"मुक्केबाजी" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

उन्निसऔं सताब्दीको अन्तिम भाग तक, मुक्केबाजी अथवा प्राइजफाइटिंग मुख्यतः एक संदिग्ध वैधता वाला खेल थियो। इङ्गल्याण्ड तथा संयुक्त राज्य अमरीकाको अधिकांश भागमा गैर-कानूनी घोषितको जा चुकी प्राइजफाइट अक्सर जुएको अड्डोंमा आयोजित गरिन्थ्यो, जसलाइ पुलिस द्धारा बीचमा नै रोक दिए जान्थ्यो. उपद्रव तथा कुश्तीको तरकीबें जारी रहीं र प्राइजफाइटोंको समयमा दंगे हो जाना एक साधारण कुरा थियो। यसको बावजूद, यस पुरा काल मा, खुली-अंगुलिहरु वाला मुक्केबाजीको केहिकेही उल्लेखनीय विजेता उभरे, जसले लडाईको एकदम परिष्कृत तरिका विकसित किये.

सत्रहऔं सताब्दीले लिएर उन्नीसऔं सताब्दीको समयमा, मुक्केबाजीको मुकाबलहरुलाई धनको द्धारा प्रेरणा मिलती थियो किनकी मुक्केबाज [[इनामको राशि]]को लागि प्रतिस्पर्धा गरे गर्थे,प्रायोजक द्वारको नियन्त्रण गर्थे तथा दर्शक परिणामहरुमा सट्टा लगाया गर्थे. आधुनिक औलिम्पिक आंदोलनले शौकिया खेलहरुमा रुचिको दोबारा प्रचलित गरे र 1908मा शौकिया मुक्केबाजी एक औलिम्पिक खेल बन्यो. यसको वर्तमान स्वरूप मा, औलिम्पिक र अन्य शौकिया मुकाबलहरु विशिष्टतः तीन या चार चक्रहरु सम्म सीमित हुन्छन्, अंकहरुको गणना मुक्कोंको प्रभावको प्रति निरपेक्ष रहते हुए, यिनको संख्याको आधारमा गरिन्छ, र खेलाडी सिरमा रक्षात्मक कवच पहनते छन्, जसबाट चोटों, नक-डाउन र नक-आउटको संख्यामा कमी आउँछ। वर्तवान समय मा, शौकिया मुक्केबाजीमा स्कोरिंग मुक्के रिंगको बाहिर स्थित निर्णायकहरु द्धारा व्यक्तिगत रूपले गिने जान्छन्, तर अस्ट्रेलियन इंस्टीट्यूट फर स्पोर्ट्स (Australian Institute for Sports)ले एक [[औटोमैटेड बक्सिंग स्कोरिंग सिस्टम (Automated Boxing Scoring System)]]को एक प्रतिमान प्रस्तुत गरेको छ, जुन स्कोरिंग निष्पक्षताको प्रदर्शित गर्दछ, सुरक्षाको बढाता छ र विवादास्पद रूपले खेलको दर्शकहरुलाइ लागि अधिक मनोरंजक बनाइन्छ। व्यावसायिक मुक्केबाजी अझै सम्म दुनियाको सर्वाधिक लोकप्रिय खेल बनेको छ, हुनत क्युबा तथा केहिकेही भूतपूर्व सोभियत गणराज्यहरुमा शौकिया मुक्केबाजीको वर्चस्व छ। अधिकांश खेलाडिहरुको लागि, एक शौकिया क्यारियर, विशेष रूपले औलिम्पिक मा, व्यावसायिक मुक्केबाजीको तैयारीको लागि आफ्नो कौशलको विकसित गर्न तथा अनुभव प्राप्त गर्नमा सहायक हुन्छ।

व्यावसायिक महिला मुक्केबाजहरुको तरिका शौकिया मुक्केबाज पनि टैंक टप शर्ट पहनते छन्। केहिकेही महिला मुक्केबाज टैंक टपको सट्टा खेलहरुको लागि बनाए गये अंतर्वस्र पहनना पसंद गर्छं। माथि शरीरको आवरण प्रत्येक खेलाडीको व्यक्तिगत पसंदको अनुसार बदलता रहन्छ। व्यावसायिक पुरूष मुक्केबाज सदैव नै आफ्नो शरीरको माथि भागको वस्रहरुलाइ उतारकर नै मुकाबला गर्छन।

