चाम्लिङ भाषा
चाम्लिङ नेपाल, भारत र भुटानका राई उपसमूह (दिखलीछा, मुलिहछा, दितुमाछा, मानसुङ्छा, लिपुहोछा, मलेकुङ्छा, मैढुङ, खेरासुङ, राखोमी, होरोसुङ्छा इत्यादि) मध्ये एउटा चाम्लिङ (रोडुङ) द्वारा बोलिने किराँती भाषाहरूमध्ये एक हो। वैकल्पिक प्रतिपादन र नामहरू चाम्लिङ, चाम्लिङ्ग र रोडोङ समावेश छन्। यो पूर्वी नेपालको किराँती भाषा परिवारको बान्तावा (केही बान्तवा-भाषी समुदायहरूले आफ्नो भाषा "क्यामलिंग" लाई बोलाउँछन्) र पुमा भाषाहरूसँग नजिकको सम्बन्ध छ, र यो फराकिलो चीन-तिब्बती भाषा परिवारसँग सम्बन्धित छ।चाम्लिङसँग SOV शब्द क्रम छ।
यो लेख विकिपिडियाका अन्य लेखहरूसँग नजोडिएको हुनसक्छ। (मे २०१३) |
इतिहास
चाम्लिङ भाषा प्राचीन किराँती संस्कृतिको भाषा हो, जुन दक्षिण एसियामा वैदिक काल 3500-5000 भन्दा पहिले अवस्थित थियो। किरात मुन्धुम धर्मको धार्मिक आधार र विभिन्न किराती जातिको सांस्कृतिक सम्पदाको निर्माण गर्ने मुख्य धार्मिक ग्रन्थ - मुन्धुमका महत्वपूर्ण संस्करणहरू चाम्लिङमा रचिएका छन्; त्यस्ता संस्करणहरू चाम्लिङ-भाषी जनजातिहरूका लागि विशिष्ट छन् र तिनीहरूको विशिष्ट धार्मिक अभ्यास र सांस्कृतिक पहिचानको लागि मार्गदर्शक हुन्।
सन्दर्भ सामग्रीहरू
सम्पादन गर्नुहोस्हाम्रा पुर्खाहरू एवम् मेरा आमा बाबा
बाह्य कडीहरू
सम्पादन गर्नुहोस्अथवा यो हेर्नुहोस्
