"विश्वविद्यालय" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

सा रोबोट: थप्दै {{Commonscat|Universities and colleges}}
सा नेपाली सङ्ख्या कायम गर्दै
पङ्क्ति ३:
 
== इतिहास ==
प्राचीन कालमा [[यूरोप]]का देशहरुमा मान्य अर्थमा कुनै विश्वविद्यालय थिएन, यद्यपि अनेक महत्वपूर्ण विद्यालय थिए, जस्तै एथेंसका दार्शनिक विद्यालय, अथवा रोमका साहित्य र रीतिशास्त्रका विद्यालय जो उच्च शिक्षा संस्थाहरु थिए। मध्य युगमा शिक्षामा धार्मिक संस्थाहरुको नियन्त्रण रह्यो। धार्मिक संस्थाहरु द्वारा विद्यालहरुको व्यवस्थागरिन्थ्यो जसमा पादरिहरुलाई धार्मिक, साहित्यिक एवं वैज्ञानिक विषयहरुको शिक्षा दिइन्थ्यो। यस युगमा पेरिसको धार्मिक विद्यालय धर्मशिक्षाको एक केन्द्र बन्यो, तथा सन् 1198११९८ तथा 1215१२१५ ई.का बीच पेरिस विश्वविद्यालयका रूपमा परिवर्तित भयो, र त्यसमा धर्मविज्ञान, कला तथा चिकित्साका प्रभाग बनाइए। पछि विशेषज्ञ अध्यापकहरु र विद्यार्थिहरुले मिलेर विश्वविद्यालय चलाए। 12औं१२औं शताब्दीका मध्यका लगभग बोलोनामा कानूनका विद्यार्थिहरुका प्रयासदेखि एक कानून विश्वविद्यालय स्थापित गरिएको छ। सन् 1250१२५० ई.का लगभग विश्वविद्यालय शब्दको प्रयोग नयाँ अर्थमा हुने लागेको र यी पांडित्यपूर्ण विद्यार्थिहरुका बद्ला शासकहरु द्वारा आफ्नो राज्यहरुको राजनीतिक एवं सामाजिक आवश्यकताहरुको पूर्तिका लागि स्थापित गरिने लागोस्। मध्ययुगीन विश्वविद्यालय 13औं१३औं शताब्दीका मध्यका सर्वोत्कृष्ट समयमा बौद्धिक स्वतन्त्रताको अद्वितीय अवस्थालाई प्रकट गर्दछन्। धनका कारण यिनको प्रगति बाधित होइन भएको र यी आफ्नो स्वतन्त्र अधिकारहरुलाई नष्ट गर्ने प्रयत्नहरुको विरोध गर्नमा सक्षम रहे। यी आफ्नो युगको संस्कृतिलाई निर्धारित गर्नमा प्रभावशाली बनेका। मध्ययुगीन दर्शनको जन्म केही महान् धार्मिक आन्दोलनहरुका समान महाविद्यालहरुमा भयो जसले मध्य युगका यूरोपलाई हिला दिए र त्यसको एकतालाई विभाजित गरिदिए। यसै 13औं१३औं शताब्दीमा यूरोपका प्रभावदेखि इंग्ल्याण्डमा पनि अक्सफोर्ड र कैंब्रिज विश्वविद्यालय स्थापित हो चुके थिए।
 