मुक्केबाजी मा, किन्हीं दुइ खेलाडिहरुको शैलियां एक समान हुदैन. मुक्केबाज आफ्नो अभ्यासको समयमा जुन केहिकेही पनि सिकछन र उनको स्वयंको लागि जुन पनि उपयुक्त हुन्छ, उसलाइ लागू करते गए पछि उनको शैली विकसित हुन्छ। फेरि भी, यस्तो अनेक शब्दावलियहरुको प्रयोग गरिन्छ, जुन मोटे तरिकामा एक मुक्केबाजको शैली{{Citation needed|date=July 2009}}को वर्णन गर्छं। ध्यान दिनुहोस कि कुनै मुक्केबाजको वर्णन गर्नको लागि यिनीहरु मध्ये कुनै एक शब्दावली सम्म नै सीमित रहन आवश्यक हुँदैन. कुनै खेलाडी आंतरिक लडाई र बाह्य लडाई दुवैमा पूर्ण हुन सक्छ, जसको एक राम्रो उदाहरण मैनी पक्वेओ र बर्नार्ड हपकिन्स हैं र मुक्केबाजहरुको कुनै अद्धितीय शैली पनि हुन सक्छ, जुन कुनै पनि श्रेणीमा सरलताले समाहित नको जा सकती हो, जस्तै नसीम हामिद.

एक पारंपरिक "मुक्केबाज" या शैलीकार (जसे "बाह्य-योद्धा" पनि भनिन्छ) जोड से, लामो दूरीको मुक्के मारते हुए, सर्वाधिक उल्लेखनीय रूपले चुभाते हुए, र अंततः आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको तल गिरा गरेर आफ्नो र प्रतिद्वंद्वीको बीच अंतर बनाए राखनको प्रयास गर्दछ। कमजोर मुक्कोंको प्रति यस निर्भरताको कारण, बाह्य-योद्धा नक-आउटको सट्टा अंकहरुको निर्णय द्धारा जीतन तिर प्रवृत्त हुन्छ, हुनत केहिकेही बाह्य-योद्धाओंको नक-आउट रेकर्ड उल्लेखनीय छ। अक्सर उनलाई मुक्केबाजीको सर्वश्रेष्ठ रणनैतिकार पनि मानिन्छ किनकी उनिमा लडाईको गतिको नियन्त्रित गरेर पान र आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको नेतृत्व गर्नको क्षमता हुन्छ, जसको द्धारा उनि योजनाबद्ध रूपले उसलाइ पराजित गरेर दिछन र कुनै ब्रलर{{Citation needed|date=July 2009}}को तुलनामा अधिक कुशलता र योग्यताको परिचय दिछन। बाह्य-योद्धाहरुको पहुंच, हातमाको गति, प्रतिक्रिया र खुट्टाहरुको गतिविधिको आवश्यकता हुन्छ।

एक मुक्केबाज-पञ्चर (Boxer-Puncher) एक पूर्णतः विकसित मुक्केबाज हुन्छ, जुन प्रविधी र शक्तिको संयोजन संग कम दूरीमा रहएर लड पानमा सक्षम हुन्छ र अक्सर एक संयोजनको द्धारा र केहिकेही स्थितिहरुमा एक नै मुक्केमा आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको हरीयो दिइन्छ। उनको गतिविधि र कौशल एक बाह्य-योद्धाको समान नै हुन्छन् (हुनत, सामान्यतः उनि बाह्य-योद्धा जति गतिशील हुदैनन्), तर निर्णयको द्धारा जीतनको सट्टा उनि संयोजनहरुको प्रयोग आफ्नो प्रतिद्वंद्वी देखि अगाडी बढन र एक नक-आउट स्कोर प्राप्त गर्नको प्रयास गर्छन। यस शैलीको प्रयोग गरेर पानको लागि एक मुक्केबाजको पूर्णतः विकसित हुनु चाहिये.

