"मुक्केबाजी" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

[[तेस्रो सहस्राब्दी ईसा पूर्व]] मिली [[सुमेरियाई]] नक्काशीमा पहिलो लडाई चित्रित छ, जबकि [[दोस्रो सहस्राब्दी ईसा पूर्व]]को [[प्राचीन मिस्र]]को नक्काशीमा प्रारंभिक योद्धा तथा दर्शक, दुवै नै चित्रित छन्।<ref name="EncyclopaediaBritannicaEntry">[http://www.britannica.com/eb/article-29781/boxing बक्सिंगको लागि विश्वकोश ब्रिटैनिकाको प्रवेश]</ref> दुवै नै चित्रण अनावृत मुड्कीहरुमुड्की वालाहरुवाला प्रतियोगियहरुलाइप्रतियोगिहरुलाइ दर्शाते छन्।दर्शाउँछन्।<ref name="EncyclopaediaBritannicaEntry" /> 1927 मा, [[ड. ई. ए. स्पीसर (Dr. E. A. Speiser)]], एक पुरातत्ववेत्ता,ले [[इराक]]को [[बगदाद]]मा एक [[मेसोपोटेमियाई]] शिला-खण्डको खोज गर्‍यो, जसमा एक '''इनामी लडाई''' को लागि तैयार हो रहे दुइ पुरुष चित्रित थिए। यस्तो विश्वास छ कि यो शिला-खण्ड 7,000 वर्ष पुरानो छ।<ref>[http://www.brownielocks.com/boxing.html बक्सिंग एन्शियंट हिस्ट्री &amp; कार्टून फन फ्रम ब्राउनिरक्स]</ref> कुनै पनि प्रकारको दस्तानों संग लडीएको पहिलो लडाईको सबै भन्दा पहिलो प्रमाण [[मिनोयाई]] [[क्रीट]] (Minoan Crete) (c. 1500-900 ई.पू.)मा तथा [[सार्डीनिया (Sardinia)]], यदि हामी प्रामा पर्वतहरुको मुक्केबाजी प्रतिमाहरु (c. 2000-1000 ई.पू.)मा विचार करें,मा भेटिन्छ।<ref name="EncyclopaediaBritannicaEntry" />

विभिन्न खेलहरुको रिकर्ड उपलब्ध छन्, जुन कि बारहऔं तथा सत्रहऔं सदिहरु को बीच इटलीको विभिन्न शहरहरु र राज्यहरुमा अनुरक्षित गरेर रखे गये थिए। [[प्राचीन रुस]]मा पनि एक खेल थियो, जसलाइ [[मुष्टि-युद्ध]] भन्यो जान्थ्यो. त्यस पछि अठारहऔं सताब्दीको प्रारंभमा यो खेल इङ्गल्याण्डमा [[खुली अंगु्लिहरु वाला मुक्केबाजी]], जसलाइ अक्सर '''प्राइजफाइटिंग (prizefighting)''' पनि भनिन्छ,को रूपमा पुनः उभरा. इङ्गल्याण्डमा खुली-अंगुलिहरु वाला लडाईको पहिलो लेखबद्ध विवरण 1681मा ''[[लंडन प्रोटेस्टंट मर्क्युरी]]'' मा प्रदर्शित भयो, र 1719मा [[जेम्स फिग]] खुली-अंगुलिहरु वालाहरुवाला खेलको पहिलो विजेता बना.<ref>[http://www.ibhof.com/figg.htm ''जेम्स फिग'' , आएबीओएचऍफ (IBOHF)]</ref> यही त्यो समय छ, जब "मुक्केबाजी (boxin)" शब्दको पहिलो पल्ट प्रयोग शुरु भयो। यस कुरामा ध्यान दिए जान पर्छ यो कि आधुनिक मुक्केबाजीको यो शुरुवात रूप धेरै अधिक भिन्न थियो। श्री फिगको कालको प्रतियोगिताओं, मुष्टि-युद्ध संग ही,मा तलवारबाजी तथा लठ्ठिहरु संग लडाई पनि शामिल भयो गर्दथ्यो.

प्रारंभिक मुकाबलहरुको कुनै लिखित नियम थिएनन्. उनी दिनहरु लाइई भार-विभाजन अथवा चक्र सीमाहरु हैन थिए र न त कुनै रेफरी हुन्थे. सामान्य रूप ले, यो अत्यधिक अस्त-व्यस्त थियो। उच्च भार समूहको मुक्केबाजीको विजेता [[जैक ब्रटन]] द्धारा 1743मा पहिलो पल्ट मुक्केबाजीको नियम, जसलाइ [[ब्रटनको नियम]] भनिन्छ, प्रस्तुत गरिएको ताकि रिंगमा खेलाडिहरुको संरक्षण दिए जा सके, जहाँ कहिले काँही मृत्यु पनि हुन्थ्यो.<ref>[http://www.eastlondonhistory.com/broughton%20jack.htm जन रेनी (2006) ''ईस्ट लन्डन प्राइज रिंग रूल्स'' ] 1743</ref> यिनी नियमहरुको तहत, यदि कुनै व्यक्ति तल गिर जान्छ र 30 सेकेन्डको गिनती पछि पनि खेल जारी रख पानमा सक्षम न हो, त लडाई समाप्त हुन्थ्यो. कुनै गिरे भएका योद्धाको मारना अथवा कमरको तल प्रहेर गर्न प्रतिबंधित थियो। ब्रटनले "मफलरों", गद्देदार दस्तानहरुको एक प्रकार, जसको प्रयोग प्रशिक्षण तथा प्रदर्शनहरुलाइ लागि गरिन्थ्यो,को पनि आविष्कार गरे तथा प्रचार गर्‍यो। मुक्केबाजीमा पहिले शोध-पत्रको प्रकाशन अठारहऔं सताब्दीको अन्तमा [[बर्मिंघम]]को सफल मुक्केबाज 'विलियम फ्युट्रेल' द्धारा भएको थियो, जुन 9 जुलाई 1788को स्मिथहैम बटम, क्रोयडनमा एक धेरै कम आयु वालाहरुवाला "सज्जन" जन जैक्सन संग एक घण्टेघण्टा र सत्रहसत्र मिनेटहरुमिनेट सम्म चलेचलेको मुकाबलहरुमुकाबला, जसलाइ देखनेकोहेर्नको लागि [[प्रिंस अफ वेल्स]] पनि उपस्थित थिए, देखि पूर्व सम्म अपराजित रहे थिए।

इन नियमहरुले मुक्केबाजहरुलाई यस्तो लाभ पनि प्रदान गर्‍यो, जुन वर्तमान समयको मुक्केबाजहरुको नजिकै उपलब्ध छैन: उनले कुनै पनि समय 30 सेकेन्डको गिनती शुरु गर्नको लागि योद्धाको एक गोडामा बैठ जानेको अनुमति प्रदान गरे। यस प्रकार, यो नियम परेशानीमा घिर जानेको अहसास भए पछि योद्धाको उससे उबरनेको एक अवसर प्रदान गर्दथ्यो। हालांक, यसलाइ "अपौरुषेय" मानयो जान्थ्यो<ref>बेनामी ("एक मनाया बाक्सर"), द आर्ट एण्ड प्रैक्टिस अफ बक्सिंग, 1825</ref> र सेकण्ड्स अफ द बक्सर्स द्धारा जोडे गये अतिरिक्त नियमहरुको द्धारा यसलाइ अक्सर अस्वीकृत गर्‍यो जान्थ्यो.<ref>डैनियल मेंडोजा, द मडर्न आर्ट अफ बक्सिंग, 1790</ref> आधुनिक मुक्केबाजीको अंकीय प्रणालीमा उबरनेको प्रयासमा जानिजानि तल गए पछि खेलाडीको अंक गुमान पडेंगे. यसको वाहेक, किनकी प्रतियोगिहरु को नजिकै आफ्नो हातहरुलाई बचानको लागि चमडेको भारी पन्जा तथा नाडिहरुमा लपेटे जाने वालाहरुवाला पट्टे हुदैनन्, अतः सिरमा वार गर्दा खेरी संयमको एक विशिष्ट मात्राको आवश्यकता थियो।

