प्राचीन अरबमा मक्का स्थित काबाको पनि तीर्थयात्रा प्रचलित थियो। यस तीर्थस्थानको पूर्वी अञ्चल विशेषरूपले पवित्र मानिन्थ्यो जहाँ जमजमको पाक देवलका सामुन्ने त्यो कालो पत्थर अवस्थित थियो जसका प्रति समस्त तीर्थयात्रीहरू द्वारा अदब र इज्जतको भाव प्रदर्शित गरिन्थ्यो। काबाको तीर्थयात्रा विशेष गरी रजबका महिनामा गरिन्थ्यो, जब यात्रीगण वहाँ पुगकर भवनको परिक्रमा गरिन्थ्यो र ऊँटहरू तथा भे्नेको प्रथमजात बच्चाहरूको बलि चढान्थे। मक्काका यस पवित्र स्थलको पूजा उमरह कहलाउँथ्यो र अरफाका वार्षिक हजदेखि सम्भवत: यसको कुनै विशेष सम्बन्ध न थियो।
इस्लाम धर्मका अंगअङ्ग यद्यपि पैगंबर मुहम्मद साहब किशोडावस्थादेखि नैं हजको समारोह देख्दै आ रहोस् थिए तथापि शु डिग्रीमा उनले यसलाई तथा अन्य अरबी रस्महरूलाई आफ्नो अनुयायिहरूका लागि धार्मिक कर्तव्यका रूपमा निर्घारित गर्नु आवश्यक छैन समझा। हाँ, हिजरा गर्नका पछि अवश्य तिनको विचार बदल गए र तिनको धारणा हो गई कि काबा तथा यस पवित्र देवभूमिदेखि सम्बन्धित विविध कृत्य मूलत: साँचो मजहबका नैं अंगअङ्ग थिए र यहूदिहरू, क्रिस्तनहरू तथा अरबहरूका प्रमुख नबी इब्राहिमले यिनको प्रस्थापनाको थियो। यसका परिणामस्वरूप अब मदीनाका मुसलमानोका लागि मक्काको तीर्थयात्रा गर्नु धार्मिक कर्तव्य भयो। मक्काका "अविश्वासी" निवासीहरूले आफ्नो पवित्र नगरमा मुसलमानोलाई पस्न दिनुले यिनकोर गरिदिए। पहिलो प्रयत्न बेकार भयो। परन्तु पछि आपसको बातचीतदेखि यो सम्झौता भयो कि यस पल्ट त मूसलमान यात्री मदीना वापस चले जाहरूमा अगले वर्ष ती मक्कामा आकर भोजको समारोह मना सक्छौं। जब हिजरी सन् आठमा मोहम्मद साहबले मक्कालोई जीत लिया तब मुसलमानहरूका साथ कति नैं अविश्वासी अरबहरूले पनि हजमा शरीक हुनका लागि मक्काको यात्रा ही। पछि कुरानको जिन आयतहरूको इलहाम भयो, उनमा भनिएको कि कुनै पनि यस्तो व्यक्ति जो सच्चा न हो, मक्कामा वा हजमा छैन जा सकता। तदनुसार हिजरी सन् दसमा कुनै पनि गैरमुस्लिम हजका भोजमा सामेल छैन गरिएको र अब स्वयं मोहम्मद साहब यसमा शरीक हुनका लागि मदीनाले मक्कामा आए। यसका पछिदेखि सबै मुसलमानहरूमा आफ्नो पैगंबरका यस कृत्यका अनुसरणको सामान्य रिवाज सा भयो।
