"विश्वविद्यालय" का संशोधनहरू बिचको अन्तर
Content deleted Content added
→यी पनि हेर्नुहोस्: नभएका लेखहरु हटाउदै cleaning |
सा पंजाबलाई_सच्याउदै_पञ्जाबसँग |
||
पङ्क्ति १२:
मुसलमानहरुका आक्रमण तथा तिनको द्वारा राजस्थापनदेखि प्राचीन भारतीय विश्वविद्यालय नष्ट भए। मुसलमान शासकहरुले विभिन्न स्थानहरुमा उच्च शिक्षाका लागि "मदरसा" अथवा महाविद्यालय स्थापित गरे। यस कालमा लाहौर, [[नयाँ दिल्ली|दिल्ली]], रामपुर, [[लखनऊ]], [[इलाहाबाद]], जौनपुर, [[अजमेर]], बीदर, आदि स्थानहरुका मदरसे प्रसिद्ध थिए, र उनमा अरबी फारसी साहित्य, [[इतिहास]], दर्शन, रीतिशास्त्र, कानून, ज्यामिति, ज्योतिषि, अध्यात्मशास्त्र, धर्मविज्ञान आदि विषय पढाए जान्थे। वस्तुत: यो मदरसे नैं विश्वविद्यालयीय शिक्षाको व्यवस्था गरिन्थ्यो।
[[ब्रिटिश इस्ट इण्डिया कम्पनी|ईस्ट इंडिया कम्पनी]]का शासनकालमा [[कोलकाता|कलकत्ता]] मदरसा र [[बनारस संस्कृत कालेज]] उच्च शिक्षाकेन्द्रका रूपमा स्थापित भए। सन् १८४५ ई.मा [[बङ्गाल|बंगाल]] काउंसिल अव एजूकेशनले पहिलो पल्ट कलकत्तेमा एक विश्वविद्यालय स्थापित गर्नका लागि प्रस्ताव नजिक गरे जसलाई पछि गएर सन् १८५४ ई.का वुडका घोषणापत्रले स्वीकार गरे। यसका अनुसार कलकत्ता विश्वविद्यालयको योजना लण्डन विश्वविद्यालयका आदर्शमा बनाए गई थियो र त्यसमा कुलपति, उपकुलपति, सीनेट, अध्ययन-अध्यापन, परीक्षा, आदिको व्यवस्था गरिएको छ। सन् १८५६ ई.सम्म कलकत्ता, बंबई र मद्रासमा विश्वविद्यालय स्थापित गर्नका लागि योजनाहरु तैयार भए, र २४ जनवरी, १८५७ ई.लाई तत्सम्बन्धी बिलहरुलाई भारतका गवर्नरजनरलको स्वीकृति प्राप्त हो गई। कलकत्ता विश्वविद्यालयले पहिला कार्य आरम्भ गरे र पछि त्यसै वर्ष बंबई तथा मद्रास विश्वविद्यालय ने। प्रारम्भमा यी विश्वविद्यालहरुमा चार प्रभाग, कला, कानून, चिकित्सा र इंजीनियरिंगका खोले गए। यी विश्वविद्यालय महाविद्यालहरुलाई सम्बन्धित (affiliate) गर्ने थिए। बंबई र मद्रास विश्वविद्यालहरुको यो अधिकार आफ्नो नैं प्रान्तेंसम्म सीमित रह्यो। सन् १८६७ ई.मा
स्वतन्त्रता प्राप्तिका पछि सन् १९४८ ई.मा डा। सर्वपल्ली राधाकृष्णनको अध्यक्षतामा एक विश्वविद्यालय आईगको स्थापना भएको जसले भारतीय विश्वविद्यालहरुलाई राष्ट्रीय एवम् जनतन्त्रात्मक आधारमा पुन:संगठित गर्नका लागि विस्तृत सुझाव दिए। देशको दशा एवम् आवश्यकतालाई ध्यानमा रख्दै नवीन पाठ्यविषयहरुलाई प्रारम्भ गर्नमा जोर दिइएको छ। यस आईगको रिपोर्टका पछि विश्वविद्यालहरुको सङ्ख्या बढी। विश्वविद्यालहरुको आर्थिक दशाको जाँच गर्न र उच्च शिक्षाका प्रसार हेतु तिनलाई उचित अनुदान दिनका लागि केन्द्रीय सरकारले एक विश्वविद्यालय अनुदान समिति (University Grants Commission) बनाए। भारतीय विश्वविद्यालय शिक्षण तथा सम्बन्धित गर्ने (affliliating) दुइटै प्रकारका छन्। विश्वविद्यालय अनुदान समिति संस्थाहरुका शिक्षण रूप धारण गर्नमा अधिक बल दिन्छ।
