिपि
|
९औँ शताब्दी ईपूर्वमा सुरु भएको, ग्रीक, पुरानो इटालिक र एनाटोलियन लिपिहरू सहित फोनेसियाली वर्णमालाको रूपान्तरण फस्ट्यो। वर्णमालाको आकर्षक नवाचार यसको ध्वन्यात्मक प्रकृति थियो, जसमा एउटा ध्वनी एउटै प्रतीकद्वारा प्रतिनिधित्व गरिएको थियो, जसको मतलब केवल केही दर्जन प्रतीकहरू सिक्न सकिन्छ। समयका अन्य लिपिहरू, कीलाक्षर र इजिप्टेली चित्रलिपि, धेरै जटिल वर्णहरू प्रयोग गर्थे र दक्षता हासिल गर्न लामो व्यावसायिक प्रशिक्षण आवश्यक थियो; जसले साक्षरतालाई सानो अभिजात वर्गमा सीमित गरेको थियो।[२]
सन्दर्भ सामग्रीहरू
सम्पादन गर्नुहोस्- ↑ The Korean language reform of 1446: the origin, background, and Early History of the Korean Alphabet, Gari Keith Ledyard. University of California, 1966, p. 367–368.
- ↑ Herodotus, Histories, Book V, 58.