1867मा [[लिली ब्रिज (Lillie Bridge)]], लन्डनमा [[कम-भार (Lightweights)]], [[मध्यम-भार (Middleweights)]] तथा [[उच्च-भार (Heavyweight)]] वालाहरुवाला शौकिया खेलाडिहरुको लागि आयोजित शौकिया प्रतियोगिताहरुको लागि [[जन चेंबर्स]] द्धारा [[मार्क्वेस अफ क्वीन्सबेरी नियम]] तैयार गरिएको. यो नियम [[मार्क्वेस अफ क्वीन्सबेरी]]को संरक्षणमा प्रकाशित हुए, जसको नाम सदैव नै यिनी नियमहरु संग जोडयो जाता रहेको छ ।

[[चित्र:Leonard Cushing Kinetograph 1894.ogv|thumb|200px|left| जून 1894मा आयोजित लिओनार्ड-कुशिंग मुक्केबाजी प्रतियोगिता.]][[चित्र:Leonard Cushing Kinetograph 1894.ogv|काइनेटोग्राफ द्धारा रेकर्ड गरिएको एक-एक मिनेटको छः चक्रहरुमध्ये प्रत्येक $22.50को कीमतमा प्रदर्शकहरुलाइ लागि उपलब्ध थिए।<ref>लाइब्रेरी अफ कांग्रेसको ''इन्वेंटिंग एन्टरटेनमेंट (Inventing Entertainment)'' शैक्षणिक वेबसाइटको [http://rs6.loc.gov/cgi-bin/query/r?ammem/papr:@filreq(@field(NUMBER+@band(edmp+4026))+@field(COLLID+edison)) लियोनार्ड-कुशिंग मुकाबलहरु] वाला भाग.]][[चित्र:Leonard Cushing Kinetograph 1894.ogv|12/14/96को लियाइयो.</ref> अन्तिम चक्रको देखने वालाहरुवाला ग्राहकहरुले लियोनार्डको एक नकडाउन स्कोर गर्दै देखा.]]

दस्तानेको प्रयोग प्रतिद्वंद्वीको हमलहरुलाइ रोकनमा गरिन सक्छ। यिनीहरुका प्रयोग शुरु किये जानेको कारण, मुक्केबाजीको मुकाबलहरु ज्यादा लामो र अधिक रणनीतिपूर्ण हो गये छन्, तथा चिप्लन, झांसा दिन, प्रत्युत्तर दिन र जकडन जस्तो प्रतिरक्षात्मक चालहरुको महत्व अधिक बढ्यो छ। किनकी अग्र-भुजाओंको प्रयोगमा कम तथा दस्तानोंमा अधिक प्रतिरक्षात्मक जोर दिए गएको थियो, अतः खुलीखुला-अंगुलिहरुअंगुलि वालाहरुवाला मुक्केबाज द्धारा पारंपरिक रूपले अग्र-भुजाहरुको बाहिर तिर राख्दै, धडको पछि तिर झुकानहरुको मुद्रा एक ज्यादा आधुनिक मुद्रामा बदल गई, जसमा धडको अगाडी तिर झुकाइन्छ र हात आफ्नो मुंहको नजिकै रखे जान्छन्।

सामान्य तरिका मा, मुक्केबाजहरुलाई बेल्ट देखि तल वार गर्न, पकडने, ठोकर मारने, काटन, थूकने अथवा कुश्ती लडन देखि प्रतिबिंधित गरिएको छ। मुक्केबाजको जांघिया उठी भए हुन्छ, ताकि प्रतिद्वंद्वीको पेट तथा जांघको बीच वालाहरुवाला क्षेत्रमा मारनेको अनुमति न मिल सके. उनलाई लात मारने, सिर देखि ठोकर लगान, अथवा बंधी भए मुट्ठीको जोडोंको अतिरिक्त बांहको कुनै पनि अन्य भाग (कोहनी, काँध या अग्र-बाहु तथा साथ नै खुला दस्तानों, कलाई, हातको भित्री, पछिल्लो या बगल वालाहरुवाला भाग सहित) देखि मारने भन्दा पनि रोकाइएको छ। पीठ मा, गरदन अथवा सिरको पछिल्लो भाग (जसे एक "रैबिट-पञ्च" भनिन्छ) अथवा किडनिहरु मा प्रहेर गर्न पनि निषिद्ध छ। उनलाई मुक्का मारते समय सहारेको लागि रस्सियहरुलाइ पकडने, मुक्का मारते समय प्रतिद्वंद्वीको समातेर राखन, अथवा प्रतिद्वंद्वीको बेल्ट देखि तल झुकन (प्रतिद्वंद्वीको कमर देखि तल झुकन, भले नै दूरी कितनी पनि किन न हो)को पनि अनुमति हुदैन. यदि एक "पकड"- एक रक्षात्मक चाल, जसमा मुक्केबाज आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको भुजाहरुको लपेट लिइन्छ र एक विराम निर्मित गर्छ-को रेफरी द्धारा तोडइन्छ, त पुनः खेल शुरु गर्न देखि पूर्व प्रत्येक खेलाडीको लागि एक पूरा कदम पछि तिर हटना अनिवार्य हुन्छ (वैकल्पिक रूप ले, रेफरी खेलाडिहरुको पकड देखि "पञ्च आउट" गर्नको निर्देश पनि दिन सक्छ). जब एक मुक्केबाजको तल गिरा दिइन्छ, त दोश्रो मुक्केबाजको लागि तुरुन्त लडाईको रोक दिन तथा जब सम्म रेफरी एक नक-आउटको घोषणा न गरेर दे या खेलको जारी राखनको आदेश न दे, तब सम्मको रिंगको दूरस्थ निष्पक्ष छोर तिर जाना अनिवार्य हुन्छ।

इन नियमहरुको उल्लंघनहरुलाइ रेफरी द्धारा "फाउल" करार दिए जान सक्छ, जुन कि उल्लंघनको गंभीरता तथा इरादेको आधारमा चेतावनिहरु जारी गर्न सक्छ, अंक काटन सक्छ, या कुनै नियमहरुको उल्लंघन गर्न वालाहरुवाला मुक्केबाजको अयोग्य घोषित गर्न सक्छ, जसबाट खेलाडी स्वतः नै मुकाबला गंवा दिइन्छ। यदि जानिजानि गरिएको फाउलको कारण यस्तो चोट लग जाए, जसबाट खेलको अगाडी जारी रख पान संभव न हो, त यस्तो स्थितिमा फाउल गर्न वालाहरुवाला खेलाडीको अयोग्य घोषित गरेर दिइन्छ। यदि कुनै खेलाडीको गल्तिले हल्की-सी ठोकर लगी हो, त उसलाइ उबरनेको लागि पांच मिनेट सम्मको समय दिए जान सक्छ, र यदि उनी इसपछि पनि खेल जारी रख पानमा अक्षम हुन् , त उनलाई नक-आउट घोषित गरिन सक्छ। यदि दुर्घटनावश भएका कुनै फाउलको करण यस्तो चोट लग जाए कि मुकाबलहरुको रोक दिन पडे, त यसको परिणाम "कुनै स्पर्धा हैन"को रूपमा भेटिन्छ अथवा यदि पर्याप्त चक्र (विशिष्टतः चार या अधिक, या चार चक्रहरु वालाहरुवाला मुकाबलहरुमा कम से कम तीन) पूर्ण हो चुके हुन् , त मुकाबलहरुको परिणामको बारेमा निर्णयको रूपमा भेटिन्छ।

[[चित्र:Boxing pictogram.svg|50px|left]]शौकिया मुक्केबाजी महाविद्धालयीन स्तर मा, [[औलिम्पिक खेलहरु]] मा, [[कमनवेल्थ खेलहरु]]मा तथा शौकिया मुक्केबाजी संघठनों द्धारा स्वीकृत अनेक अन्य स्थलहरुमा देखि जान सक्छ। शौकिया मुक्केबाजीमा एक अंक स्कोरिंग प्रणाली हुन्छ, जुन शारीरिक हानिको सट्टा सफल मुक्कोंको संख्याको मापन गर्छ। औलिम्पिक तथा कमनवेल्थ खेलहरुमा होने वालाहरुवाला मुकाबलहरुमा तीन मिनेटको तीन चक्र हुन्छन्, र राष्ट्रीय एबीए (ABA) (एमेच्योर बक्सिंग एसोसियेशन (Ameteur Boxing Association))मा होने वालाहरुवाला मुकाबलहरुमा तीन मिनेटको तीन चक्र हुन्छन्, जसमा देखि प्रत्येकमा चक्रहरुको बीच एक-मिनटको एक अंतराल हुन्छ।

