"कथानक" का संशोधनहरू बिचको अन्तर
Content deleted Content added
सा रोबोट : हिज्जे मिलाउँदै |
सा →top: clean up, replaced: श्रृंखला → शृङ्खला स्वतःविकी ब्राउजर प्रयोग गर्दै |
||
पङ्क्ति ३:
कथांतर्गत "कार्यव्यापारको योजना"को '''कथानक''' (Plot) भन्दछन्। "कथानक" र "कथा" दुईटै नै शब्द [[संस्कृत]] "कथ" धातु सँग उत्पन्न हुन्। संस्कृत साहित्यशास्त्रमा "[[कथा]]' शब्दको प्रयोग एक निश्चित काव्यरूपको अर्थमा गरिदै आएको छ तर कथा शब्दको सामान्य अर्थ हो- "त्यो जुन भनिन्छ'। यहाँ भन्नेवालाको साथ-साथ सुननेवालाको उपस्थिति पनि अंतर्भुक्त हो किन भनें "भन्नु' शब्द त्यतिखेरसार्थक हुन्छ जब उसलाई सुननेवाला पनिकोई हो। श्रोताको अभावमा केवल "बोलने' या "बडबडाने'को कल्पना गर्न सकिन्छ, " भन्ने'को हैन। यसको साथ ही, त्यो सबै कुनै "जो भनिन्छ' कथाको परिसीमाहरूमा हैन सिमट पाता। अत: कथाको तात्पर्य कुनै यस्तो "कथित घटना'को भन्ने या वर्णन गर्नेबाट हुन्छ जसको एक निश्चित क्रम एवं परिणाम हो। ई.एम. फार्स्टर (ऐस्पेक्ट्स ऑव द नावेल, लन्डन, १९४९, पृ. २९)ले "घटनाहरूको कालानुक्रमिक वर्णन'को कथा (स्टोरी)को संज्ञा दिएको छ; जैसे, नाश्ते पछि मध्याह्नको भोजन, सोमवार पछि मंगलवार, यौवन पछि वृद्धावस्था आदि।
यसको विपरीत कथानक (चाहे त्यो [[महाकाव्य]]को हो अथवा [[खंडकाव्य]], [[नाटक]], [[उपन्यास]] या [[लोकगाथा]]को हो)को त्यो तत्त्व हो जुन उसमा वर्णित कालक्रमसँग श्रृंखलित घटनाहरूलाई धुरी बनेर उसलाई संगति दिन्छ र कथाको समस्त घटनाहरू जसको चारै तिर ताने बानेको जस्तै बुनी गएर बढती र विकसित हुन्छं। कथा या कहानी पनि साधारणत: कार्यव्यापारको योजना नै हुन्छ, तर कुनै एक पनि कथाको कथानक भन्न सकिन्न; कारण, कथाको विशिष्टता केवल उसको कालानुक्रमिक वर्णनको अभिभूत गर्छ। "नायकको नायिका सँग प्रेम भयो, र अन्तमा उसले उसका वरण गर्यो।'-कथा हो। "नायकले नायिकाको देख्यो, त्यो उसपर अनुरक्त भयो। प्राप्तिमार्गको अनेक अवरोधहरूलाई आफ्नो शौर्य र लगनसँग दूर गरेर, अन्तमा, उसले नायिका सँग विवाह गर्यो।'-कथानक हो। अर्थात् कथा कुनै पनि कथात्मक साहित्यिक कृतिको ढाँचामात्र हुन्छ जबकि कथानकमा तत्प्रस्तुत प्रकरणवस्तु (थीम)को अनुरूप कथाको स्वरूप स्पष्ट, संगत एवं बुद्धिग्राह्य बनेर उभरउछ।
वेब्सटर (थर्ड न्यू इंटरनैशनल डिक्शनरी)को अनुसार कथानक (प्लाट)को परिभाषा यस प्रकार हो-
:"कुनै साहित्यिक कृति (उपन्यास, नाटक, कहानी अथवा कविता)को यस्तो योजना, घटनाहरूको पैटर्न अथवा मुख्य कथाको कथानक भन्दछन् जसको निर्माण उद्दिश्ट प्रसंगोंको सहेतुक संयोजित
उपर्युक्त विवेचनसँग यस महत्त्वपूर्ण तथ्यको उद्घाटन हुन्छ कि कथाको सुन्ने या पढ्ने समय श्रोता अथवा पाठकको मनमा अगाडि आनेवाला घटनाहरूको जाननेको जिज्ञासा रहन्छ अर्थात् त्यो बार-बार यही पूछता या सोचउछ कि फेरि के भयो, जबकि कथानकमा त्यो ये प्रश्न पनि उठाउछ कि "ऐसा किन भयो?' "यह कसरि भयो?' आदि। अर्थात् अगाडि घटनेवाला घटनाहरूको जाननेको जिज्ञासाको साथ-साथ श्रोता अथवा पाठक घटनाहरूको बीच कार्य-कारण-सम्बन्धको प्रति पनि सचेत रहन्छ। कथा गुहामानवको जिज्ञासाको शान्त कर सकती हो तर बुद्धिप्रवण व्यक्तिको तृप्ति कथानककोमाध्यमसँग नै सम्भव हो। अत: भन्न सकिन्छ, कथानकमा समयको गति घटनावलीको खोलती चलती हो र यसको साथ नै उसका घटना संयोजन-विश्वको युक्तियुक्त संघटनको अनुरूप-तर्कसम्मत कार्य-कारण-अंत:सम्बन्धहरूमा आधारित रहन्छ। इसीलागि उसमा आरम्भ, मध्य र अन्त, तिनै नै सुनिश्चित रहन्छ। "आदम हव्वा'को आदि कथानकमा यिनी तिनै सोपानहरूलाई स्पष्ट देख्न सकिन्छ; यथा, निषेध (प्राहिबिशन), उल्लंघन (ट्रांसग्रेशन) तथा दण्ड (पनिशमेंट)।
| |||