[[यूरोप]]मा [[धर्म-सुधार-आन्दोलन]]का साथ विश्वविद्यालयका दृष्टिकोण र विस्तारमा एक निश्चित परिवर्तन भयो। तिनको परम्परागत स्वव्यवस्था र स्वतन्त्रता लुप्त हो गई; प्राचार्य राज्यका सेवक भए; कठोर नियन्त्रण तथा जाँचको व्यवस्था गरिएको छ। विश्वविद्यालयलाई राज्य तथा तत्सम्बन्धित खर्चका लागि कार्यकर्ताहरुलाई दीक्षित गर्ने संस्था माने जाने लगा। यी विश्वविद्यालय धार्मिक संस्थाहरुदेखि सम्बन्धित हुँदै पनि 16औं१६औं शताब्दीका धार्मिक संघर्षहरुदेखि टाडा रहे। यस शताब्दीमा विश्वविद्यालय वैज्ञानिक खोजहरुका केन्द्र बने। पछि 16औं१६औं शताब्दीमा शिक्षण नैं यिनको मुख्य कार्य भयो। 18१८ औं शताब्दीमा विश्वविद्यालय समाजको आवश्यकताहरुका अनुकूल हुँदै गए र ती विभिन्न विषयहरुको शिक्षा दिने प्रयत्न गर्न लागोस् जो व्यवसायिक प्रशिक्षणका लागि आवश्यक थिए। फ्रांसको क्रान्तिका पछि विश्वविद्यालहरु द्वारा राष्ट्रीय शिक्षाको आईजना हुने लगी। 19औं१९औं शताब्दीमा यो अनुभव गरिएको कि विश्वविद्यालय उच्च शिक्षा तथा शोधकार्यमा आफ्नोलाई केन्द्रित गर्नुहोस् र माध्यमिक शिक्षालाई आफ्नो कार्यवृत्तदेखि हटा दहरु। वैज्ञानिक विषयहरुका अध्ययनमा अधिक बल दिइएको छ। यस कालका विश्वविद्यालय केवल विज्ञान नैं होइन तर राजनीतिका केन्द्र पनि बनेका, र विभिन्न देशहरुका राष्ट्रीय उत्थानमा राष्ट्रीयताका स्थायी भावहरुलाई उत्पन्न गरेर उनले महत्वपूर्ण कार्य गरे। 19औं१९औं शताब्दीका अन्तसम्म विश्वविद्यालयको सम्बन्ध जनताका साथ पर्याप्त घनिष्ठ भयो। 20औं२०औं शताब्दीमा विश्वविद्यालहरुका दृष्टिकोणमा विस्तृत परिवर्तन भए। बौद्धिक विकासको परम्परागत सीमाहरुको उपेक्षा गरेर उनमा सबै प्रकारका प्राविधिक विषय आरम्भ गरियो। उपयोगितावादका प्रभावमा आकर कहिले कहिले त उनमा पूर्णतया उपयोगी पाठ्यक्रमको नैं प्रधानता हो गई। आधुनिक विश्वविद्यालय आफ्नो उत्पत्ति तथा सामाजिक सम्बन्धका विचारका तीनमध्ये कुनै एक प्रकारका हुन्छन् : वा त ती धार्मिक संस्थादेखि सम्बन्धित हो, वा राज्यको समस्याहरु छन्, वा फेरि व्यक्तिगत समूह द्वारा संचालित छ। यस प्रकार बिस्तारै विश्वविद्यालय प्रधानतया धार्मिक क्षेत्रदेखि हटकर जनसाधारणदेखि सम्बन्धित हुँदै गए।
 
=== भारतमा उच्च-शिक्षाको इतिहास ===
पङ्क्ति १२:
मुसलमानहरुका आक्रमण तथा तिनको द्वारा राजस्थापनदेखि प्राचीन भारतीय विश्वविद्यालय नष्ट भए। मुसलमान शासकहरुले विभिन्न स्थानहरुमा उच्च शिक्षाका लागि "मदरसा" अथवा महाविद्यालय स्थापित गरे। यस कालमा लाहौर, [[नयाँ दिल्ली|दिल्ली]], रामपुर, [[लखनऊ]], [[इलाहाबाद]], जौनपुर, [[अजमेर]], बीदर, आदि स्थानहरुका मदरसे प्रसिद्ध थिए, र उनमा अरबी फारसी साहित्य, [[इतिहास]], दर्शन, रीतिशास्त्र, कानून, ज्यामिति, ज्योतिषि, अध्यात्मशास्त्र, धर्मविज्ञान आदि विषय पढ़ाए जान्थे। वस्तुत: यो मदरसे नैं विश्वविद्यालयीय शिक्षाको व्यवस्था गरिन्थ्यो।
 