प्रतियोगी सिरमा रक्षात्मक कवच र हातमामा पन्जा पहनते छन्, जसमा औंलाहरुलाई जोडोंमा एक सेतो पट्टी हुन्छ। कुनै पनि मुक्केको लागि अंक केवल त्यतिखेर मिलछन, जब मुक्केबाजले पन्जाको सेतो भागको द्धारा संपर्क गरे हो. पर्याप्त बल संग सिर अथवा धडमा स्पष्ट रूपले पर्न वालाहरुवाला प्रत्येक घूंसेको लागि एक अंक दिइन्छ। मुकाबलहरुको निरीक्षण एक रेफरी द्धारा गरिन्छ, ताकि यो सुनिश्चित गरे जा सके कि प्रतियोगी केवल वैध मुक्कहरुको प्रयोग गर्दै छन्। शरीरमा पहना गयो एक बेल्ट मुक्कोंको तल्लो सीमाको दर्शाता छ- यदि कुनै मुक्केबाज बार-बार [[निचले घूंसे (बेल्टको नीचे)]] मार रहयो हो, त उसलाइ अयोग्य घोषित गरेर दिइन्छ। रेफरी यस कुराको पनि सुनिश्चित गर्दछ कि प्रतिद्वंद्वीको दोलन देखि रोकनको लागि मुक्केबाज उसलाइ पकडनेको तरीका न आफ्नो रहे हुन् . यदि यस्तो हुन्छ, त रेफरी प्रतिद्वंद्वियहरुलाइ एक-दोस्रो देखि अलग गर्दछ र मुक्केबाजी जारी राखनको आदेश दिइन्छ। एक-दोस्रोको बार-बार पकडनेको परिणामस्वरूप एक मुक्केबाजको दण्डित र अंततः अयोग्य घोषित पनि गरिन सक्छ। यदि कुनै मुक्केबाज गंभीर रूपले घाइते हो जाए, एक मुक्केबाज दोस्रोमा धेरै अधिक हावी हो रहयो हो, या यदि स्कोर धेरै अधिक असंतुलित भयो हो, त रेफरी मुकाबलहरुको रोक देगा.<ref>[http://boxing.about.com/od/amateurs/a/oly_rules.htm एन्ड्रयू एयसहरुले (2005).] [http://boxing.about.com/od/amateurs/a/oly_rules.htm ''ओलिंपिक बक्सिंग रूल्स'' , About.com]</ref> यस प्रकार समाप्त होने वालाहरुवाला शौकिया मुकाबलहरुलाई एक राम्रो प्रतिद्वंद्वी (RSCO), अधिक अंक लिएर हरान वालाहरुवाला प्रतिद्वंद्वी (RSCOS), चोट (RSCI) अथवा सिरको चोट (RSCH)को संकेतहरु संग "आर एस सी (RSC)" (रेफरी द्धारा रोकीएको प्रतियोगिता)को रूपमा दर्ज गरिन्छ।

सामान्यतः व्यावसायिक मुकाबलहरुको अवधि शौकिया मुकाबलहरुको तुलनामा धेरै अधिक, विशिष्टतः दस भन्दा बाह्र चक्रहरु तक, हुन्छ, हुनत कम अनुभवी खेलाडिहरु अथवा क्लबको खेलाडिहरुको लागि चार चक्रहरुको मुकाबलहरु साधारण छन्। कहीं-कहीं, विशेषतः अस्ट्रेलिया मा, दो-<ref>[http://www.boxrec.com/show_display.php?show_id=329616 बक्सरेक बक्सिंग रेकर्ड]</ref> तथा तीन-चक्रहरु वालाहरुवाला व्यावसायिक मुकाबलहरु<ref>[http://www.boxrec.com/show_display.php?show_id=521719 बक्सरेक बक्सिंग रेकर्ड]</ref> पनि हुन्छन्। बीसऔं सताब्दीको शुरुआती दौर मा, मुकाबलहरुमा असीमित चक्र हुनु एक साधारण कुरा थियो, जसमा मुकाबलहरु केवल त्यतिखेर समाप्त हुन्थे, जब कुनै एक खेलाडी खेल छोड दे, जुन कि [[जैक डेंप्से (Jack Dempsey)]] जस्तै उच्च-ऊर्जायुक्त खेलाडिहरुको लागि लाभदायक थिए। 1980को दशकको शुरुवातमा मुक्केबाज [[डुक कू किम (Duk Koo Kim)]]को मृत्यु पछि चक्रहरुको संख्याको घटाकर बाह्र किये जाने देखि पूर्व, बीसऔं सताब्दीको अधिकांश कालको समयमा पंद्रह चक्रहरुको सीमा नै चैम्पियनशिप मुकाबलहरुको लागि अंतर्राष्ट्रीय तरिकामा स्वीकृत सीमा बनी रह्यो.

व्यावसायिक मुकाबलहरुमा सिरमा कवच पहननेको अनुमति हुदैन र कुनै मुकाबलहरुको रोक दिनले पूर्व मुक्केबाजहरुलाई सामान्यतः धेरै अधिक सजाय भुगतने दी जान्छ। हुनत, यदि रेफरीको यो महसूस हो कि कुनै एक प्रतिभागी आफ्नो चोटको कारण स्वयंकी रक्षा हैन गरेर सकता, त रेफरि कुनै पनि समय प्रतियोगिताको रोकन सक्छ। यस्तो स्थिति मा, दोश्रो प्रतिभागीको एक प्राविधीक नक-आउट जीत प्रदान गरिन्छ। एक प्राविधीक नक-आउट उनी स्थितिमा दिए जाएगा, जब कुनै खेलाडी द्धारा मारे गये घूंसेको कारण प्रतिद्वंद्वीको कुनै चोट लग जाए र त्यस पछि चिकित्सक द्धारा यो घोषित गर्‍यो जाए कि त्यो खेलाडी उनी चोटको कारण खेलको अगाडी जारी रख पानमा सक्षम छैन। यस कारणको लागि, खेलाडी अक्सर [[चोट-निवारक (Cutmen)]] व्यक्तिको नियुक्त गर्छन, जसको कार्य चक्रहरुको बीच चोटको उपचार गर्न हुन्छ, ताकि चोटको बावजूद पनि खेलाडी खेलको जारी रख पानमा सक्षम हो सके. यदि कुनै मुक्केबाज यूं नै खेल छोडएर बाहिर निकल जाए अथवा यदि उनको छोर लडाईको रोक दे, तब पनि जीतन वालाहरुवाला मुक्केबाजको एक प्राविधीक नक-आउट जीत प्रदान गरिन्छ। शौकिया मुक्केबाजीको विपरीत, व्यावसायिक पुरूष मुक्केबाजहरुलाई सीना खुला राखएर लडन हुन्छ।<ref>बर्ट रैनडोल्फ शुगर (2001). "बक्सिंग", वर्ल्ड बुक औनलाइन अमेरिकास एडिशन [http://www.owingsmillsboxingclub.com/boxing.htm Owingsmillsboxingclub.com]</ref>

आफ्नो भार श्रेणीको निरपेक्ष, सबै मुक्केबाजहरुको लागि विशिष्ट प्रकारको वस्र मुकाबलहरुको लागि आवश्यक हुन्छन्। व्यावसायिक मुक्केबाज शौकिया मुक्केबाजहरु देखि भिन्न प्रकारको वस्र पहनते छन्, तर उनिमा एक बुनियादी विचार या अर्थ हुन्छ। अनुमोदित मुकाबलहरुमा शामिल सबै मुक्केबाजहरुको लागि हस्त-आवरण (handwraps), पन्जा, उरू-मूल रक्षक (groin protectors), मुख-रक्षक (mouth guards) तथा मुलायम तलवों वालाहरुवाला जूते पहनना आवश्यक हुन्छ।