अंतःयोद्धा/स्वर्मर (जसे कहिले काँही "दबाव योद्धा" पनि भन्छन्ं) आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको निकट बने रहनको प्रयास गर्दछ र अचानक तीव्र आक्रमण गर्दै र [[हूक]] तथा अपर-कटको संयोजनको प्रयोग गर्दछ। एक सफल अंतःयोद्धाको लागि अक्सर एक राम्रो "[[ठोढी]]"की आवश्यकता हुन्छ किनकी स्वर्मिंगमा आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको निकट पहुंच पान, जहाँ उनि अधिक प्रभावी हुन्छन्, देखि पूर्व अक्सर अनेक [[जैब]]को आक्रमण झेलना पर्दछ। अंतःयोद्धा कम दूरीमा आफ्नो सर्वश्रेष्ठ प्रदर्शन गर्छन किनकी सामान्यतः उनि साना कदको हुन्छन् र प्रतिद्वंद्वीको तुलनामा उनको पहुंच कम हुन्छ र यसैले उनि कम दूरीमा ज्यादा प्रभावी हुन्छन्, जहाँ उनको प्रतिद्वंद्वीको आफ्नो लामो हातमाको कारण मुक्के मारनेमा कठिनाई हुन्छ। हुनत केहिकेही यस्तो खेलाडी पनि छन्, जसले आफ्नो श्रेणीको तुलनामा लामो होते भएका पनि अंतःयुद्ध र बाह्य-युद्ध दुवैको राम्रो तरिका आफ्नो लिएको छ। एक स्वर्मरको मूल-मन्त्र बिना रूके हमला गरि रहन छ। साना कद वालाहरु धेरै अंतःयोद्धा आफ्नो कदको लाभ उठाते हैं र बब-एण्ड-वीव रक्षाको प्रयोग गरेर आफ्नो कमरको थोडा झुकाएर रखते भएका मुक्कों देखि तल या उनको बगलमा हटकर आफ्नो बचाव गर्छन। अवरोधको विपरीत, यदि प्रतिद्वंद्वीको मुक्का व्यर्थ चला जाए, त यसले उनको ताल-मेल बिगड जान्छ, जसबाट खेलाडीको अगाडी बढएर प्रतिद्वंद्वी मुक्केबाजको तनी भए बांहको सीमाको भित्र पहुंच जानेको मौका मिलछ र जवाबी हमला गर्नको लागि उनको हात खुला भएको हुन्छन्। अंतःयोद्धाहरुको मिलनवाला एक विशिष्ट लाभ अपरकट मारते समय भेटिन्छ, जसमा उनि मुक्के संग आफ्नो पुरा शरीरको भार लगाउन सक्नुहुन्छं; [[माइक टाइसन]] विध्वंसक अपरकटको लागि प्रसिद्ध थिए। केहिकेही अंतःयोद्धा आफ्नो कठोर वारको लागि कुख्यात रहे छन्। आक्रमकता, धैर्य, सहनशीलता र बबिंग-एण्ड-वीविंग एक स्वर्मरको लागि सबै भन्दा महत्वपूर्ण छन्।

हुनत अंतः योद्धा भारी स्लगरोंको बिरुद्ध संघर्ष गर्छन, तर विशिष्ट रूपले उनलाई बाह्य-योद्धाओं अथवा मुक्केबाजहरुको बिरुद्ध अधिक सफलताको आनंद भेटिन्छ। बाह्य-योद्धा एक मधुरो लडाई पसंद गर्छन, जसमा उनको र प्रतिद्वंद्वीको बीच केहिकेही अंतर हो. अंतःयोद्धा यस अंतरको पाटने र उग्र आक्रमणहरुलाई उजागर गर्नको प्रयास गर्छन। भित्री भाग मा, बाह्य-योद्धा आफ्नो लडनको प्रभावकारिताको धेरै सारा भाग खो दिइन्छ किनकी त्यो कठोर मुक्के मार पानमा सक्षम हुँदैन. सामान्यतः यस स्थितिमा अंतःयोद्धा सफल रहन्छ किनकी आफ्नो प्रतिद्वंद्वीमा लाभको तीव्रता र राम्रो दक्षताको कारण उसलाइ हरीयो पान कठिन हुन्छ। उदाहरणार्थ, स्लगर जर्ज फोरमैन द्धारा सरलताले पराजित गरियो स्वर्मर जुन फ्रेजियर मुक्केबाज [[मुहम्मद अली]] संग भएका आफ्नो तीन मुकाबलहरुमा उनको लिये अनेक अन्य समस्याहरु खडी गरेर पानमा सक्षम रहयो थियो। सन्यास पछि [[जो लुईस]]ले यो स्वीकार गरे कि उनलाई घिर जाने देखि नफरत थियो र मुक्त/अपराजित विजेता [[रकी मार्सियानो]] जस्तै स्वर्मर लुइसको सर्वश्रेष्ठ दौरमा पनि उनको लिये शैलीको समस्या उत्पन्न गरेर पानमा सक्षम भएका होते.

