"यासेर अराफात" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

कुनै सम्पादन सारांश छैन
पङ्क्ति १८:
कायरो फर्केर , उनले १९५२ देखि १९५६ सम्म प्यालेस्टिनी विद्यार्थीहरूको विस्तृत संघको अध्यक्षको रूपमा सेवा गरे। १९५० को उत्तरार्धमा उहाँले फताह, एक अर्धसैनिक संगठन स्थापना गरि लाई इजरायलीको विघटन र प्यालेस्टाइन राज्यको साथको प्रतिस्थापनको खोजी गरे। फताह धेरै अरब देशहरूमा सञ्चालन भएको थियो, जहाँबाट यो इजरायललाइ  लक्ष्य गरि आक्रमण सुरु भयो। १९६० को उत्तरार्धमा अराफातको प्रोफाइल बढ्यो १९६७ मा उहाँ पीएलओमा सामेल हुनुभयो र 1 99 6 मा प्यालेस्टिनी राष्ट्रिय परिषद (पीएनसी) को अध्यक्षतामा चुनिए। [[जोर्डन]]मा फताहको बढ्दो उपस्थितिले राजा हुसैनको जोर्डन सरकारको साथ सैन्य संघर्षको परिणामस्वरूप र १९७० को दशकमा यो [[लेबनान]]मा सर्यो। त्यहाँ, फताहले लेबनानी नागरिक युद्धको दौरान लेबनानी नेशनल आन्दोलनलाई सहयोग पुर्यायो र इजरायलमा आफ्नो आक्रमण जारी राख्यो, जसको कारण फताह इजरायलको १९७८ र १९८२ आक्रमणको मुख्य लक्ष्य बन्यो।
 
१९८३ देखि १९९३  सम्म, आराफतले ट्युनिसियालाइ आधार बनाएर, इजरायललाई वार्तालापको साथ खुल्ला संघर्षबाट आफ्नो दृष्टिकोण परिवर्तन गर्न थाले। १९८८ मा, उनले इजरायलको अधिकार अस्तित्वमा स्वीकारे र इजरायल-प्यालेस्टिनी संघर्षको समाधान दुई-दुई राज्य समाधान खोजे।सन् 1 99 4१९९४ मा उनी [[प्यालेस्टाइन]] फर्किए, गाजा शहरमा बसे। उनले प्यालेस्टाइन र PLO बीच संघर्ष समाप्त गर्न श्रृंखला रुपमा इजरायली सरकारसँग वार्तामा संलग्न थिए। यसमा १९९१ को म्याड्रिड सम्मेलन, १९९३ ओस्लो सम्झौता र 2000 क्याम्प डेभिड डेभीड सम्मेलन पर्छ। १९९४ मा अराफात [[ओस्लो सम्झौता]]को लागि, यित्जाक रबिन र शिमोन पेरेससंग एक साथ [[नोबेल शान्ति पुरस्कार]] प्राप्त गरे। त्यस समयमा, प्यालेस्टिनीहरूको बीचमा फताहको समर्थन कमी आयो र हमास र अन्य आतङ्ककारी प्रतिद्वंद्वियोंको विकास भयो।
 
== मृत्यु ==
"https://ne.wikipedia.org/wiki/यासेर_अराफात" बाट अनुप्रेषित