शौकिया मुक्केबाजहरुको लागि सिरमा आफ्नो छोरको रंगको कवच र एक बिना बांहको शर्ट पहनना आवश्यक हुन्छ, जबकि व्यावसायिक मुक्केबाज खुला छाती र सिरमा कवचको बिना लडछन। शौकिया स्तरको महिला मुक्केबाजहरुलाई एक सानो बांहको शर्ट पहननेको अनुमति दी जान्छ, जबकि व्यावसायिक महिला मुक्केबाज एक बिना बांहको शर्ट पहनती छन्। सबै महिला मुक्केबाजहरुलाई छातीको सुरक्षा गर्न वाला कवच पहननेको अनुमति हुन्छ। एक माउथपीस सबै मुक्केबाजहरुको लागि आवश्यक हुन्छ, जसको निर्माण अनुमोदन संस्था तथा मुक्केबाजमा निर्भर हुन्छ। अनुमोदित मुकाबलहरुमा सबै मुक्केबाजहरुको लागि एक फाउल रक्षकको हुनु आवश्यक हुन्छ, जुन उनको उरु मूल र पेटको तल्लो भागको बचाइन्छ। महिला फाउल रक्षकहरुमा उरु मूल वालाहरुवाला स्थानमा कम पैडिंग हुन्छ, तर फेरि पनि अनुमोदित मुकाबलहरुमा उनको लिये यिनलाइ पहनना आवश्यक हुन्छ। सबै मुक्केबाज पन्जा पहनते छन्, जसको भार शौकिया मुकाबलहरुमा 8-16 औंस तथा व्यावसायिक मुकाबलहरुमा मा 6-12 औंसको बीच हुन्छ। शौकिया मुक्केबाजहरुको लागि एक अनुमोदित पन्जाको हुनु अनिवार्य हुन्छ, जबकि व्यावसायिक मुक्केबाजहरुको लागि केवल एक न्यूनतम भारको पालन आवश्यक हुन्छ, जसको सटीक भार र यहाँ सम्म कि ब्रांडको निर्धारण मुकाबलहरु देखि पूर्व आपसी सहमतिको द्धारा गरिन सक्छ। मुकाबलहरु देखि पूर्व अनुमोदक संस्थाको प्रतिनिधिहरु तथा विपक्षी खेलाडीको छोरको मान्छेहरु द्धारा दस्तानहरुको निरीक्षण गरिन्छ। इसपछि ढीला हुन बाट बचानको लागि उनिमा टेप लागयो दिइन्छ र सामान्यतः अनुमोदन संस्थाको प्रतिनिधि उनिमा हस्ताक्षर गर्छन, ताकि यस कुराको सुनिश्चित गरे जा सके कि कुनै छेड-छाड गरेनगई छ। हस्त-आवरण (Handwraps) पहनना पनि मुक्केबाजहरुको लागि आवश्यक हुन्छ। यूएसए बक्सिंग (USA Boxing) पुन:प्रयोग किये जा सकने योग्य सूती हस्त-आवरणको अनुमति देती छ, जसमा एक हुक तथा एक पाश संवरक हुन्छ, जबकि व्यावसायिक मु्काबलहरुको लागि चिपकाये जा सकने वालाहरुवाला तथा एक नै पल्ट प्रयोग किये जा सकने वालाहरुवाला आवरण आवश्यक हुन्छन्। यिनी आवरणहरुको पनि परीक्षण गरिन्छ, जसको एक उल्लेखनीय उदाहरण [[शेन मोस्ले]] र [[एंटोनियो मार्गारिटो]]को बीच भयो मुकाबला छ, जसमा मार्गारिटोको आवरणहरुमा प्लास्टर जस्तो एक पदार्थ पायाइयो, जसको परिणामस्वरूप उनलाई "कम से कम एक वर्ष"को लागि निलंबित गरियो। आधुनिक व्यावसायिक मुक्केबाजी मा, पुरूषहरुलाइ लागि एक कमरबंद पहनना आवश्यक हुन्छ, जसलाइ उनको जांघको माथि भाग र कमरको तल्लो भागमा लपेटइन्छ। सामान्यतः यो कमरबंद काले अथवा रातो रंगको हुन्छ र रबर (कहिले काँही चमडे)को बनयो हुन्छ, ताकि खेलाडीको शरीरको नर-शरीरको सबै भन्दा संवेदनशील भाग-उनको [[लिंग]]- तिर होने वालाहरुवाला कुनै पनि जानलेवा वार देखि बचाया जा सके. हुनत, कमरबंद पहननेको बावजूद पनि कुनै घूंसेको कारण लिंगमा चोट लग जाना संभव छ, जुन कि घूंसेको शक्तिमा निर्भर हुन्छ। मुकाबलहरुको समयमा कमरबंद झुकएर मुड जान्छ र अक्सर मुक्केबाजको शर्ट्सको बाहिर टाँसछ, जसबाट उनको पेटमा थोडा दबाव पर्दछ। 1980को दशकले पूर्व, कमरबंद धेरै सानो हुन्थ्यो; यसले मुक्केबाजको पेडूको अधिक क्षति पहुंचती छ।

सभी मुक्केबाजहरुको लागि मुलायम तली वालाहरुवाला जूते पहनना आवश्यक हुन्छ, ताकि खुट्टाहरुमा गल्तिले अथवा जानिजानि दोश्रो खेलाडीको खुट्टा पड जाने देखि होने वाला क्षति न्यूनतम हो. जूतेको निर्माण खेलाडीमा निर्भर हुन्छ, जसमा देखि अनेक आंतरिक खेलाडी अधिक कर्षण पानको लागि बुनावट वाला रबरको तलीको पसंद गर्छन, र अनेक बाहिरी खेलाडी कम घर्षण र सरल गतिशिलताको लागि चिल्लो तलीको प्राथमिकता दिछन।

एक ब्रलर एक यस्तो खेलाडी हुन्छ, जसमा योग्यताको र रिंगमा खुट्टाहरुको गतिविधिको कमी हुन्छ, तर जुन यसको पूर्ति मुक्के मारनेमा आफ्नो प्रवीणताको द्धारा गर्दछ। अनेक ब्रलर गतिशीलताको कम राखनको प्रयास गर्छन, कम गतिशील रहनको प्राथमिकता दिछन, अधिक स्थिर धरातल चाहते हैं र आफ्नो खुट्टाहरुलाई छिटो गतिले चलान वालाहरुवाला खेलाडिहरुको प्रतिस्पर्धाएर पानमा उनलाई कठिनाई महसूस हुन्छ। उनिमा संयोजन मुक्केबाजीको उपेक्षित गर्न र यसको सट्टा एक हातले लगातार मुक्के-मारने तथा कम गति वालाहरुवाला र अधिक शक्तिशाली मुक्के (जस्तै हूक र अपर-कट) मारनेको प्रवृत्ति पनि हुन सक्छ। उनको मंद गति र पूर्वानुमेय पैटर्न (स्वाभाविक पहल संग एकल मुक्के)को कारण अक्सर उनलाई प्रतिकारक मुक्कहरुको पनि सामना गर्न पर्छ, अतः सफल ब्रलरहरुलाइ लागि यो अनिवार्य छ कि उनी सजायको पर्याप्त मात्राको सह पानमा सक्षम हुन् . शक्ति र सहनशीलता (सजाको सहते भएका मुक्केबाजी जारी रख पानको क्षमता) एक ब्रलरको सर्वाधिक महत्वपूर्ण सम्पत्तिहरु हुन्छं।

