"मिश्रित खेती" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

जहां पानीको कमी हुँदैन, ती क्षेत्रहरूमा रुख बिरुवा लगाउने योजना यस प्रकार हुन सक्छ- खेतमा मेंडहरूको सहाराले पछिल्तिर, सिसौ जस्तै अग्ला काठको वृक्ष र बबूल, अगाडीअगाडि तिर कलमी आँप, मेवा, अम्बा, कागति र सुन्तला जस्तै फलहरूको वृक्ष लगाउनु पर्छ। कृषक परिवारको लागि स्वादिष्ट साग-तरकारीको रूपमा काम आउनेवाला कटहरको पनि एक-दुइ वृक्ष उमार्न सकिन्छ। यि सबै वृक्षहरू साना खालका वृक्षहरू हुन्, यिनको छाया थोरै नै हुन्छ। यसैले खेतिलाई यिनिहरूबाट कुनै प्रकारको हानि पुग्दैन। दुइ वृक्ष यस्ता छन् जुन प्राचीन काल देखि नै भारतीहरूको ठूलो प्रिय रहेका छन्। घरको बगैचामा यिनी दुवै वृक्षहरूलाई लगाउन सबैले मन पराउँछन्। ती दुइ वृक्ष हुन्--बेल र अमला। बेलको फल पाचन-क्रिया, पेटको विकारहरू मा, विशेषगरेर अतिसार र संग्रहणी जस्तै रोगहरू मा, अति लाभदायक बुझिन्छ। अमलाको फलहरूमा विटामिन `सी' प्रचुर मात्रामा हुन्छ। अमलाको फलहरू बाट चटनी र मुरब्बाहरू तैयार गरिन्छन्।