एक पूर्णतः खडी मुद्रा मा, मुक्केबाज खुट्टाहरुलाई आफ्नो दुवै कंधोंको बराबरको दूरीमा राखएर खडा हुन्छ र पिछला खुट्टा अर्को खुट्टाले आधा-कदम पछि र खाउछ। दाहिने हातले लडनवाला या रुढिवादी मुक्केबाज आफ्नो बायाँखुट्टा र बायीं मुट्ठीको अगाडी राखिन्छ। दुवै खुट्टा समानांतर हुन्छन् र दाहिने कुर्कुच्चा जमीन देखि माथि उठी भए हुन्छ। अगली (बायीं) मुट्ठी आँखाहरुको सीधमा अनुहारको अगाडी लगभग छः इंचको दूरीमा ऊर्ध्व रूपले स्थित हुन्छ। पछिल्लो (दाहिनी) मुट्ठीको ठोढीको बगलमा र खाउछ र कोहनी करङहरुको ढांचेको अगाडी हुन्छ, ताकि शरीरको रक्षाको जा सके. ठोढीको छाती तिर झुकाएर र खाउछ, ताकि जबडेमा पर्न वालाहरु मुक्कों देखि बचा जा सके, जुन अक्सर नक-आउटको कारण बनछन र ठोढी अक्सर केंद्रले थोरै टाढा हुन्छ। कलाइयां थोरै झुकी भए हुन्छं, ताकि मुक्के मारते समय होने वाला कुनै संभावित क्षति देखि बचा जा सके र करङहरुको सुरक्षाको लागि कुहिनाहरुलाई दबाकर र खाउछ। केहिकेही मुक्केबाज अगाडी तिर थोडा झुकएर दुबकनेको मुद्रामा लडछन र आफ्नो खुट्टा पास-पास राखछन। यहाँ वर्णित मुद्राको "टेक्स्टबुक" मुद्रा मानिन्छ र खेलाडिहरुको यस कुराको लागि प्रोत्साहित गरिन्छ कि एक पल्ट यसमा महारत हासिल गरेर लागि पछि यसलाइ आधार मानएर उनि यसमा बदलाव गरि रहें. त्यहि बिंदुको ध्यान राख्दै, केहिकेही छिटो मुक्केबाज आफ्नो हातहरुलाई तल राखछन र उनको खुट्टा लगभग अतिशयोक्तिपूर्ण मुद्रामा हुन्छन्, जबकि ब्रलर अथवा बुली मुक्केबाज मधुरो गतिले आफ्नो प्रतिद्वंद्वियहरुको सामना गर्नको प्रयास गर्छन।

उत्तरी अमरीकी खेलाडी एक अधिक संतुलित मुद्राको पसंद गर्छन, जसमा उनि लगभग वर्गाकार रूपले प्रतिद्वंद्वीको अगाडी उभिएर उनको मुकाबला गर्छन, जबकि अनेक यूरोपीय खेलाडिहरुको मुद्रा यस प्रकारको हुन्छ कि उनको धड बगलमा अधिक मुडा भयो हुन्छ। हातमाको स्थितिमा पनि अंतर हुन सक्छ किनकी केहिकेही खेलाडी दुवै हातहरुलाई अनुहारको अगाडी उठाएर राखन पसंद गर्छन, जसबाट शरीरमा होने वालाहरु प्रहेरहरुको खतरा बढ्छ।