अंतःयोद्धा/स्वर्मर (जसे कहिले काँही "दबाव योद्धा" पनि भन्छन्ं) आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको निकट बने रहनको प्रयास गर्दछ र अचानक तीव्र आक्रमण गर्दै र [[हूक]] तथा अपर-कटको संयोजनको प्रयोग गर्दछ। एक सफल अंतःयोद्धाको लागि अक्सर एक राम्रो "[[ठोढी]]"की आवश्यकता हुन्छ किनकी स्वर्मिंगमा आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको निकट पहुंच पान, जहाँ उनी अधिक प्रभावी हुन्छन्, देखि पूर्व अक्सर अनेक [[जैब]]को आक्रमण झेलना पर्दछ। अंतःयोद्धा कम दूरीमा आफ्नो सर्वश्रेष्ठ प्रदर्शन गर्छन किनकी सामान्यतः उनी साना कदको हुन्छन् र प्रतिद्वंद्वीको तुलनामा उनको पहुंच कम हुन्छ र यसैले उनी कम दूरीमा ज्यादा प्रभावी हुन्छन्, जहाँ उनको प्रतिद्वंद्वीको आफ्नो लामो हातमाको कारण मुक्के मारनेमा कठिनाई हुन्छ। हुनत केही यस्तो खेलाडी पनि छन्, जसले आफ्नो श्रेणीको तुलनामा लामो होते भएका पनि अंतःयुद्ध र बाह्य-युद्ध दुवैको राम्रो तरिका आफ्नो लिएको छ। एक स्वर्मरको मूल-मन्त्र बिना रूके हमला गरि रहन छ। साना कद वालाहरुवाला धेरै अंतःयोद्धा आफ्नो कदको लाभ उठाते हैं र बब-एण्ड-वीव रक्षाको प्रयोग गरेर आफ्नो कमरको थोडा झुकाएर रखते भएका मुक्कों देखि तल या उनको बगलमा हटकर आफ्नो बचाव गर्छन। अवरोधको विपरीत, यदि प्रतिद्वंद्वीको मुक्का व्यर्थ चला जाए, त यसले उनको ताल-मेल बिगड जान्छ, जसबाट खेलाडीको अगाडी बढएर प्रतिद्वंद्वी मुक्केबाजको तनी भए बांहको सीमाको भित्र पहुंच जानेको मौका मिलछ र जवाबी हमला गर्नको लागि उनको हात खुला भएको हुन्छन्। अंतःयोद्धाहरुको मिलनवाला एक विशिष्ट लाभ अपरकट मारते समय भेटिन्छ, जसमा उनी मुक्के संग आफ्नो पुरा शरीरको भार लगाउन सक्नुहुन्छं; [[माइक टाइसन]] विध्वंसक अपरकटको लागि प्रसिद्ध थिए। केही अंतःयोद्धा आफ्नो कठोर वारको लागि कुख्यात रहे छन्। आक्रमकता, धैर्य, सहनशीलता र बबिंग-एण्ड-वीविंग एक स्वर्मरको लागि सबै भन्दा महत्वपूर्ण छन्।

[[प्रत्युत्तरकारी मुक्केबाज]] अनिश्चित, रक्षात्मक शैली वालाहरुवाला खेलाडी हुन्छन्, जुन अक्सर लाभ प्राप्त गर्न, चाहे त्यो स्कोर कार्डमा हो या अधिक राम्रो रूपले एक नक-आउट,को लागि आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको गल्तिहरुमा निर्भर हुन्छन्। उनी हमलाहरु देखि बचनेको लागि आफ्नो पूर्ण विकसित प्रतिरक्षाको प्रयोग गर्छन र फेरि सही समयमा एक सटीक मुक्का मार गरेर आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको तुरुन्त परास्त गरेर दिछन। यस प्रकार, प्रत्युत्तरकारी मुक्केबाजको बिरुद्ध लडनको लागि सतत छल गर्न र कहिल्यै पनि आफ्नो मुक्केको अनुमान न लगान दिनको आवश्यकता हुन्छ, ताकि प्रत्युत्तरकारी मुक्केबाज एक राम्रो आक्रमण न गरेर सके. यस शैलीको प्रयोग गरेर सफल होनेको लागि उनिमा राम्रो प्रतिक्रिया, बुद्धि, मुक्केको अचूकता र हातमाको राम्रो गति हुनु अनिवार्य हुन्छ।

अन्य शैलिहरु को विरुद्ध यिनीहरु मध्ये प्रत्येक मुक्केबाजी शैली देखि मिलन वालाहरुवाला लाभको बारेमा एक सामान्यतः स्वीकृत नियम हो। सामान्य रूप ले, एक अंतः योद्धाको एक बाह्य-योद्धाको तुलनामा अधिक लाभ हुन्छ, एक बाह्य-योद्धा एक पञ्चर भन्दा अधिक फायदेमा रहन्छ र एक पञ्चरको एक अंतःयोद्धा भन्दा अधिक लाभ भेटिन्छ; यस प्रकार प्रत्येक शैली एक शैलीको तुलनामा मजबूत र दोश्रो शैलीको तुलनामा कमजोर होनेको कारण एक प्रकारको चक्र बनछ, र [[रक-पेपर-सिजर्स]]को खेल गरे तरिका यसमा कुनै पनि कुनै दोस्रोमा हावी हुँदैन. स्वाभाविक रूप ले, अनेक अन्य कारक, जस्तै कुशलताको स्तर र खेलाडिहरुको प्रशिक्षण, मुकाबलहरुको परिणामको निर्धारण गर्छन, तर मुक्केबाजीको प्रशंसकों र लेखकहरुको मनमा शैलिहरु को बीच सम्बन्धको लिएर व्यापक तरिकामा स्वीकृत यो विश्वास यस भनेवतमा सम्मिलित छ कि "शैली देखि नै लडाईमा जीत मिलती छ (styles make fights)."

चूंकि मुक्केबाजीमा शक्ति संग लगातार मुक्के मारना शामिल हुन्छ, अतः हातमाको हड्डिहरुमा होने वाला क्षति देखि बचावको लागि सावधानिहरु अपनान अनिवार्य छ। अधिकांश प्रशिक्षक मुक्केबाजहरुलाई [[हातमा/कलाईको आवरणों]] र [[मुक्केबाजीको दस्तानों]]को पहने बिना प्रशिक्षण लिन र अभ्यास गर्नको अनुमति हैन देते. हातमाको आवरणहरुको प्रयोग हातमाको हड्डिहरुको सुरक्षाको लागि गरिन्छ र दस्तानहरुको प्रयोग हातहरुलाई कुनै घातक चोट देखि बचानको लागि गरिन्छ, जसबाट मुक्केबाजहरुलाई उनको तुलनामा अधिक बल संग मुक्के मारनेको मौका मिलता, जितना कि उनी यिनीहरुका प्रयोग किये बिना मार सके होते. उन्नीसऔं सताब्दीको अन्तिम भागले नै पन्जा प्रतिस्पर्धाको लागि आवश्यक रहे छन्, हुनत मुक्केबाजीको आधुनिक पन्जा बीसवीं-सदीको प्रारंभिक दौरको खेलाडिहरु द्धारा पहने जाने वालाहरुवाला दस्तानों देखि धेरै अधिक भारी हुन्छन्। मुक्केबाजीको मुकाबलहरु देखि पूर्व, दुवै मुक्केबाज मुकाबलहरुमा प्रयोग किये जाने वालाहरुवाला दस्तानोंको भारमा आपसी सहमति बनयो लिछन, यस समझ संग कि हल्के पन्जा भारी मुक्केबाजहरुलाई अधिक क्षति पहुंचाते छन्। दस्तानहरुको ब्रांड पनि मुक्कोंको असरको प्रभावित गर्न सक्छ, अतः मुकाबलहरु देखि पूर्व अक्सर यसमा पनि सहमति बनाए जान्छ। दातों तथा मसूडहरुलाइ चोट देखि बचानको लागि र ठोढीको बचाव गर्नको लागि एक मुख-रक्षक पनि आवश्यक हुन्छ, जसबाट नक-आउटको संभावना कम हुन्छ।

मुक्केबाज दुइ बुनियादी प्रकारको पञ्चिंग बैगमा आफ्नो कौशलको अभ्यास गर्छन। प्रतिक्रियाहरु र दोहरावपूर्ण ढंग देखि मुक्के मारनेको कौशलको पैना गर्नको लागि एक सानो, आंसूको बूंदको आकारको "स्पीड बैग"को प्रयोग गरिन्छ, जबकि शक्तिशाली ढंग देखि मुक्के मारने र शरीरमा होने वालाहरुवाला भीषण प्रहेरहरुको अभ्यास गर्नको लागि एक ठूलो बेलनाकार "हैवी बैग"को प्रयोग गरिन्छ, जुन बालुवा, एक संश्लेषित पदार्थ अथवा जल देखि भरी भए हुन्छ। उपकरणहरुको यिनी विशिष्ट सामग्रिहरु को अतिरिक्त, मुक्केबाज आफ्नो शक्ति, गति र धैर्यको बढानेको लागि अधिक सामान्य प्रशिक्षण उपकरणहरुको प्रयोग पनि गर्छन। सामान्य प्रशिक्षण उपकरणहरुमा फ्री वेट्स, रोविंग मिसिन, [[जंप रोप]] र मेडिसिन बल्स शामिल छन्।

