"मोक्ष" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

न्याय वैशोषिक मोक्षको कल्पना भिन्न प्रकारले गर्दछन्। उनी मोक्षको स्थितिलाई आनंदमय मान्दैनन्। किन भने दु:ख र सुख दुइटै आत्माका विशेष गुण छन्, यसैले दुइटै सत्य छन्। न्याय वैशेषिक अभावलाई पनि एक पदार्थ मान्दछन्। त्यसैले दुइटै सत्य छन्। न्याय वैशेषिक अभावलाई पनि एक पदार्थ मान्दछन्। इसीलये दु:खका अभावको अर्थ आनंदको छना, छैन। मुक्तिको अर्थ छ "अपवर्ग", दु:ख सुख दुइटैबाट परे छना। यो दुइटै आत्माका मूलभूत गुण नछन्। यसैले मोक्षको स्थितिमा आत्मा दुइटैबाट मुक्त हुन जान्छ। दु:खबाट मुक्ति पानका पहिले हामीलाई सुखको आशा नैं छोड दिनु पर्दछ। किन भने दु:ख अंतसम्म हमाराहाम्रो पिउँछा नछोडता, किन भन्नुहोस् हामी उनको अतिक्रमण गर सक्दछन्। यो अवस्था सुख दु:खका परे हुनेबाट प्राप्त हुन्छ। यस्तो व्यक्ति देहत्यागका पश्चात् विदेहमुक्तिलाई प्राप्त गरिलिन्छ। यस अवस्थामा आत्मा आफ्नो विशेष गुणहरुबाट परे हुन जान्छ। एक तरहबाट त्यो संवेदनन र इच्छाशून्य हुन जान्छ उनमा पुन: चैतन्य प्रविष्ट हुनेछ नैं नं। जीवनमुक्ति यस संप्रदायमा अस्वीकार गरिएको छ। फिर त्यो राम्रा कर्महरुको संपादन गर्दै, "दिव्य विभूति" पदलाई प्राप्त गर सक्दछ। तर आत्माका विशेष गुण बने रहन्छन्। यसमा पनि योग, ध्यान र क्रमिक अभ्यासका कठोर संयमहरुको पालन गर्न पर्दछ।