"भारतीय साहित्य" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

पङ्क्ति ५:
 
== भारतीय साहित्यको मूलभूत एकता र त्यसको आधार-तत्व ==
भारतको प्रत्येक भाषाका साहित्यको आफ्नो स्वतन्त्र र प्रखर वैशिष्ट्य छ जो आफ्नो प्रदेशका व्यक्तित्वदेखि मुद्रांकित हो। पञ्जाबी र सिंधी, यता नेपाली र उर्दूको प्रदेश-सीमाहरू कितनी मिली भएका हुन् ! परन्तु तिनको आफ्नो-आफ्नो साहित्यको वैशिष्ट्य कति प्रखर छ ! यसै प्रकार गुजराती र मराठीको जन-जीवन परस्पर ओतप्रोत छ, परन्तु के तिनको बीचमा कुनै प्रकारको भ्रान्ति सम्भव छ ! दक्षिणको भाषाहरूको उद्गम एक छ : सबै द्रविड परिवारको विभूतीहरू छन्, परन्तु के कन्नड र मलयालम वा तमिल र तेलुगुका स्वारूप्यका विषयमा शंका हुन सक्छ ! यही कुरा बँगला, असमिया, र उडियाका विषयमा सत्य हो। बँगालका गहिरा प्रभावलाई पचाएर असमिया र उडिया आफ्नो स्वतंत्रस्वतन्त्र अस्तित्वलाई बनाये भए छन्।
 
इन सबै साहित्हरूमा आफ्नो-आफ्नो विशिष्ट विभूतीहरू छन्। तमिलको संगम-साहित्य, तेलगुका द्वि-अर्थी काव्य र उदाहरण तथा अवधान-साहित्य, मलयालमका सन्देश-काव्य एवं कीर-गीत (कलिप्पाटु) तथा मणिप्रवालम् शैली, मराठीका पवाडे, गुजरातीका अख्यान र फागु, बँगलाको मंगल काव्य, असमियाका बडगीत र बुरंजी साहित्य, पञ्जाबीका रम्याख्यान तथा वीरगति, उर्दूको गजल र हिंदीको रीतिकाव्य तथा छायावाद आदि आफ्नो-आफ्नो भाषा–साहित्यका वैशिष्ट्यका उज्ज्वल प्रमाण छन्।