एक पूर्णतः खडी मुद्रा मा, मुक्केबाज खुट्टाहरुलाई आफ्नो दुवै कंधोंको बराबरको दूरीमा राखएर खडा हुन्छ र पिछला खुट्टा अर्को खुट्टाले आधा-कदम पछि र खाउछ। दाहिने हातले लडनवाला या रुढिवादी मुक्केबाज आफ्नो बायाँखुट्टा र बायीं मुट्ठीको अगाडी राखिन्छ। दुवै खुट्टा समानांतर हुन्छन् र दाहिने कुर्कुच्चा जमीन देखि माथि उठी भए हुन्छ। अगली (बायीं) मुट्ठी आँखाहरुको सीधमा अनुहारको अगाडी लगभग छः इंचको दूरीमा ऊर्ध्व रूपले स्थित हुन्छ। पछिल्लो (दाहिनी) मुट्ठीको ठोढीको बगलमा र खाउछ र कोहनी करङहरुको ढांचेको अगाडी हुन्छ, ताकि शरीरको रक्षाको जा सके. ठोढीको छाती तिर झुकाएर र खाउछ, ताकि जबडेमा पर्न वालाहरुवाला मुक्कों देखि बचा जा सके, जुन अक्सर नक-आउटको कारण बनछन र ठोढी अक्सर केंद्रले थोरै टाढा हुन्छ। कलाइयां थोरै झुकी भए हुन्छं, ताकि मुक्के मारते समय होने वाला कुनै संभावित क्षति देखि बचा जा सके र करङहरुको सुरक्षाको लागि कुहिनाहरुलाई दबाकर र खाउछ। केही मुक्केबाज अगाडी तिर थोडा झुकएर दुबकनेको मुद्रामा लडछन र आफ्नो खुट्टा पास-पास राखछन। यहाँ वर्णित मुद्राको "टेक्स्टबुक" मुद्रा मानिन्छ र खेलाडिहरुको यस कुराको लागि प्रोत्साहित गरिन्छ कि एक पल्ट यसमा महारत हासिल गरेर लागि पछि यसलाइ आधार मानएर उनी यसमा बदलाव गरि रहें. त्यहि बिंदुको ध्यान राख्दै, केही छिटो मुक्केबाज आफ्नो हातहरुलाई तल राखछन र उनको खुट्टा लगभग अतिशयोक्तिपूर्ण मुद्रामा हुन्छन्, जबकि ब्रलर अथवा बुली मुक्केबाज मधुरो गतिले आफ्नो प्रतिद्वंद्वियहरुको सामना गर्नको प्रयास गर्छन।

बायाँहात वालाहरुवाला या साउथप (Southpaw) खेलाडी रुढिवादी मुद्राको प्रतिबिंब मुद्राको प्रयोग गर्छन, जसबाट रुढिवादी खेलाडिहरुको अगाडी समस्य उत्पन्न हुन सक्छ, जुन विपरीत दिशा देखि हमला, हूक अथवा क्रस झेलनेको अभ्यस्त हुदैनन्. यसको विपरीत यो साउथप मुद्रा, सीधा दाहिने हातको बिरुद्ध कमजोर साबित हुन्छ।

उत्तरी अमरीकी खेलाडी एक अधिक संतुलित मुद्राको पसंद गर्छन, जसमा उनी लगभग वर्गाकार रूपले प्रतिद्वंद्वीको अगाडी उभिएर उनको मुकाबला गर्छन, जबकि अनेक यूरोपीय खेलाडिहरुको मुद्रा यस प्रकारको हुन्छ कि उनको धड बगलमा अधिक मुडा भयो हुन्छ। हातमाको स्थितिमा पनि अंतर हुन सक्छ किनकी केही खेलाडी दुवै हातहरुलाई अनुहारको अगाडी उठाएर राखन पसंद गर्छन, जसबाट शरीरमा होने वालाहरुवाला प्रहेरहरुको खतरा बढ्छ।

कहिले काँही आधुनिक मुक्केबाजहरुलाई आफ्नो गालों या माथेको आफ्नो मुड्कीहरु संग थपथपाते भएका देख्न सकिन्छ, जसको द्धारा उनी स्वयंको सम्झना दिलाछन कि उनलाई आफ्नो हात माथि राखन हैं (जो कि लामो मुकाबलहरुको समयमा कठिन हुन्छ). मुक्केबाजहरुलाई आफ्नो खुट्टाहरुलाई गतिशील बनाए राखनको प्रशिक्षण दिइन्छ, ताकि उनी प्रभावी रूपले आफ्नो चाल चल सकें. अग्र-गमनमा अगाडी वालाहरुवाला खुट्टाको उठाना र पछिल्लो खुट्टाले अगाडी बढन शामिल हुन्छ। पश्च-गमनमा पछिल्लो खुट्टाको उठाना र अर्को खुट्टाले पछि तिर बढन शामिल हुन्छ। पार्श्विक गतिको समयमा गतिको दिशामा स्थित खुट्टा पहिले बढइन्छ, जबकि विपरीत दिशामा स्थित खुट्टा शरीरको हिलानेको आवश्यक बल प्रदान गर्दछ।

मुक्केबाजीमा घूंसे मूलतः चार प्रकारको हुन्छन्: जैब, सीधा दाहिना/बायां हात, हूक र अपरकट. यदि कुनै मुक्केबाज दाहिने हातले खेलइन्छ (रुढिवादी), त उनको बांया हात अगला हात र दाहिना हात पिछला हात हुन्छ। एक बायाँहात वालाहरुवाला मुक्केबाज या साउथपको लागि, हातमाको यो स्थिति उल्टी हुन्छ। स्पष्टताको लागि, निम्नलिखित चर्चा एक दाहिने हातको मुक्केबाजमा विचार गर्छ।

* '''[[जैब]]''' - एक तेज, सीधा घूंसा जुन अगाडी वालाहरुवाला हातले गार्डको स्थितिले मारा जान्छ। जैब संग नै शरीर र कूल्हहरुलाइ घडीको सुईको दिशामा थोडा-सा घुमाया जान्छ, जबकि मुट्ठी 90 अंशमा घूम जान्छ र प्रभावी भए पछि क्षैतिज स्थितिमा आ जान्छ। जब घूंसा आफ्नो पुरा विस्तार पुगइन्छ, त अर्को काँधको ठोढीको रक्षाको लागि माथि लाया जान सक्छ। जबडेको सुरक्षाको लागि पिछला कंधा अनुहारको नजिकै बनयो रहन्छ। लक्ष्य संग संपर्क बनयो लिन पछि, अगला हात तुरुन्त फिर्ता खींच लिया जान्छ, ताकि त्यो अनुहारको रक्षकको रूपमा आफ्नो स्थितिमा लौट सके. जैबको कुनै मुक्केबाजको शस्रागारको एक महत्वपूर्ण घूंसा मानिन्छ किनकी यो आफ्नो सुरक्षाको एक पर्याप्त मात्रा प्रदान गर्दछ र यो प्रतिद्वंद्वीको प्रतिक्रियात्मक घूंसेको लागि सबै भन्दा कम स्थान छोडइन्छ। कुनै पनि मुक्केको तुलनामा यसको पहुंच सबै भन्दा लामो हुन्छ र यसको लिये कुनै प्रतिबद्धता या अधिक भारको स्थानांतरणको आवश्यकता हुदैन. यसको अपेक्षाकृत कमजोर शक्तिको कारण, जैबको अक्सर दूरिहरु को थाह लिनको लागि, प्रतिद्वंद्वीको प्रतिरक्षाको जांच गर्न, प्रतिद्वंद्वीको परेशान गर्न र एक अधिक वजनी, अधिक शक्तिशाली मुक्कोंको तैयारी गर्नको एक उपकरणको रूपमा प्रयोग गरिन्छ। अतिरिक्त शक्तिको लागि यसमा आधा-कदम जोडयो जान सक्छ, जसबाट पुरा शरीरको शक्ति मुक्केमा शामिल हुन्छ। [[लैरी होम्स]] र [[व्लादिमिर क्लित्श्को]] केही यस्तो उल्लेखनीय मुक्केबाजहरुमा शामिल छन्, जुन आफ्नो जैबमा सापेक्ष शक्ति विकसित गरेर पान र आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको सजाय दिन या 'मात दिन'मा केही हद सम्म सफल रहे थिए।