पङ्क्ति ४३:
प्राचीन भारतका विश्वविद्यालहरुमा [[तक्षशिला]], [[नालंदा]], [[विक्रमशिला]], [[वल्लभ]], [[नदिए]], उदयंतपुरी कांची आदि विश्वविद्यालहरुले विशेष ख्याति प्राप्तको थियो। यिनमा विदेशहरुदेखि पनि छात्र अध्ययनका लागि आन्थे। भारती शिक्षा परम्परामा आत्मज्ञानका लागि शिक्षा गुरु र शिष्यको पिता तुल्य सबंध, शिक्षाकालमा ब्रह्मचर्यपालनको तपस्यामय जीवन, नि:शुल्क शिक्षा तथा बौद्धिक स्वातन्त्र्य आदि भावहरुको प्रधानता थियो। मध्यकालका शिक्षाकेन्द्रहरुमा लाहौर, दिल्ली, रामपुर, जौनपुर, बीदर र अजमेर आदि विशाल शिक्षाकेन्द्र थिए। अङ्ग्रेजी राज्यको स्थापनाका माथिात सन् १८५७मा कलकत्ता, मुंबई तथा मद्रास विश्वविद्यालहरुको स्थापना तत्कालीन लण्डन विश्वविद्यालयका नमूनमा भएको थियो। ती केवल परीक्षा लिने विश्वविद्यालय थिए। कैंब्रिज र आक्सफोर्डका समान यिनमा सहजीवन न थियो। सन् १९१३ देखि सन् १९२१सम्म हो आवास एवं शिक्षणसमन्वित विश्वविद्यालहरुको स्थापना भएको छ। सन् १९२० मा सर सैयद अहमद खाँले अलीगढ मुसलिम विश्वविद्यालयको स्थापना गरे सन् १९१८मा निजाम छदराबादले त्यसमानिया विश्वविद्यालय स्थापित गरे। त्यसमा उच्च शिक्षाको माध्यम उर्दू राखिएको थियो।
स्वाधीनताप्राप्तिका माथिान्त भारतका विश्वविद्यालहरुको सङ्ख्यामा धेरै वृद्धि भएको छ। भारतका विश्वविद्यालय विशिष्ट विषयहरु कृषि, इंजीनियरिंग, संस्कृत, संगीत आदिका अध्ययनलाई प्रधानता दिने दृष्टिले स्थापित गरिएका छन्। उदाहरणका लागि उत्तर प्रदेश कृषि विश्वविद्यालय, रुद्रपुर नैनीताल,
इनके अतिरिक्त केही शिक्षण संस्थाहरुलाई तिनको विशिष्ट महत्वका कारण विश्वविद्यालयका समक्ष मानिएको छ। गुजरात विद्यापीठ, काशी विद्यापीठ, जामेमिलीया देहली, [[गुरुकुल कांगडी]], हरिद्वार,ले स्वाधीनताप्राप्तिका पूर्व राष्ट्रीय शिक्षा आन्दोलनमा महत्वपूर्ण योगदान दिएको थियो। अत: तिनलाई विश्वविद्यालयका समकक्ष स्थान दिइएको छ। विज्ञान प्रविधि एवं समाजविज्ञानका शिक्षानुसंधानको विशिष्टताहरुका कारण बिडला प्रविधि एवं विज्ञान संस्थान पिलानी, भारतीय विज्ञान संस्थान बंगलौर, भारतीय कृषि अनुसंधान संस्थान देहली, टाटा समाजविज्ञान संस्थान मुंबई तथा भारतीय अन्तरराष्ट्रीय अध्ययन संस्थान देहलीलाई पनि विश्वविद्यालयका समकक्ष मानिएको छ।
| |||