"विद्यापति" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

[[Image:bidhya pati.jpg|thumb|300px|[[नेपाल]]को [[हुलाक टिकट]]मा विद्यापति]]

 

 

नेपाल र भारत दुवै देशमा मैथिली आन्दोलन विद्यापति स्मृति दिवसकै आयोजनबाट सुरु भएको थियो । स्व पं सुन्दर झा शास्त्रीसमेतका अग्रसरतामा सुरू भएको यो आयोजना नेपालमा क्षेत्रीय भाषाहरूको अस्मिता र सम्मानको संर्घषातथा यसका लागि लोकतन्त्रको आवश्यकता बोध गराउने लक्ष्यतिर केन्द्रित थियो ।

महाकवि विद्यापतिको जन्म वर्तमान भारतको मधुबनी जनपदको बिसपू नामक गाउँमा एक सभ्रान्त मैथिल ब्राह्मण गणपति ठाकुर (उनका पिताको नाम)को घरमा भएको थियो। यसस्वी राजा शिवसिंहले यो गाउँ विद्यापतिलाई दानस्वरुप दिएका थिए। यस दानपत्रको प्रतिलिपि आज पनि विद्यापतिको वंशजहरूसँग छ जो अहिले सौराठ नामक गाउँमा बसोबास गर्छन्। उपलब्ध दस्तावेज बाट यो स्पष्ट हुन्छ कि महाकवि अभिनव जयदेव विद्यापतिको जन्म यस्तो यशस्वी मैथिल ब्राह्मण परिवारमा भएको थियो, जसमा विद्याको देवी सरस्वतीसंग लक्ष्मीको पनि असीम कृपा थियो। यस विख्यात वंशमा (विषयवार विसपी) एक-से-एक विद्धान्, शास्रज्ञ, धर्मशास्री एवं राजनीतिज्ञ भए। महाकविको जिजू बराजू देवादिव्य कर्णाटवंशीय राजाहरुको सन्धि, विग्रहिक थिए तथा देवादिव्यको सात पुत्रहरु मध्ये धीरेश्वर, गणेश्वर, वीरेश्वर आदि महराज हरिसिंहदेवको मन्त्रिपरिषद्‍मा थिए। यिनका बाजे जयदत्त ठाकुर एवं बाबू गणपति ठाकुर राजपण्डित थिए। त्यसैले पाण्डित्य एवं शास्रज्ञान कवि विद्यापतिलाई पुर्ख्यौली उत्तराधिकारमा प्राप्त भएको थियो। अनेक शास्रीय विषयहरुमा कालजयी रचनाको निर्माण गरेर विद्यापतिले आफ्नो पूर्वजहरुको परम्परा नै अगाडी बढाए।

 

 

 

हुनत जनश्रुति यो पनि छ कि विद्यापति राजा शिवसिंह भन्दा धेरै कान्छा थिए। एक किंवदन्तीको अनुसार बालक विद्यापति बाल्यकाल देखि नै तीव्र र कवि स्वभावका थिए। उनी आठ वर्षको थिए एक दिन आफ्नो पिता गणपति ठाकुर संग शिवसिंहको राजदरबारमा पुगे। राजा शिवसिंहले भनेपछि यिनले निम्नलिखित पंक्तिहरुको रचना गरे:

महाकवि आफ्नो पिता गणपति ठाकुर संग बाल्यकालले नै राजदरबारमा जाने गर्थे। चौधौं सताब्दीको शेषार्ध मिथिलाको लागि अशान्ति र कलहको काल थियो। राजा गणेश्वरको हत्या असलान नामक यवन-सरदारले गरेर दिएको थियो। कविको समवयस्क एवं राजा गणेश्वरको पुत्र कीर्तिसिंह आफ्नो गुमेको राज्यको प्राप्ति तथा पिताको हत्याको बदला लिन प्रयत्नशील थिए। संभवत: त्यहि समयमा महाकविले नसरत शाह र गियासुद्दीन आश्रम शाह जस्ता महापुरुषहरुको लागि केहि पद्य रचना गरे। राजा शिवसिंह विद्यापतिको बालसखा र मित्र थिए, अत: उनको शासन-कालको चार वर्ष महाकविको जीवनको सबै भन्दा सुखद समय थियो। राजा शिवसिंहले उनलाई यथेष्ठ सम्मान दिए। बिसपी गाउँ उनलाई दानमा पारितोषिकको रुपमा दिए तथा 'अभिनवजयदेव'को उपाधि दिए। कृतज्ञ महाकविले पनि आफ्नो गीत द्वारा आफ्नो अभिन्न मित्र एवं आश्रयदाता राजा शिवसिंह एवं उनकी पत्नी रानी लखिमा देवी (ललिमादेई)लाई अमर गरे।लगभग २५० गीतहरुमा शिवसिंहको महिमा पाइन्छ।

 

 

विद्यापति ठाकुरको मृत्युको सम्बन्धमा पनि विद्वानहरुमा मतभेद छ। यति स्पष्ट छ र जनश्रुतिका अनुसार आधुनिक [[बेगूसराय जिल्ला]]को मउबाजिदपुर (विद्यापतिनगर)को नजिकै गंगातटमा महाकविले प्राण त्याग गरेका थिए। उनको मृत्युको सम्बन्धमा यो पद जनसाधारणमा आज पनि प्रचलित छ:

“हैन हैन, पालकी रोक” महाकविले भने हामीलाई अगाडी बढ्न आवश्यक छैन।गंगाजी यहीँ आउँछिन्।

 

यति भनेर महाकवि ध्यानमुद्रामा बसे। पन्द्र-बीस मिनेटमा गंगा आफ्नो उर्लँदो धाराको प्रवाह संगै त्यहाँ पुगिन्। सबै जना आश्चर्यमा थिए। महाकविले सर्वप्रथम गंगालाई दुवै हात जोडेर प्रणाम गरे, अनि जलमा प्रवेश गरेर निम्नलिखित गीतको रचना गरे।

 

नगेन्द्रनाथ गुप्त सन् १४४० ई. लाई महाकविको मृत्यु वर्ष मान्छन। म.म. उमेश मिश्रको अनुसार सन् १४६६ ई. पछि सम्म पनि विद्यापति जीवित थिए। ड. सुभद्र झाको अनुसार "विश्वस्त अभिलेखहरुको आधारमा हामी यो भन्ने स्थितिमा छौं कि हाम्रो कविको मृत्यु १३५२ ई. र १४४८ ई.को मध्यमा भएको छ। सन् १४४८ ई. पछिको व्यक्तिहरु संग जुन विद्यापतिको समसामयिकताको जोड दिइन्छ त्यो सर्वथा भ्रामक छन्।" ड. विमानबिहारी मजुमदार सन् १४६० ई. पछि महाकविको विरोधाकाल मानछन। ड. शिवप्रसाद सिंह विद्यापतिको मृत्युकाल १४४७ लाई मान्छन।

 

कालान्तरमा विद्यापतिको वंशज कुनै कारणवश (शायद यादव एवं मुसलमानहरुको उपद्रव देखि दिक्क भएर) विसपी त्याग गरी सदाको लागि सौराठ गाउँ (मधुबनी जिल्लामा स्थित समागाछीको लागि प्रसिद्ध गाउँ) आएर बसे। आज महाकविको सबै वंशज त्यहि गाउँमा निवास गर्छन।