* '''[[जैब]]''' - एक तेज, सीधा घूंसा जुन अगाडी वालाहरु हातले गार्डको स्थितिले मारा जान्छ। जैब संग नै शरीर र कूल्हहरुलाइ घडीको सुईको दिशामा थोडा-सा घुमाया जान्छ, जबकि मुट्ठी 90 अंशमा घूम जान्छ र प्रभावी भए पछि क्षैतिज स्थितिमा आ जान्छ। जब घूंसा आफ्नो पुरा विस्तार पुगइन्छ, त अर्को काँधको ठोढीको रक्षाको लागि माथि लाया जान सक्छ। जबडेको सुरक्षाको लागि पिछला कंधा अनुहारको नजिकै बनयो रहन्छ। लक्ष्य संग संपर्क बनयो लिन पछि, अगला हात तुरुन्त फिर्ता खींच लिया जान्छ, ताकि त्यो अनुहारको रक्षकको रूपमा आफ्नो स्थितिमा लौट सके. जैबको कुनै मुक्केबाजको शस्रागारको एक महत्वपूर्ण घूंसा मानिन्छ किनकी यो आफ्नो सुरक्षाको एक पर्याप्त मात्रा प्रदान गर्दछ र यो प्रतिद्वंद्वीको प्रतिक्रियात्मक घूंसेको लागि सबै भन्दा कम स्थान छोडइन्छ। कुनै पनि मुक्केको तुलनामा यसको पहुंच सबै भन्दा लामो हुन्छ र यसको लिये कुनै प्रतिबद्धता या अधिक भारको स्थानांतरणको आवश्यकता हुदैन. यसको अपेक्षाकृत कमजोर शक्तिको कारण, जैबको अक्सर दूरिहरु को थाह लिनको लागि, प्रतिद्वंद्वीको प्रतिरक्षाको जांच गर्न, प्रतिद्वंद्वीको परेशान गर्न र एक अधिक वजनी, अधिक शक्तिशाली मुक्कोंको तैयारी गर्नको एक उपकरणको रूपमा प्रयोग गरिन्छ। अतिरिक्त शक्तिको लागि यसमा आधा-कदम जोडयो जान सक्छ, जसबाट पुरा शरीरको शक्ति मुक्केमा शामिल हुन्छ। [[लैरी होम्स]] र [[व्लादिमिर क्लित्श्को]] केहिकेही यस्तो उल्लेखनीय मुक्केबाजहरुमा शामिल छन्, जुन आफ्नो जैबमा सापेक्ष शक्ति विकसित गरेर पान र आफ्नो प्रतिद्वंद्वीको सजाय दिन या 'मात दिन'मा केहिकेही हद सम्म सफल रहे थिए।

* '''अपरकट''' - पछिल्लो हातले मारा गयो एक उर्ध्व, माथि तिर उठएको घूंसा. गार्डको स्थिति ले, धड थोडा-सा दाहिने ओर सरक जान्छ, पिछला हात प्रतिद्वंद्वीको छातीको सीधको तल पर्दछ र गोडा केहिकेही मुडे भएका हुन्छन्। यस स्थिति ले, पिछला हात माथि तिर एक उभरते भएका चापमा प्रतिद्वंद्वीको ठोढी या धड तिर फेंका जान्छ। त्यहि समयमा, गोडा जोड देखि माथि तिर धकेले जान्छन् र धड तथा कूल्हे घडीको सुईको विपरीत दिशामा घूमछन र क्रसको शारीरिक गतिविधिको नकल गर्दै पछिल्लो कुर्कुच्चा बाहिर तिर निकल जान्छ। अपरकटको रणनैतिक उपयोगिता प्रतिद्वंद्वीको शरीरको "उठाने"को यसको क्षमता, जसबाट अर्को हमलहरुलाइ लागि उनको संतुलन बिगड जान्छ,मा निर्भर हुन्छ। दाहिने अपरकट पछि एक बायाँहूकको प्रयोग एक घातक संयोजन हुन्छ, जसमा अपरकट प्रतिद्वंद्वीको ठोढीको एक आघात योग्य स्थितिमा उठयो दिइन्छ, र इसपछि हूक प्रतिद्वंद्वीको नक-आउट गर्छ।

अनेक रक्षात्मक स्थितिहरु (रक्षक या शैलियां) छन्, जसको प्रयोग मुक्केबाजीमा गरिन्छ। प्रत्येक शैलीको भित्र, मुक्केबाजहरुको बीच पर्याप्त विविधता हुन्छ किनकी केहिकेही मुक्केबाज आफ्नो सिरको बचाव गर्नको लागि रक्षकको ऊंचाईमा रख सकते छन्, जबकि अन्य मुक्केबाज शरीरमा आन वालाहरु घूंसों देखि बचावको लागि आफ्नो रक्षकको तल रख सकते छन्। अनेक खेलाडी पुरा मुकाबलहरुको समयमा आफ्नो रक्षात्मक शैलीको बदलि रहछन, ताकि उनि पलको स्थितिको अनुसार आफ्नो बचाव गर्नको लागि सर्वाधिक उपयुक्त अवस्थाको चयन गरे जा सके.