[[ब्रिटिश इस्ट इण्डिया कम्पनी|ईस्ट इंडिया कम्पनी]]का शासनकालमा [[कोलकाता|कलकत्ता]] मदरसा र [[बनारस संस्कृत कालेज]] उच्च शिक्षाकेन्द्रका रूपमा स्थापित भए। सन् 1845१८४५ ई.मा [[बङ्गाल|बंगाल]] काउंसिल अव एजूकेशनले पहिलो पल्ट कलकत्तेमा एक विश्वविद्यालय स्थापित गर्नका लागि प्रस्ताव नजिक गरे जसलाई पछि गएर सन् 1854१८५४ ई.का वुडका घोषणापत्रले स्वीकार गरे। यसका अनुसार कलकत्ता विश्वविद्यालयको योजना लण्डन विश्वविद्यालयका आदर्शमा बनाए गई थियो र त्यसमा कुलपति, उपकुलपति, सीनेट, अध्ययन-अध्यापन, परीक्षा, आदिको व्यवस्था गरिएको छ। सन् 1856१८५६ ई.सम्म कलकत्ता, बंबई र मद्रासमा विश्वविद्यालय स्थापित गर्नका लागि योजनाहरु तैयार भए, र 24२४ जनवरी, 1857१८५७ ई.लाई तत्सम्बन्धी बिलहरुलाई भारतका गवर्नरजनरलको स्वीकृति प्राप्त हो गई। कलकत्ता विश्वविद्यालयले पहिला कार्य आरम्भ गरे र पछि त्यसै वर्ष बंबई तथा मद्रास विश्वविद्यालय ने। प्रारम्भमा यी विश्वविद्यालहरुमा चार प्रभाग, कला, कानून, चिकित्सा र इंजीनियरिंगका खोले गए। यी विश्वविद्यालय महाविद्यालहरुलाई सम्बन्धित (affiliate) गर्ने थिए। बंबई र मद्रास विश्वविद्यालहरुको यो अधिकार आफ्नो नैं प्रान्तेंसम्म सीमित रह्यो। सन् 1867१८६७ ई.मा पंजाब प्रान्तमा एक विश्वविद्यालय स्थापित गर्नका लागि प्रस्ताव गरिएको र सन् 1882१८८२ ई.मा विशेषत: पूर्वी भाषाहरुका अध्ययनका लागि पंजाब विश्वविद्यालयको स्थापना भएको छ। सन् 1882१८८२ ई.का शिक्षा आईगले महाविद्यालयीय शिक्षा तथा वित्त सम्बन्धी परिस्थितिको पूर्णरूपेण पुनरवलोकन गरे र आफ्नो सुझाव दिए। सन् 1857१८५७ ई.मा इलाहापछि एक विश्वविद्यालय स्थापित गरिएको छ। सन् 1902१९०२ ई.का विश्वविद्यालय आईगले विश्वविद्यालहरुलाई "शिक्षण संस्थाहरु"का रूपमा, तथा सीनेट, सिंडीकेट र फैकल्टी"लाई मान्यता दिने संस्तुति गरे सन् 1904१९०४ ई.का विश्वविद्यालय अधिनियमका द्वारा सीनेटका संघटनमा परिवर्तन भयो, त्यसको प्रयोगकर्तासङ्ख्यामा वृद्धि भएको; सिंडीकेटलाई कानूनी मान्यता मिली र त्यसमा अध्यापकहरुको प्रतिनिधित्व पनि रह्यो; प्राचार्य एवं अध्यापकहरुको नियुक्तिका नियम तथा शर्तहरु निश्चित भएकहरु। सन् 1913१९१३ ई.को शैक्षिक नीतिका आधारमा ढाका, अलीगढ़, बनारस, पटना, नागपुर आदिमा नयाँ शिक्षण तथा सावास विश्वविद्यालहरुको स्थापना भएको छ। 1916१९१६ ई.मा कलकत्ता विश्वविद्यालयले स्नातकोत्तर शिक्षा विभागहरुलाई प्रारम्भ गरे। यस विश्वविद्यालयको दशाको जाँचका लागि थ्द्वअ 1917१९१७ ई.मा कलकत्ता विश्वविद्यालय आईग बनाएको जसको रिपोर्टले देशमा उच्च शिक्षाका रूप एवं विकासमा विशेष प्रभाव डाला। अब विश्वविद्यालय साधारणतया माध्यमिक शिक्षा कार्यदेखि अलग हो जाए र तिनको ध्यान स्नातक तथा स्नातकोत्तर अध्ययनमा केन्द्रित भयो। पाठ्य विषयहरुको सङ्ख्या तथा तिनको विस्तारमा वृद्धि भएको, र शिक्षक प्रशिक्षण, कानून, चिकित्सा, इंजीनियरिंग, भवननिर्माण, कृषि आदि विषयहरुको अध्यापन हुने लगा। सन् 1924१९२४ ई.मा अन्तर्विश्वविद्यालय परिषद बनाएको जसले विश्वविद्यालहरुका कार्यलाई सुगठित गरे। माध्यमिक शिक्षाका निरंतर विस्तार हुनाले विश्वविद्यालहरुको सङ्ख्या पनि क्रमश: बढ़ती गई जस्तो कि केन्द्रीय सलाहकार समितिको रिपोर्टहरुदेखि प्रकट हुन्छ।
 