* '''[[हूक]]''' - अर्को हातले प्रतिद्वंद्वीको सिरको पार्श्व भागमा मारा गयो एक अर्ध-वृत्ताकार घूंसा. गार्डको स्थिति ले, एक क्षैतिज मुट्ठी संग कोहनी पछि तिर ल्याए जान्छ (अंगुलिहरु को जोडहरुलाइ बाहिर तिर राख्दै) र मुडी भए हुन्छ। ठोढीको सुरक्षित राखनको लागि पिछला हात दृढतापूर्वक जबडेको अगाडी र खाउछ। धड र कूल्हे घडीको सुईको दिशामा घुमाए जान्छन्, र शरीरको अगाडी तिर घडीको सुईको दिशामा एक चाप बनाते भएका र लक्ष्य देखि संपर्क गर्दै मुट्ठीको धकेल्याउछ। त्यहि समयमा, अगला खुट्टा घडीको सुईको दिशामा घूमछ र बायीं कुर्कुच्चा बाहिर तिर मुड जान्छ। संपर्क भए पछि, हूकको वृत्ताकार पथ अकस्मात समाप्त हुन्छ र आफ्नो स्थितिको रक्षा गर्नको लागि अगला हात जोड देखि पछि तिर खींच लिया जान्छ। एक हूक शरीरको तल्लो भागमा पनि केंद्रित हुन सक्छ र यस प्रविधीको कहिले काँही "रिप" भनिन्छ, ताकि यसलाइ सिरमा मारे जाने वालाहरुवाला पारंपरिक हूक देखि अलग पहिचानयो जा सके. पछिल्लो हातले पनि एक हूक मारा जान सक्छ। बायाँहातले हूक मारने वालाहरुवाला उल्लेखनीय खेलाडिहरुमा शामिल हैं: [[जो फ्रेजियर]] र [[माइक टाइसन]].

* '''बब एण्ड वीव (Bob and Weave)''' - [[बबिंग]]मा सिरको आन वालाहरुवाला मुक्केको पार्श्वमा तथा उससे तल तिर हटाइन्छ। जब प्रतिद्वंद्वीको मुक्का आउछ, त मुक्केबाज आफ्नो खुट्टाहरुलाई जोड देखि मोड दिइन्छ र साथ नै शरीरको दाहिने या बायीं ओर थोडा सरका दिइन्छ। एक पल्ट मुक्के देखि बचाव भए पछि मुक्केबाज पुनः सीधी खडी स्थिति तिर "मुड जाता" छ र प्रतिद्वंद्वीको अझै सम्म विस्तारित भुजाको बाहिर या भित्र तिर आछ। प्रतिद्वंद्वीको विस्तारित भुजाको बाहिर जाना "बाहिर तिर बबिंग" भनिन्छ। प्रतिद्वंद्वीको विस्तारित भुजाको भित्र आन "भित्र तिर बबिंग" भनिन्छ। जुन फ्रेजियर, जैक डेम्प्सी, माइक टाइसन र रकी मार्सियानो बबिंग र वीविंगको विशेषज्ञ थिए।

* '''पैरी/ब्लक (Parry/block)''' - [[पैरी गर्न]] या [[ब्लक गर्न]]को लागि मुक्केबाजको काँध, हातमा या भुजाको प्रयोग आन वालाहरुवाला आक्रमणहरु देखि बचावको लागि रक्षात्मक उपकरणहरुको रूपमा गरिन्छ। एक ब्लकमा सामान्यतः मुक्केको सामना गर्न पर्छ, जबकि खुट्टाीमा यसको दिशा बदलनेको प्रयास गरिन्छ। एक "पंजा" या "चांटा" एक ब्लक छ, जुन आन वालाहरुवाला घूंसेको रोकन वालाहरुवाला खेलाडीको पन्जाको उनी भागमा उद्देश्यपूर्ण रूपले झेलता छ।

* '''ढंकना (The Cover-up)''' - [[ढंकना]] कुनै अरक्षित अनुहार या शरीरको एक आक्रमणले बचानको अन्तिम अवसर (एक मुक्केको द्धारा घुमानेको अतिरिक्त) हुन्छ। सामान्य शब्दहरु मा, सिर र ठोढीको बचानको लागि हात माथि रखे जान्छन् र शरीरमा होने वालाहरुवाला हमलाको रोकनको लागि अग्र-भुजाहरु धडको अगाडी हुन्छं। शरीरको बचाव गर्दा खेरी, मुक्केबाज कूल्हहरुलाइ घुमाता छ र आन वालाहरुवाला मुक्कहरुलाइ रक्षक भन्दा टाढा "निकल जाने" दिइन्छ। सिरको बचानको लागि, मुक्केबाज दुवै मुड्कीहरुलाई अनुहारको अगाडी राखिन्छ र अग्र-भुजाहरु समानांतर तथा बाहिरको दिशामा हुन्छं। यस प्रकारको रक्षक तल देखि होने वालाहरुवाला आक्रमणहरुको बिरुद्ध कमजोर हुन्छ।

अनेक रक्षात्मक स्थितिहरु (रक्षक या शैलियां) छन्, जसको प्रयोग मुक्केबाजीमा गरिन्छ। प्रत्येक शैलीको भित्र, मुक्केबाजहरुको बीच पर्याप्त विविधता हुन्छ किनकी केही मुक्केबाज आफ्नो सिरको बचाव गर्नको लागि रक्षकको ऊंचाईमा रख सकते छन्, जबकि अन्य मुक्केबाज शरीरमा आन वालाहरुवाला घूंसों देखि बचावको लागि आफ्नो रक्षकको तल रख सकते छन्। अनेक खेलाडी पुरा मुकाबलहरुको समयमा आफ्नो रक्षात्मक शैलीको बदलि रहछन, ताकि उनी पलको स्थितिको अनुसार आफ्नो बचाव गर्नको लागि सर्वाधिक उपयुक्त अवस्थाको चयन गरे जा सके.

एक सीधी खडी मुद्राको प्रयोग गर्न वालाहरुवाला मुक्केबाज आफ्नो ठोढीको बचाव पछिल्लो हातको द्धारा एक तल्लो या मिश्रित रक्षक शैलीमा गर्छन, जुन कि तल प्रदर्शित छ। दुबकनेको मुद्रामा लडन वालाहरुवाला खेलाडी सामान्यतः "पीक-अ-बू (Peek-a-boo)" शैलीको प्रयोग गर्छन, जसको चर्चा तलको गई छ।

* '''बंधे भएका हात (Cross-armed)''' - अग्र-भुजाहरुको अनुहारको अगाडी क्षैतिज रूपले एक दोस्रोको शीर्षमा र खाउछ र एक हातको पन्जा दोश्रो हातको कोहनीको शीर्षमा राखयो हुन्छ। जब पिछला हात ऊर्ध्व रूपले उठइन्छ, त यस शैलीमा धेरै अंतर आछ। यो शैली सिरमा होने वाला क्षतिको कम गर्नमा सर्वाधिक प्रभावी छ। यस स्थितिमा खेलाडीको केवल सिरको शीर्षमा मारे गये जैबको नै खतरा हुन्छ। शरीर खुला रहन्छ, तर यस शैलीको प्रयोग गर्न वालाहरुवाला अधिकांश मुक्केबाज आफ्नो शरीरको रक्षा गर्नको लागि थोडा मुड र झुक जान्छन्, तर यदि उनी सीधा खडे रहें र आफ्नो स्थिति न बदलें, त शरीरमा हमला हुन सक्छ। यस स्थितिमा रहते भएका मुक्कहरुको प्रत्युत्तर दे पान धेरै कठिन हुन्छ, तर यो सिरमा होने वाला क्षतिको संभावनाको सचमुच पूरी तरिका समाप्त गरेर देती छ।