* '''[[पीक-अ-बू (Peek-a-boo)]]''' -कहिले काँही यसलाइ "ईयरमफ्स (Earmuffs)"को नामले पनि जानिन्छ, हातहरुलाई अनुहारको अगाडी एक-दोस्रो संग र खाउछ (यसको सटीक स्थितिको लिएर खेलाडिहरुमा विविधता देखि जान्छ) र कुहिनाहरु शरीर देखि सटाकर रखी जान्छं (यो स्थिति कुहिनाहरुलाई यथासंभव नजिकै ल्याएर हासिल गरिन्छ र यस कुराको ध्यान र खाउछ कि यस्तो गर्न स्वयंको लागि श्रमसाध्य न हो). जब कुनै मुक्केबाज मुक्केबाजीको शुरुवात गरेर रहयो हुन्छ, त उसलाइ यही रक्षात्मक शैली सिखाई जान्छ, अनुभव प्राप्त गरेर लागि पछि त्यो रक्षकको बदलने या उनमा संशोधनको निर्णय लिन सक्छ। प्रत्युत्तरमा मुक्के मारने र आघातको कम गर्नको संदर्भमा यो शैली मध्यम-मार्ग वाला शैली छ। एक मुक्केबाज यस मुद्राको द्धारा मुक्कहरुको प्रत्युत्तर दे त सक्छ, तर यस्तो गर्न कठिन छ।ज हुनत, यस्तो मुक्केबाज रहे छन्, त यो कार्य धेरै राम्रो तरिका गरेर सकते छन्। यो प्रतिरक्षा एक मुक्केबाजको राम्रो तरिका सुरक्षित रखती छ, तर फेरि पनि यसमा केहिकेही कमियां छन्। हूक हातमाको आस-पास गएर या कुहिनाहरुको ठीक पछि मारकर क्षति पहुंचाते छन्। क्षतिको कम गर्नको दृष्टिकोण से, विंकी राइट द्धारा यस शैलीको प्रयोग धेरै राम्रो तरिका गरिन्छ। एक अन्य प्रसिद्ध उदाहरण माइक टाइसनको छ, जसले आफ्नो क्यारियरको शुरुवातमा पीक-अ-बूको प्रयोग अत्यधिक सफलता संग गर्‍यो।

* '''[[बोलो-पञ्च]]''' : औलिम्पिक मुक्केबाजीमा कहिले काँही दिखाई दिन वाला बोलो (bolo) भुजाओं देखि मारा जाने वाला एक मुक्का छ, जुन शरीरको भारको स्थानांतरणको सट्टा एक [[वृत्ताकार चाप]]को सानो गरेर आफ्नो शक्ति प्राप्त गर्दछ; मुक्केको वास्तविक शक्तिको सट्टा यो विचित्र कोणको विस्मयको द्धारा अधिक प्रभाव हालनको प्रयास गर्दछ। कुनै प्राविधीक कौशलको सट्टा यो एक तिकडम अधिक छ; यस मुक्केको प्रशिक्षण हैन दिए जाता किनकी मुक्केबाजीमा प्राविधीक रूपले यो अली शफलको नै स्तरमा छ। यसको बावजूद, केहिकेही पेशेवर मुक्केबाजहरुले धेरै प्रभावी ढंग देखि बोलो-पञ्चको प्रयोग गरेको छ, जसमा पूर्व [[वेल्टरवेट]] विजेता [[शुगर रे लियोनार्ड]] र [[किड गैविलन]] शामिल छन्। मिडलवेट विजेता [[सेफेरिनो गार्शिया]]को बोलो-पञ्चको आविष्कारक मानिन्छ।

फ्लाएड मेवेदर जूनियरले रिकी हैटनको बिरुद्ध एक चेक हूकको प्रयोग गरेको थियो, जसको परिणामस्वरूप पहिले छटनको सिर कुनामा स्थित खंबे देखि टकराया र फेरि उनलाई नकडाउन गरियो। नकडाउन पछि पनि हैटन पुनः आफ्नो खुट्टाहरुमा खडे हो पानमा सफल रहे, तर स्पष्ट रूपले उनि स्तब्ध दिखाई दिइरहेका थिए र केहिकेही नै क्षणों पछि मेवेदरले मुक्कोंको झडी लागयो दी, जसको कारण होटन कैनवासमा गिर पडे र मेवेदरको दसवें चक्रमा एक टीको ओ (TKO) जीत तथा हैटनको उनको आज सम्मको पहिलो हार मिली.