स्वतन्त्रता प्राप्तिका पछि सन् 1948१९४८ ई.मा डा। सर्वपल्ली राधाकृष्णनको अध्यक्षतामा एक विश्वविद्यालय आईगको स्थापना भएको जसले भारतीय विश्वविद्यालहरुलाई राष्ट्रीय एवम् जनतन्त्रात्मक आधारमा पुन:संगठित गर्नका लागि विस्तृत सुझाव दिए। देशको दशा एवम् आवश्यकतालाई ध्यानमा रख्दै नवीन पाठ्यविषयहरुलाई प्रारम्भ गर्नमा जोर दिइएको छ। यस आईगको रिपोर्टका पछि विश्वविद्यालहरुको सङ्ख्या बढ़ी। विश्वविद्यालहरुको आर्थिक दशाको जाँच गर्न र उच्च शिक्षाका प्रसार हेतु तिनलाई उचित अनुदान दिनका लागि केन्द्रीय सरकारले एक विश्वविद्यालय अनुदान समिति (University Grants Commission) बनाए। भारतीय विश्वविद्यालय शिक्षण तथा सम्बन्धित गर्ने (affliliating) दुइटै प्रकारका छन्। विश्वविद्यालय अनुदान समिति संस्थाहरुका शिक्षण रूप धारण गर्नमा अधिक बल दिन्छ।
 
केही भारतीय विश्वविद्यालय केन्द्रीय सरकारमा आधारित छन्, यथा बनारस, अलीगढ़, अलीगढ़, विश्वभारती आदि। अन्य प्रान्तीय विश्वविद्यालय शिक्षण गर्ने तथा सावास छन्। यिनमा विद्यार्थी छात्रावासमा रहते, तथा विद्याध्ययन गर्दछन्। अर्को प्रकारका विश्वविद्यालय ्दछन् जो केवल परीक्षा ले्दै तथा महाविद्यालहरुलाई सम्बन्धित गर्दछन्। यी विश्वविद्यालहरुमा पनि अब थोरै धेरै शिक्षण कार्य हुने लागेको छ।
पङ्क्ति ३०:
परम्परागत प्राप्त मानवज्ञानको संरक्षण, नवीन ज्ञानको संरक्षण, नवीन ज्ञानको अनुसंधान, संवर्धन एवं प्रसार आधुनिक विश्विद्यालहरुका प्रमुख कार्य छन्। यसै कारण ती साहित्य, कला, दर्शन, समाजविज्ञान, विज्ञान, प्रशासन, व्यवसाय, व्यापार उद्योग एव प्रविधि आदिका शिक्षण एवं अनुसंधानको आफ्नो यहाँ व्यवस्था गर्दछन्, र शिक्षा-सेवा-विस्तार (एज्युकेशन एवस्टहरुशन)का द्वारा उनको पनि लाभान्वित गर्ने चेष्टा गर्दछन्, जो विश्वविद्यालयका छात्र भएर अध्ययन होइन गर्न सक्दै ज्ञानानुसंधान, एवं प्रसारका लागि यो आवश्यक हो कि विश्वविद्यालहरुमा बौद्धिक स्वातन्त्र्य छ। विश्वविद्यालय अन्तरराष्ट्रीय क्षेत्रमा सद्भावना स्थापित गर्नका पनि शक्तिशाली माध्यम छन्।
 