* '''"रोप-अ-डोप" रणनीति''' : जर्ज फोरमैनको बिरुद्ध 1974को आफ्नो "[[रंबल यिनी द जंगल]]" मुकाबलहरुमा मुहम्मद अली द्धारा प्रयुक्त, [[रोप-अ-डोप]] विधिमा रस्सिहरु मा पछि तिर लेट जाना र स्वयंको रक्षात्मक रूपले यथासंभव बचाते भएका प्रतिद्वंद्वीको धेरै सारा मुक्के मारनेको प्रयास गर्न दिन शामिल हुन्छ। पछिको झुक जानेको मुद्रा, जसको सहायता देखि आफ्नो बचाव गरेर रहयो मुक्केबाज उतना असंतुलित हुँदैन, जितना कि त्यो सामान्य तरिकामा पछि गए पछि हुनेछ, बचाव गरेर रहे मुक्केबाजको सिर र प्रतिद्वंद्वीको बीचको दूरीको पनि अधिकतम गरेर देती छ, जसबाट यस कुराको संभावना बढ जान्छ कि मुक्के आफ्नो अझैष्ट लक्ष्य देखि चूक जाएंगे. पर्नवालाहरुपर्नवाला प्रहेरहरुलाइ हावामा राखएर प्रतिरक्षक आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको आफ्नो ऊर्जा खर्च गर्नको प्रलोभन दिइन्छ, जबकि स्वयंको ऊर्जाको बचाएर राखिन्छ। यदि यो रणनीति सफल हो जाए, त आक्रमण गर्न वाला प्रतिद्वंद्वी अंततः थक जाएगा र रक्षात्मक दोष निर्मित गरेर लेगा, जसको लाभ मुक्केबाज उठयो सक्छ। आधुनिक मुक्केबाजी मा, रोप-अ-डोप विधिको सामान्यतः हतोत्साहित गरिन्छ किनकी अधिकांश मुक्केबाज यसको झांसेमा हैन आते र एक लंबे, अनुत्तरित हमलाको झेल पानको शारीरिक क्षमता धेरै कम मुक्केबाजहरुमा हुन्छ। हुनत, हाल नै मा, [[सेवन-डिविजनको विश्व विजेता]] [[मैनी पक्वेओ]]ले नोभेम्बर 2009मा वेल्टरवेट विजेता [[मिग्वेल कटो]]को शक्तिको अनुमान गर्नको लागि कुशलतापूर्वक यस रणनैतिको प्रयोग गरेको थियो। पक्वेओले रोप-अ-डोप चालको समापन एक नकडाउनको द्धारा गर्‍यो।

* '''[[ओवरहैण्ड राइट (Overhand right)]]''' : ओवरहैण्ड राइट एक यस्तो मुक्का छ, जुन हरेक मुक्केबाजको शस्रागारमा हैन पाया जाता. दाहिने क्रसको विपरीत, जसमा जमीनको समानांतर एक वक्र रेखा हुन्छ, ओवरहैण्ड राइटमा एक वृत्ताकार पाशयुक्त चाप हुन्छ किनकी यसलाइ कंधे-के-माथि देखि फेंका जान्छ र पंजा मुक्केबाजको विपरीत दिशामा हुन्छ। यो विशेष रूपले साना कद वालाहरुवाला मुक्केबाजहरुको बीच लोकप्रिय छ, जुन आफ्नो देखि लामो कद वालाहरुवाला प्रतिद्वंद्विहरु सम्म पुगनको प्रयास गरेर रहे हुन् . जस मुक्केबाजहरुले सतत रूपले तथा प्रभावी तरिकामा यस मुक्केको प्रयोग गरेको छ, उनिमा पूर्व हेवीवेट विजेता [[रकी मार्सियानो]] [[तथा टिम विदरस्पून]] शामिल छन्। ओवरहैण्ड राइट यस्तो अन्य मुकाबलहरुमा एक लोकप्रिय हथियार बन्यो छ, जसमा मुड्कीहरु संग प्रहेर गर्न शामिल हुन्छ।

इस प्रतिबंधको समर्थकहरुको तर्क छ कि मुक्केबाजी नै एक मात्र यस्तो खेल हो, जसको लक्ष्य नै दोश्रो खेलाडीको हानि पहुंचाना छ। [[ब्रिटिश मेडिकल एसोसियेशन (British Medical Association)]]को मुक्केबाजी प्रवक्ता डक्टर बिल ओ' नीलोले मुक्केबाजीमा बी एम ए (BMA)को प्रस्तावित प्रतिबंधको समर्थन गरेको छ: "यो एक्लो यस्तो खेल हो, जसको लक्ष्य तपाइको प्रतिद्वंद्वीको गंभीर चोट पहुंचाना हुन्छ, र हामी यो महसूस गर्छन कि हामिलाइ अवश्य नै मुक्केबाजीको पूर्ण-रूप देखि प्रतिबंधित गरेर दिनु पर्छ।"<ref>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/87267.stm ''न्यूज औन बक्सिंग बैन'' ] बीबीसी (BBC) औनलाइन</ref> 2007 मा, शौकिया मुक्केबाजहरुमा गरिएको एक अध्ययनले दर्शाया कि सिरमा पहने जाने वालाहरुवाला रक्षात्मक कवचले मस्तिष्कको होने वाला क्षति देखि रक्षा हैन गर्‍यो,<ref>{{cite journal| url=http://www.newscientist.com/article/mg19426023.000-amateur-boxers-suffer-brain-damage-too.html| title=Amateur boxers suffer brain damage too| month=08 May| year= 2007| journal=New Scientist| issue=2602 | pages=4}}</ref> र एक अन्य अध्ययनले पाया कि शौकिया मुक्केबाजहरुमा मस्तिष्कको क्षतिको अत्यधिक खतरा थियो।<ref name="amatneuro">{{cite news | first= | last= | coauthors= | title=Does Amateur Boxing Cause Brain Damage? | date=May 2, 2007 | publisher= | url =http://www.aan.com/press/index.cfm?fuseaction=release.view&release=470 | work =American Academy of Neurology | pages = | accessdate = | language = }}</ref>

1989मा कैनेस्टोटामा [[इंटरनैशनल बक्सिंग हल अफ फेम]]को उदघाटन भयो। 1990मा यसमा शामिल होने वालाहरुवाला सबै भन्दा पहिले मुक्केबाजहरुमा जैक जन्सन, [[बेनी लियोनार्ड]], जैक डेम्पसी, हेनरी आर्मस्ट्रन्ग, [[शुगर रे रबिन्सन]], [[आर्ची मूर]] र मुहम्मद अली शामिल थिए। विश्व-स्तरको अन्य शख्सियतहरुमा रबर्टो "मैनोस डे पीड्रा" ड्युरान, [[रेकर्डो लोपेज]], [[गैब्रियल "फ्लैश" एलर्ड]], [[वायसहरुटे साल्दिवर]], इस्माएल लैग्युना, युस्बियो पेड्रोजा, कार्लोस मन्जन, अजुमाह नेल्सन, रकी मार्सियानो, पाइपिनो क्युवास र [[केन बुकानन]] शामिल छन्। प्रतिवर्ष जूनमा चार-दिनहरुको एक आयोजनको भागको रूपमा हल अफ फेममा प्रवेशको कार्यक्रम आयोजित गरिन्छ।

प्रवेश सप्ताहांतको लागि कैनेस्टोटा आन वालाहरुवाला प्रशंसकहरुलाइ लागि अनेक कार्यक्रम आयोजित गरिन्छ, जसमा हस्ताक्षर सत्र, मुक्केबाजीको प्रदर्शन, पूर्व तथा वर्तमान प्रवेशधारियहरुलाइ प्रदर्शित गर्न वाला एक परेड र स्वतः प्रवेश आयोजन शामिल छन्।