तेह्रऔं शताब्दीमा स्थापित ब्रिटेनका आक्सफोर्ड एवं कैंब्रिज विश्वविद्यालय उन्नाइसऔं एवं बीसऔं शताव्दीसम्म निर्मित बरमिंघम, लीड्स, मैनचैस्टर, लिवरपूल, न्यूकैस्ल, ग्लासगा, एडिनबरा, विक्टोरिया, डरहग, आदि विश्वविद्यालहरुका समान नैं ज्ञान, विज्ञानका आधुनिकतम शिक्षा संस्थानहरुदेखि सम्पन्न भएर प्राचीन र आधुनिक युगको प्रतिनिधित्व गर्न रहेका हुन्। यूरोपका यसै प्रकारका अन्य प्राचीन विश्वविद्यालहरुमा फ्रांस के, पेरिस विश्वविद्यालय (स्थापित 1253१२५३ ई.), टाइलोज (1229१२२९ ई.), माँपेलिया (Montpellier, 1289१२८९ ई.), इटलीका नेपल्स (1224१२२४ ई.), फ्लरैंस (1321१३२१ ई.), रोम (1303१३०३ ई.) जेनाग्रा (1471१४७१ ई.); जर्मनीको म्युनिक (1472१४७२ ई.) स्पेनका वारसीलोना (1450१४५० ई.) मैड्रिड (1508१५०८ ई), पोर्चुगलका काईब्रा (Coimbra 1290१२९० ई.), स्वीडनको अपसाला (1477१४७७ ई.) तथा नीदरल्याण्डको लाइडन (1575१५७५ ई.) आदि विश्वविद्यालय आफ्नो प्रचीन एव नवीन शिक्षा परम्पराहरुका संदेशवाहक भएर विद्यमान छन्।
 
कालम्बिया, [[न्यूयार्क]], ओहायो, कलीफोर्निया, फ्लोरिडा, शिकागो, हार्वर्ड, वाशिंगटन, इंडियाना, मिशीगन, येल आदि [[अमेरीका]]का प्रसिद्ध विश्वविद्यालय छन्।
पङ्क्ति ४१:
 
=== भारतका विश्वविद्यालय ===
प्राचीन भारतका विश्वविद्यालहरुमा [[तक्षशिला]], [[नालंदा]], [[विक्रमशिला]], [[वल्लभ]], [[नदिए]], उदयंतपुरी कांची आदि विश्वविद्यालहरुले विशेष ख्याति प्राप्तको थियो। यिनमा विदेशहरुदेखि पनि छात्र अध्ययनका लागि आन्थे। भारती शिक्षा परम्परामा आत्मज्ञानका लागि शिक्षा गुरु र शिष्यको पिता तुल्य सबंध, शिक्षाकालमा ब्रह्मचर्यपालनको तपस्यामय जीवन, नि:शुल्क शिक्षा तथा बौद्धिक स्वातन्त्र्य आदि भावहरुको प्रधानता थियो। मध्यकालका शिक्षाकेन्द्रहरुमा लाहौर, दिल्ली, रामपुर, जौनपुर, बीदर र अजमेर आदि विशाल शिक्षाकेन्द्र थिए। अंग्रेजी राज्यको स्थापनाका माथिात सन् 1857मा१८५७मा कलकत्ता, मुंबई तथा मद्रास विश्वविद्यालहरुको स्थापना तत्कालीन लण्डन विश्वविद्यालयका नमूनमा भएको थियो। ती केवल परीक्षा लिने विश्वविद्यालय थिए। कैंब्रिज र आक्सफोर्डका समान यिनमा सहजीवन न थियो। सन् 1913१९१३ देखि सन् 1921सम्म१९२१सम्म हो आवास एवं शिक्षणसमन्वित विश्वविद्यालहरुको स्थापना भएको छ। सन् 1920१९२० मा सर सैयद अहमद खाँले अलीगढ़ मुसलिम विश्वविद्यालयको स्थापना गरे सन् 1918मा१९१८मा निजाम छदराबादले त्यसमानिया विश्वविद्यालय स्थापित गरे। त्यसमा उच्च शिक्षाको माध्यम उर्दू राखिएको थियो।
 
स्वाधीनताप्राप्तिका माथिान्त भारतका विश्वविद्यालहरुको सङ्ख्यामा धेरै वृद्धि भएको छ। भारतका विश्वविद्यालय विशिष्ट विषयहरु कृषि, इंजीनियरिंग, संस्कृत, संगीत आदिका अध्ययनलाई प्रधानता दिने दृष्टिले स्थापित गरिएका छन्। उदाहरणका लागि उत्तर प्रदेश कृषि विश्वविद्यालय, रुद्रपुर नैनीताल, पंजाब कृषि विश्वविद्यालय लुधियाना, कृषि एवं प्रविधि विश्वविद्यालय भुवनेश्वर (उड़ीसा), आन्ध्र प्रदेश कृषि विश्वविद्यालय छदराबाद, जवाहररातो नेहरू कृषि विश्वविद्यालय तथा खैरगढ़ (मध्यप्रदेश) इन्द्रा कला, र संगीत विश्वविद्यालय छन्। केवल महिलाहरुका लागि मुंबईमा थैकरसी विश्वविद्यालय छन्।
पङ्क्ति ५४:
* [[डीम्ड विश्वविद्यालय]] वा 'तुल्य विश्वविद्यालय'
 
'''सहरुट्रल यूनिवर्सिटी''' : संसदका ऐक्टका तहत बनाए गई देशमा कुल 30३० सहरुट्रल यूनिवर्सिटी छन्। यी सबै मानव संसाधन विकास ( एचआरडी ) मंत्रालयका तहत आउँछन्। यस यूनिवर्सिटीजलाई ज्यादा फंड आवंटित हुन्छ , यस कारण यिनमा अर्को यूनिवर्सिटीजका मुकाबले सुविधाहरु पनि बेहतर हुन्छन्। 2009मा२००९मा 15१५ यूनिवर्सिटीजलाई सहरुट्रल यूनिवर्सिटीज कादर्जा दिइएको छ। केही प्रमुख सहरुट्रलयूनिवर्सिटी डीयू , जेएनयू , इलाहाबाद यूनिवर्सिटी र बीएचयू छन्।
 
'''स्टेट यूनिवर्सिटी''' : राज्यहरुको विधानसभा ऐक्ट पारित गर्न स्टेटयूनिवर्सिटी बनाउँछ। देशमा कुल 251२५१ स्टेट यूनिवर्सिटी छन्। यिनमा सेकेवल 123१२३ यूनिवर्सिटीलाई नैं यूजीसी द्वारा बजट मिल्दछ। यूनिवर्सिटीअफ कोलकता , यूनिवर्सिटी अफ मद्रास र यूनिवर्सिटी अफ मुंबईदेशको सबैभन्दा पुरानो स्टेट यूनिवर्सिटीज छन्।
 
'''डीम्ड यूनिवर्सिटी''' : यूनिवर्सिटीजका अतिरिक्त उच्च शिक्षादेखि जोडिएका अर्कोइंस्टिट्यूट्सलाई यूजीसीको सलाहमा केन्द्र सरकार डीम्ड यूनिवर्सिटी कादर्जा दिन्छ। अमूमन यो दर्जा पानका लागि संस्थानमा शिक्षाको स्तरधेरै ऊंचा हुनु जरूरी मानिन्छ। यस प्रकारको यूनिवर्सिटी कास्टेटस बाकी यूनिवर्सिटीको प्रकार नैं हुन्छ , तर यी स्वायत्तताअधिक हासिल हुन्छ। यी न मात्र आफ्नो कोर्स र सिलेबस आफूडिजाइन गर्न सक्नुहुन्छ , तर आफ्नो एडमिशन र फीस सम्बन्धी नियमभी बनाउन सक्नुहुन्छ। इंडियन इंस्टिट्यूट अफ माइंस ( धनबाद ) , इंडियनइंस्टिट्यूट अफ साइंस ( बंगलूरु ) केही जानी - मानी डीम्ड यूनिवर्सिटीछन्।
पङ्क्ति ६२:
'''प्राइवट यूनिवर्सिटी''' : उच्च शिक्षाका यस्ता संस्थान , जसको स्थापनाराज्य वा केन्द्रका कानूनका तहत कुनै स्पोन्सरिंग बडी द्वाराको जातीछ , प्राइवेट यूनिवर्सिटी कहलाउँछन्। यस्तो यूनिवर्सिटीजका नजिक यूजीसीकी मान्यता पनि हुन्छ , जसदेखि यी द्वारा दिए जाँदै डिग्रिहरु कोमान्यता मिल्दछ। पिलानी स्थित बिड़ला इंस्टिट्यूट अफ टेक्नलजीएंड साइंसलाई यस कैटिगरीमा रखा जा सक्छ।
 
नोट : देशमा कुल 123१२३ डीम्ड यूनिवर्सिटी छ।<ref name="सुची">http://mhrd.gov.in/hi/central_univ_hindi विश्वविद्यालय सूची</ref> यीबाट 54५४ मा पछिल्लापाँच सालमा यो दर्जा हासिल भएको छ। यीबाट धेरै यूनिवर्सिटीजलाई मान्यता दिनमा पारदर्शी प्रक्रिया होइन अपनाई गई , यस कारण यिनको मान्यतालाई लिएर हालमा विवाद उठ खड़ा भएको छ।
 
== यी पनि हेर्नुहोस् ==